De volgende zoekterm in mijn weg naar een nieuwe vijver was ‘trommelfilter’. Op elk forum was wel wat te vinden, zelfs op de advertentiesite Marktplaats.nl vond ik al diverse modellen. Eén site bleef echter steeds naar voren komen, te weten www.jankoi.nl. Op de website van deze bevlogen hobbyist vond ik al gauw bouwverhalen, evenals foto’s en de nodige informatie. De trommel zou door een vriend van me, werkzaam in het metaal, gebouwd gaan worden, volledig in RVS. Nu moet je weten dat deze ijzervreter er nog eentje is van de oude stempel, een tekening maakt hij met pen en papier en vooralsnog niet op de pc. Ik tekende mijn toekomstige trommel ook op papier, echter in zoverre op mijn manier dat ik hem continu het papier zag draaien om te beginnen met het ontdekken van de bovenkant.
Uiteindelijk ging dit niets worden en het toeval wilde dat hij zich aan het verdiepen was in Solid Works, een teken/animatie programma op de pc. Ik moet bekennen dat ik meermaals mee heb staan kijken en erg onder de indruk was, uiteindelijk zie je op het scherm van de pc je trommel in 3d draaien, zeer apart. We besloten omwille van de precisie om het meeste van het RVS te laten snijden, zodat bijvoorbeeld as-gaten e.d. 100% recht tegen over elkaar zouden komen. De buitenbak en deksel zouden later door hem worden gezet.
Ik had nog nooit een trommel in het echt gezien, de werking kende ik alleen van filmpjes van Youtube. En dus had ik geen idee hoe de trommel af te dichten, zodat vuil water verplicht via het zeefdoek naar de andere kant kon gaan. Ook over de motor, aansturing en dergelijke kon ik maar niet genoeg info vinden om verder te komen. Uiteindelijk heb ik toen besloten om Jan van jankoi.nl om raad te vragen. Na wat heen en weer gemaild te hebben ging ik bij hem op bezoek, om
hopelijk met zoveel mogelijk info weer naar huis te keren. Het was nog vroeg in het voorjaar en bij Jan knapperde de houtkachel in de serre over zijn vijver. Onder het genot van een bak koffie raakten we aan de praat en stilaan ontluikten
zich de ins en outs van een goedwerkend trommelfilter.
Jan is, ondanks dat hij inmiddels via de commerciële weg zijn trommels verkoopt, iemand die graag een mede-hobbyist verder helpt. Door vervelende ervaringen van eerder is Jan echter voorzichtig geworden met het delen van informatie, en dat is begrijpelijk. Afijn, toen ik enkele uurtjes later vertrok bij Jan zat mijn hoofd goed vol met info. Te vol… Ik heb Jan vervolgens nog regelmatig bezocht, gemaild en gebeld en steeds bood hij de helpende hand, waarvoor dank!
De hardware voor de trommel kocht ik dan ook gewoon via Jan; te weten de juiste motor, zeefpanelen en de besturing. Ik ben van mening dat je niet altijd het wiel opnieuw moet proberen uit te vinden: goed = goed. De tekening vorderde, ging
naar de snijderij en enige tijd later kreeg ik een telefoontje dat er een pallet voor me klaar stond. Nou, maten op papier zijn toch anders als afmetingen in het echt, het werd een beste bak zo werd mij nu wel duidelijk. Op
de één of andere manier had ik nu het gevoel dat het echt ging beginnen, de pallet werd bij mijn kameraad afgeleverd en het volgende telefoontje ging naar de kraanmachinist.
Twee weken later klonk er geronk om het huis, om een vijver te starten is een gat een eerste vereiste, dat ging nu gebeuren. Het was immers een lange droge periode en deze zou nog enige tijd aanhouden. De planning was om de Betuwse klei tot 1.50 diep af te graven, tezamen met een gedeelte van 0,5m boven de grond zou dit de gewenste diepte van 2m opleveren. Diezelfde week werd er gemeten bij het grondwaterpunt van Vitens bij mij naast de deur, water zou ik tegenkomen op 1,40m diep volgens de man in uniform.
Hier wilde ik graag boven blijven; we gingen van start. Het graven verliep voorspoedig, ik had het geluk dat ik de grond terplekke kwijt kon: mijn grasveld zou hier later mee uitgevlakt worden, vervolgens opnieuw gefreesd en ingezaaid. Tsja, je
begint met een vijver, maar er komt van alles bij wist ik inmiddels. Dat de man van Vitens gelijk had, wist ik zo’n 6 uur later en dus besloot ik te stoppen op 1.35m onder de normale grondslag.
Éen van de kopse kanten van de vijver hield ik ruim vrij om later makkelijk in en uit het gat te kunnen en om de collectoren voor de airliften makkelijk te kunnen plaatsen. De ‘bak’ wilde ik bouwen uit sandwichpanelen van 100mm dik, deze had ik gekregen dus lekker low-budget. Allereerst heb ik deze allemaal op een lengte van 190 cm lang geslepen. Onder in het gat werd een ring gelegd van zware grindtegels, hierop schroefde ik u-profielen waar ik de panelen inzette en vastschroefde met zelftappende schroeven. Het grote voordeel van het bouwen met SW-panelen is de snelheid en natuurlijk ook de isolatiewaarde van de panelen. De hoeken werden binnen en buiten verstevigd, kieren opgevuld met pur-schuim. De bak stond binnen een mum van tijd.
Een volgende keer wordt deze voorzien van een raam, worden er doorvoeren geplaatst en de collectoren op zijn plaats gezet.
Met vriendelijke groet,
Albert
Noot achteraf:In deel 3 schreef ik over het bouwen van een airlift met behulp van een 8cm membraan schoteltje. De opbrengst hiervan viel in de praktijk wat tegen, vandaar dat ik inmiddels gebruik maak van een drukkamer. Hierover in een later blog meer!
