Kurosen

Tricolore, oftewel driekleur: Het aantal tinten in de kleurenpracht van de Showa Sanshoku. Ik hoef waarschijnlijk niet meer te vertellen dat Dainichi de nummer een is op het gebied van de Showa. Enkele dagen voor mijn aankomst in Japan is er een tweede ronde van kweken gezet, in totaal zijn er nog vijf extra kweken gezet, wat het totaal nu op maar liefst 25 kweken brengt. In totaal zijn hier meer dan 4.000.000 Koi uit geboren. Ja, echt waar, vier miljoen stuks jongbroed. 630.000 hiervan zijn Sanke, 3.000.000 Showa en rond de 1.000.000 Kohaku. De drie miljoen van de Showa lijkt op zich niet veel als ik zeg dat er eenn Sanke kweek, vijf Kohaku kweken en 19 Showa kweken zijn gezet. Als ik dan zeg dat die drie milljoen alleen de Kuro (zwarte jongbroed) zijn, dan wordt het al een stuk imposanter. Bij de Showa wordt het jongbroed namelijk gelijk na de geboorte, wanneer ze uit het ei gekomen zijn, geselecteerd. Deze selectie heet Kurosen, met de klemtoon op ‘sen’.

Normaal gesproken komt er bij een Showa-kweek 20-30% Kuro fry voor tussen de nakomelingen. Bij Dainichi loopt dit op tot soms wel 70%! Ik heb het gisteren met mijn eigen ogen kunnen aanschouwen, tijdens de kurosen van Showa no.3, het nieuwe showa-ouderdier waar nog een naam voor moet worden verzonnen. Deze Showa bracht ongeveer 300.000 Kuro Koi voort en dit is zeker wel goed voor een succespercentage van 65%. Het totaal aantal jongbroed zou dan op meer dan 450.000 stuks uitkomen, wat zeker een reëel aantal is. Je zult je waarschijnlijk afvragen hoe men aan deze getallen/aantallen komt. Van een bepaalde kom is bij een bepaalde hoeveelheid water + jongbroed alle jongbroed per stuk geteld. Zo is dit bij de gele kom in onderstaande afbeelding 500 stuks per schepbeweging. Dat lijkt heel veel voor zijn kleine kom, maar het is heus waar. Hiervan wordt elk visje dus een blik gegund waarop de beslissing wordt gemaakt op leven en dood. Het wordt opzettelijk zo vroeg mogelijk na het uitkomen van de fry gedaan om de overige nakomelingen een zo goed mogelijke ontwikkeling te gunnen. Soms is het goed om alles even zwart-wit te zien 😉

De Kurosen zelf kan  ik het beste weergeven met een video, zie onderstaande film.

Tijdvergend en intensief, maar niet heel moeilijk. Als er al ets moeilijks aan is, dan is dat het geconcentreerd blijven. Toch mag dit werk niet onderschat worden. Zonder deze selectie zouden de overgeblevene niet zo een goede ontwikkeling tegemoet kunnen gaan, ze zouden dan immers dezelfde omvang van leefomgeving moeten delen met hun soortgenoten en ook het natuurlijke voedselaanbod moet gedeeld worden. De Kurosen wordt dan ook op diverse farms door de hele familie gedaan of er wordt extern personeel voor ingehuurd. Hier wordt je er nog wel mee toevertrouwd door de gebroeders, maar de verdere selecties mag je niet zomaar uitvoeren, daar moet je echt hun vertrouwen voor winnen door te laten zien dat je weet waar het om gaat bij Koi en de selectie ervan. Het is op zich een wel heel ingenieuze vinding met het aanzuigen en ik zou dan ook geen effectievere manier kunnen verzinnen om op een adequate wijze het Kuro fry te scheiden.

‘Je weet bij het zien van dit jongbroed gewoon al dat er een showwinnaar bij zal zitten’

De sfeer die het uitademt is bijna huiselijk ipv lopende band werk zoals je op het filmpje kunt ‘proeven’ en dat maakt dit werk toch ook wel weer uniek. Dat het Kurosen komt duidelijk niet naar voren als de allermooiste bezigheid voor een Showa (of Shiro Utsuri) kweker, maar bedenk die visjes van een halve centimeter maar eens als ze vijf jaar ouder zijn… Je weet bij het zien van dit jongbroed gewoon al dat er een showwinnaar bij zal zitten. Dat maakt het de moeite van het vele en ellenlange kurosen wel waard. Wat een goed gevoel moet dat geven…