Â
De verhalen van Bram in Japan en vooral ook de video’s zijn erg tot de verbeelding sprekend en doen je dromen van tijden die nog moeten komen, maar soms is het genot van onze hobby ook heel erg dichtbij. Het zijn vooral de vriendschappen die ik zo koester. Dat de Koi een sterk bindende factor heeft, anders dan vele andere hobby’s is best bijzonder. Het is een combinatie van iets heel moois, de Koi, verweven met cultuur, natuur, harmonie en wat al niet meer. Dit brengt verbroedering en besef van hoe mooi onze hobby en het leven eigenlijk is. Je vind het overal. Gewoon in de tuin, tijdens meetings of on-line, maar ik, ik vond het ook in de slaapkamer…Â
Â
Â
Als trotse vader zijn er van die momentjes die je graag even zou willen delen met anderen. Sinds de laatste blog van Pinky genaamd een vieze verse van de Kuoie, is de spraakzaamheid van onze man al aardig verbeterd. Inmiddels weet hij ons lievelingsdier volmondig bij de naam te noemen zonder spelfouten en naast het feit dat hij de Koi alleen op een schilderij wist te herkennen, weet hij nu dat dit hetzelfde dier is als zijn Tancho knuffel, zoals Sem zelf ook was geschminkt tijdens de laatste nationale koi en vijverdagen.Â
Sinds deze herkenning is hij haast onafscheidelijk van zijn gevinde metgezel en het diertje moet mee in de auto en in bed. Het mannetje dat momenteel met twee stappen tegelijk de wereld verkent, is even vrolijk als actief zolang zijn ogen zijn geopend. Voordat we zelf ons bed opzoeken is het steevast nog even kijken bij hem om te kijken of alles nog goed is, maar het is ook een momentje van relativering, even kijken naar dat kindje terwijl het rustig ligt te slapen. En dan vind je hem op deze manier al slapend, zijn Tancho omarmd. Zal hij ook, net als papa, de hobby omarmen?Â
