Vergiftiging van koi in North Shields: vijf liter bleek in de vijver, zes koi dood

In North Shields (Noord-Engeland) heeft een 54-jarige vrouw vijf liter bleek in de koivijver van haar ex-partner gegoten. De daad is vastgelegd door een beveiligingscamera. Toen de man thuiskwam vond hij de lege flessen en zag hij de vrouw “achter een hek loeren”. Zij bekende onmiddellijk dat zij het middel in de vijver had gegoten. Ondanks pogingen om de vissen in vers water te zetten, stierven alle zes koi. De rechter legde een community order van twaalf maanden op en verplichtte haar tot betaling van £1.392 schadevergoeding, plus £114 slachtofferheffing en £85 kosten.

Letterlijke verklaringen

“Ik walg van haar daad; onschuldige dieren doden zonder reden. Het maakt me ziek. Ik ben volledig kapot van het verlies van mijn vissen.””

De eigenaar gaf aan dat hij de koi al zeven jaar verzorgde; de emotionele waarde is voor hem vele malen groter dan de inkoopprijs (bron: UK Animal Cruelty Files).

Die paar minuten waarin je alles probeert

Iedere koihouder kan zich inleven in de situatie: paniek, hoop en handelen vallen samen. Je tilt, schept, verplaatst met een kruiwagen in dit egval met vers water in de waan dat elke seconde telt. En die telt ook. Maar soms is de chemische klap zo direct en zo groot dat zelfs de snelste redding faalt. De zittingsverslagen vatten het meedogenloos samen: ook na overzetten in schoon water stierven alle zes. Wat moet er door je heen gaan als je, tussen adrenaline, ongeloof en liefde je dieren niet kunt redden?

Wie een dier liefheeft weet precies welk koord hier geraakt wordt

Alleen al dat hij niets terugdeed naar haar, verdient een erelint voor zelfbeheersing. Koi zijn geen kinderen, maar wie een dier liefheeft weet precies welk koord hier geraakt wordt. Er bestaat vrijwel geen laffere daad dan het vergiftigen van weerloze vissen die waarschijnlijk de vrouw nog argeloos vriendelijk kwamen begroeten ook terwijl zij al wist welk oordeel ze over het leven van de Koi uit zou laten vloeien. Misselijkmakend.

Wat bleek doet in vijverwater

Bleek is natriumhypochloriet. In water vormt dit vrije chloor (hypochloorzuur en hypochloriet): agressieve oxidanten die de slijmlaag en kieuwen van vissen aantasten. Ademhaling en osmose regulatie vallen stil; vissen happen naar lucht en sterven snel. Vrij chloor reageert bovendien met ammoniak en organisch materiaal tot chloraminen, óók giftig en hardnekkig. Waterkwaliteitsrichtlijnen beschermen vissen al bij microgrammen per liter; liters huishoudbleek leveren in minuten een dosis die vele ordes groter is. Daarna klapt vaak ook het biofilter in, waardoor een tweede golf (ammoniak/nitriet) volgt. Dit is directe vergiftiging plus kettingreactie. Punt.

Wat is een ‘community order’?

In Engeland & Wales is een community order een niet-vrijheidsstraf onder toezicht van reclassering. De rechter stelt voorwaarden samen (bijvoorbeeld onbetaalde arbeid/taakstraf, avondklok, behandeltraject, locatieverbod). Bij overtreden kunnen de voorwaarden worden verzwaard of volgt alsnog detentie. Het is dus géén celstraf, maar in de praktijk vaak niet meer dan een taakstraf en precies dát schuurt in een zaak waarin weerloze dieren doelbewust zijn vergiftigd. Ook in Nederland geldt dat je dieren juridisch niet kan vermoorden; enkel vernielen ingevolge artikel 350 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht. Wel is er op het gebeid van dierenmishandeling wetgeving bijgekomen middelen om eigenaren die dieren stelselmatig verwaarlozen te verbieden nog langer bepaalde huisdieren te hebben.

Lees ook: Een Koi kun je niet vermoorden

Over het aangehaalde pH-verweer (en waarom dat boos maakt)

De door ons als bron vermelde Express schrijft dat de verdediging zou hebben gesteld dat zij “alleen de pH wilde verstoren omdat de man obsessief zou zijn over de pH waarde in zijn vijver” niet dat ze de vissen wilde doden. Maar inhoudelijk: elke koihouder (en eerlijk, zelfs een kind van tien) begrijpt dat bleek in water het einde betekent voor het leven erin. Dat verweer is niet alleen boosmakend; het is denigrerend richting een man die gewoon doet wat elke verantwoordelijke hobbyist doet: pH en waterkwaliteit bewaken. Dat is niets anders dan wat een hondenbezitter doet door altijd vers drinkwater aan te bieden. Zorg is geen obsessie; het is plicht. het feit dat d man hier zo mee bezig was zegt nog meer over hoe dierbaar het hem was en de vrouw wist precies waar ze de man moest raken; ze wilde hem gewoon zoveel mogelijk pijn doen…

Onze duiding: dit hoort zwaarder bestraft te worden

Dit soort daden laat een leegte achter die geen vergoeding dekt. Door te volstaan met een niet-vrijheidsstraf geven we als samenleving een verkeerd signaal: alsof dieren er niet toe doen, of er vooral zijn voor ons nut. Wij vinden dat doelbewuste vergiftiging van koi (en vergelijkbare dierenleed-zaken) in de kern vraagt om vrijheidsberoving. Niet uit wraak, maar om duidelijk te maken dat dit grensoverschrijdend en onacceptabel is. Dieren zijn weerloos; dat legt bij ons extra verantwoordelijkheid. Overigens is het in dit soort gevallen dus wel goed wanneer je de waarde van de Koi die je hebt vastlegt ook als is de sentimentele waarde veel hoger.

Bronnen

• The Chronicle (19 september 2025): rechtbankverslag North Shields-zaak — feiten: camera, “loeren achter hek”, bekentenis, reddingspoging, community order en bedragen.
• UK Animal Cruelty Files: zaakoverzicht Helen Driver — citaten van de eigenaar en samenvatting van de uitspraak.
• British Columbia Water Quality Guideline – Chlorine  |  CCME Reactive Chlorine Species  |  US EPA Aquatic Life Criteria — richtwaarden, gill-damage, chloraminen.
• Express — genoemd als bron voor het pH-verweer; die passage is niet teruggevonden in het openbare Chronicle-verslag.

disclaimer: De uitgelichte afbeelding is geen realistische weergave of echte foto, maar een story-based created image middels AI.