De droomreis van Pieter eindigt
En dan komt daar het moment waarvan je hoopte dat het nooit zou komen, de laatste maaltijd in Japan. Arie en Stefan gaan zondagmorgen vroeg weg, ik blijf nog twee dagen die ik aansluit bij Bas en Orlando. We hebben een hele gezellige avond en laten alle dagen nog de revue passeren. Wij zijn er samen over eens dat dit een once in a lifetime experience is die eigenlijk iedere koifanaat een keer moet meemaken. Achteraf gezien hadden we misschien minder cultuur moeten snuiven achter elkaar en in Tokyo moeten eindigen. Maar wij hebben een TOP tijd gehad!
Zondag
Na een matige nachtrust, mede door het uitzwaaien van Arie en Stefan ben ik veel en veel te vroeg wakker. Ik besluit rustig te gaan douchen, spullen in te pakken en schuif om half acht aan voor het ontbijt. Ik heb met Bas en Orlando afgesproken dat ze mij om kwart over acht ophalen. Ik besluit rustig te ontbijten en heb nog een goed gesprek met andere Nederlandse dealers die in hetzelfde hotel zitten en dan is het ineens kwart over acht, Bas en Orlando bellen. Kunnen ze het hotel niet vinden en geloof mij, je hebt nog nooit zo’n goede omschrijving gehad als zij hebben gehad. Terwijl ik ze aan de telefoon uitlach en de wegwijs maak ga ik naar beneden. Na een ouderwets goede knuffel stap ik in, op naar Nagaoka waar mijn ontvangstcomité klaar staat. Ik stap in de auto van Mischa van Mr. Nishikigoi, daar zitten Arjan en Auke al klaar om naar Nagoshi te gaan.
In de auto spreken we al snel over, hoe kan het ook anders, vissen. De reis naar Nagoshi is lang, maar vliegt voorbij. Of dit nu komt door de rijstijl van Atsushi of door het kletsen laat ik in het midden, maar de tijd vloog voorbij! Aangekomen bij Nagoshi zie ik al snel de vissen zwemmen, mooie frisse Gosanke hebben hier de overhand. Niet alleen de vissen zijn hier trouwens fris, het weer ook. Door de ligging kort bij de kust waait het hier hard, wat mij voor het eerst doet besluiten om een trui aan te doen deze week.
Arjan en Auke zien al snel dat het ze bevalt en beginnen te selecteren. Ik mag ze een handje helpen en al snel wordt het een geoliede machine, waarbij er al een aantal boxen worden gevuld met eindbestemming AB Koi te Marum. Gelukkig beval ik als stagiair.
Tijdens de selectie kom ik er al snel achter dat een dealer heel anders kijkt naar een vis dan een hobbyist. Ik wil een vis die nog meer moet ontwikkelen en durf daarbij een risico te nemen, voor een dealer is dit lastiger om te verkopen, veel klanten willen immers een vis kopen die nu ook al mooi is. Gelukkig voor mijn hobbyistenhart heeft Arjan een goed oog en koopt hij in mijn ogen een mooie mix van vissen die nu al goed zijn maar nog niet af zijn en zodoende nog een ontwikkeling moeten doorgaan. Na de selectie nodigt Nagoshi ons uit voor een lunch, wat wij natuurlijk niet afslaan. We gaan lekker ramen eten bij een lokale tent daar in de buurt. Tijdens het heerlijke eten spreken we nog wat over de vissen.
De tijd vliegt voorbij, waarna wij besluiten om terug te rijden naar Nagaoka. Door de lange reistijd doen we vandaag dus alleen Nagoshi aan, maar dit had ik niet willen missen. Dit is voor Bas en Orlando gunstig, zo kunnen ze nog werken aan het filmpje voor hun Youtubekanaal. Na het eten willen ze eigenlijk graag het filmpje afmaken, maar wat doet nu het noodlot? We verdwalen en komen aan in een Irish pub… Zeer vervelend…
Maandag
Doordat het iets te laat is geworden gisteren en het filmpje nog niet af is ontmoeten we elkaar in de kamer van Bas en Orlando. Er is duidelijk te zien dat ze speciaal voor mijn komst de bedden snel uit elkaar hebben geschoven;) Hahaha…
Ik besluit eens mee te helpen met het monteren van het filmpje en dat is gelukt. Mag ik jullie wijzen op de geweldige achtergrondmuziek vanaf minuut vijf ongeveer? Hahaha, wat hebben wij gelachen zeg!
Na deze gekkigheid gaan we naar Nogami Koi farm, daar moeten een aantal mannen op de foto gezet worden voor Mischa. En wij (lees Bas en Orlando) hebben de vervelende taak om dit te doen, waarbij ik mag assisteren. Ik maak wel een flinke groei mee, van stagiair bij AB Koi naar Stagiair bij Koiaddicted, het gaat hard de laatste dagen ;). Buiten dat we veel lol hebben zien we ook veel mooie vissen, zeker bij zijn andere Koihuis is het smullen geblazen bij deze Gosanke kweker.
Nadat wij klaar zijn bij Nogami gaan we voor mij de laatste keer lunchen in Japan, het wordt wederom de Thai op de berg met de heerlijke curry! Het ziet er niet echt lekker uit, maar het is zo gruwelijk lekker. Wat mis ik dit nu terwijl ik mijn reisverslag typ!
Na de curry gaan we naar wat verschillende kwekers en eindigen we de dag bij NND. De azukari vissen van Bas en Orlando bekijken. BIZAR, wat een body heeft de vis van Orlando gekregen. Beide vissen zwemmen zeer goed rond en laten een goede ontwikkeling zien.
De vissen van Bas en Orlando na één jaar Azukari
We sluiten de dag af met Stefan Koster van Arts & Ants, die ons meeneemt naar ‘zijn’ sushi-restaurant. Hij komt hier bijna elke dag en ik begrijp nu waarom, wat is de sushi hier lekker en het personeel vriendelijk. We hebben een super gezellig avond, die erin resulteert dat wij de tent hebben drooggelegd en ik goed in slaap val. Op dinsdagochtend vroeg gaat mijn wekker al. Ik moet namelijk de eerste trein naar Tokyo hebben en dat is iets na half zeven in de ochtend. Helaas heeft deze trein geen reserved seats, dus besluit ik er extra vroeg te zijn zodat ik zeker een zitplaats heb. Dat heeft gewerkt, ik kan de gehele reis naar Tokyo zitten. Als ik uitstap kijk ik even rond en zie al heel snel de juiste bordjes voor het vliegveld en stap de volgende trein in. Keurig op tijd kom ik aan bij het vliegveld, check in en kom daar de mannen van Frieslandkoi nog tegen. We kletsen wat om de tijd te doden en met wat vertraging vertrekken we terug naar Nederland. Ik heb mijzelf wat extra luxe gegund en vlieg economy+, dat betekent meer beenruimte en dat had ik ook. Het geluk doet zich voor dat ik geen buurman of vrouw heb en dat we met twee personen een rij voor drie personen hebben. Terwijl wij vertrekken heb ik een vreemd gevoel, ik ben blij dat ik naar huis ga en mijn ouders en de hond weer zie. Maar ook weet ik dat ik weg ga van een speciale plaats, een plaats waar ik zeker nog een keer terug ga komen!
Na een goede vlucht, die zonder vertraging landt en een super aansluiting op de trein kom ik op dinsdagavond Nederlandse tijd om 17.00u aan op Den Bosch centraal, alwaar mijn moeder mij ophaalt en ik naar huis ga. Moe, maar zeker voldaan kom ik thuis van een droomreis!
Japan, I’ll be back!
Tekst: Pieter Heurter
Foto’s: Pieter Heurter
