Ontmoet Fabio Ciotti; Koi kweker bij Koi.Lab in Parma (Italië)
Wanneer ik het laatste tolpoortje ben gepasseerd duurt het niet lang meer voordat ik de parkeerplaats bij Koi.Lab opdraai. Het is ’s avonds en donker, de meeste zaken zijn dicht, maar bij Koi.Lab in Neceto, daar brandt nog licht. In de navolgende reeks artikelen kunnen jullie kennis maken met deze Italiaanse Koikweker en zijn kroost.
Ik heb Fabio leren kennen tijdens de Italian Koi Show twee jaren geleden. Daar maakte hij indruk met zijn typische rode Koi transportkisten waarin hij zijn Koi vervoert; het geeft zo’n lekker nostalgisch tintje aan de hobby. Daarover gesproken, Fabio is een zeer kleurrijke persoonlijkheid. Niet zomaar een liefhebber en niet zomaar een professional; hij is simpelweg gezegd gewoon Koicrazy, een geuzennaam die ook zijn Italiaanse collegae hem zonder uitzondering met een lach toebedelen. Maar geldt dat niet voor alle kwekers, denk ik gekscherend. Hoe dan ook het maakt mijn bezoek aan Parma wel spannender.
“o shit, ik moet natuurlijk ook nog iets verkopen“
Als ik in de avondtijd arriveer, is Fabio nog druk in de weer. Het tosai event van morgen, waar hij zijn uiteindelijke selectie presenteert van de Koi die hij het afgelopen jaar heeft gekweekt is voor hem een spannende dag. Alsof je jouw kinderen presenteert aan de wereld, zo voelt het voor de kweker. Na tal van selecties zijn dit de Koi die hij door de winter heen meeneemt naar het volgende seizoen; zij zijn goed genoeg om zich te bewijzen als nisai van Koi.Lab.
De farm van Koi.lab bestaat uit een hele grote loods met daarom heen diverse faciliteiten. Groeivijvers voor het jongbroed in de vorm van opzetzwembaden, een stuk of 14 in getal. Een aantal grote folievijvers en een aantal kleinere en ook heeft Koi.Lab een prachtige veranda of patio waarin bakken zijn gebouwd. Het verklapt ook het voorste deel van de loods, waar zijn maat en kompaan een timmerzaak heeft, al zou ik het eerder een houtatelier willen noemen en niet onvermeld moet blijven de enorme opstellingen aan aquaria in de shop. Hierover later meer.
Het is niet de garage van Steve Jobs of de schuur van Harley; dit is de loods van Koi.Lab. De paaiborstels hangen aan de schutting, de netten staan te drogen tegen de dakgoot en binnen heeft Fabio een kantoortje met een kalender vol schaarsgeklede dames zoals je die in menig autogarage ook wel tegenkomt. Het draagt allemaal bij aan het typische start-up sfeertje, dit keer niet van een tech bedrijf, maar die van een viskwekerij.
Steve Jobs had een Garage, Fabio heeft een loods….
Na die eerste kennismaking word ik meteen in the rabbit hole gesleurd. Wat begint als even de Koi laten zien; mondt uit in een nachtelijke selectie. Ik ga helemaal mee in het enthousiasme van de gepassioneerde Italiaan en vergeet te zeggen dat ik al twee dagen niet in een bed heb geslapen. Het is donker, maar het doet er niet toe; we gebruiken een lamp. Het regent pijpenstelen, maar het doet er niet toe; we gebruiken een paraplu. Het is laat, maar het doet er niet toe. Zo is Fabio en terwijl ik naar hem kijk en luister begrijp ik waar hij zijn geuzennaam aan verdient.
deze man is op een missie
Dit is geen unicum, maar eerder regel dat is meteen duidelijk; hoe je hem interactie ziet voeren met zichzelf terwijl in laserfocus is inspirerend en ik besef het meteen; deze man is op een missie! Welke dat weet ik nog niet op dat punt, maar een dergelijke overgave is aan niemand besteed zonder een daarmee correlerend wilde droom. Ik betrap hem er tijdens zijn selecties al mijmerend op dat ie tegen zichzelf spreekt; “o shit, ik moet natuurlijk ook nog iets verkopen”, een alleszeggende karakterschets. Eindelijk naar mijn bed dacht ik zo, maar niets bleek minder waar. Daarover meer in het volgende deel en dan zullen we ook de Tosai bespreken van Koi.Lab. Hoe goed zijn ze, hoeveel zijn het er en welke potentie huist er nu echt in deze kweker? Stay tuned!
