Kan men in Polen wat in Japan ook kan?
De Yoshikigoi Koi Farm heeft ongeveer een even lange bestaansgeschiedenis als KoiQuestion. Toen deze slechts nisai was brachten Bram en ik er een bezoek. Heerlijke herinneringen heb ik eraan. Bram was toen al eens in Japan geweest en had reeds geholpen op de Marudo Koi Farm. Ik had nul ervaring en werd er ontgroend in de vakken vijvers afslepen en jonge Koi selecteren. Nu keerde ik, zes jaar na dato, terug naar het grondgebied dat gedoopt werd als thuisbasis van de Yoshikigoi, dat in de beginjaren nog onder de noemer Tessa Koi Farm bedreven werd.
Het kweken ging hem goed af, maar efficiënt was het niet
Vooraleer in te gaan op waar de Koi farm staat, eerst een korte recap van wie en wat dat nu allemaal is daar in het nederige Chocim. Jos Aben is een Nederlandse kweker. Vanuit zijn thuisbasis Grubbenvorst in Limburg begon hij met de kweek van Koi. Het werd al snel een passie waarbij de genealogie van koi hem erg interesseerde en al vlug boekte hij toch ‚leuke’ resultaten. De status van alles wat niet in Japan werd gekweekt was en onder de noemer ‚Eurokoi’ ging, werd vergeleken met dat wat je in een verwaarloosd bakje van de Intratuin vind. Jos wist toen al dat hij een missie had en die deelde hij veelvuldig. Naast het kweken kan hij ook goed onder woorden brengen wat hij ziet en wat hij nog niet ziet; dit leverde leuke dagen op waar ook ik hem voor het eerst leerde kennen. Het kweken ging hem goed af, maar efficiënt was het niet op deze schaal; zijn brood en Limburgse vlaai verdiende de gesnorde ex-muzikant dan ook vooral met tuin- en vijveraanleg en onderhoud daarvan.

Op enig moment kwam er een man op het pad van Grubbenvorst aangemarcheerd. Zijn naam was Ernst Driessen. Little did they know wat er vanaf daar zou gaan gebeuren. Als landeigenaar in Polen en liefhebber van vissen kwamen de mannen in gesprek. De een heeft de faciliteiten en de ander de kennis, maar de passie is vanaf dan al even groots en een avontuur begint. Het moet een hele keus zijn geweest want inmiddels woont en leeft Jos nagenoeg uitsluitend in Polen. Deze opoffering heeft hij moeten maken om zijn droom te verwezenlijken, maar dat ziet hij niet als een straf. Wanneer ik hem genuanceerd enkele woorden toestop, terwijl lopend naar het koi-huis, dat deze kans hem 50 jaar aan extra levenswerk heeft gegeven ten opzichte van wat hij in Nederland had kunnen doen lacht hij zacht-hummend waaruit ik opmaak dat hij deze overpeinzing zelf al meer dan eens heeft gemaakt. „100”, antwoordt hij zacht maar helder en we lopen verder…

Er zijn inmiddels 55 tosai vijvers en de inhoud daarvan moet de hele zomer door geselecteerd worden. Wel vijf keer! Jos zul je echter nooit chagrijnig zien; dat zit niet in zijn aard. Ik geloof best dat hij wel eens teleurgesteld is, maar er is altijd wel iets anders dat zijn aandacht behoeft en een positieve insteek heeft. De omstandigheden omarmd als het geschenk dat leven heet, maar nog altijd met een duidelijke visie is er ook geen tijd om bij de pakken neer te zitten. Jos reeds meer dan een decennium kennende, moest ik dan ook lachen om een artikel dat in de Duitse Koi-Kurier stond waar de auteur vol argwaan is over het feit dat Jos alle selecties zelf en eigenhandig uitvoert. Iedereen die Jos kent weet wel beter en komende vanuit een familie waar mannen er trots op zijn tweeduizend stenen te kunnen metselen op een enkele dag begrijp ik deze onophoudelijke drive.
Het is dan ook de meest bekende Doitsu Showa ter wereld geworden
Alhoewel zij op hun eigen website nog slechts 22 variëteiten benoemen, zijn het er inmiddels 36 die het levenslicht zagen dit seizoen. Dat is bizar, maar ook kenmerkend. Al zo’n zes jaren op rij behalen hun Koi dan ook Most Unique awards met als meest bekende toch wel de Doitsu Showa die inmiddels ook werd geïncorporeerd in hun boegbeeld. Het is dan ook de meest bekende Doitsu Showa ter wereld geworden. Vooral de Doitsu variëteiten en ook zijn Metallic vissen worden geroemd. Daarnaast heeft de kweker een werkwoord gemaakt van ‚sumi’, waarover in een later bericht meer. Omdat Polen ook in Europa ligt; heb je echter nog steeds te maken met de stempel „Eurokoi”. Om zich te onderscheiden zijn zij hun Koi op enig moment gedoopt tot Yoshikigoi. Dat vond ik in eerste aanleg een beetje zelfingenomen, maar het was beslist slim en zeker na de 91 Awards die zij binnen wisten te slepen op de Berlijn Koi Show in 2014, weten de meeste mensen wel wat een Yoshikigoi is. Diens status heeft zich al wel losgemaakt van de term Eurokoi, maar kwam tot op de dag van vandaag nog niet uit de schaduw van Japan.

Naast deze 55 tosai mudpounds op het landgoed van maar liefst 50 hectare grond, kent de farm ook zo’n tien grotere vijvers met meerjarige vissen erin. Op een ander landstuk in Poznan, zo’n anderhalf uur vanaf de farm bevind zich een immense vijver dat in haar eentje al 1,5 hectare beslaat op 16 hectare grond. Daar zwaait Marco Bours de scepter van de daily operations. Er staan op de Yoshikigoi Yorijo nu twee koihuizen en een derde is in aanbouw. Een voormalig jagershuisje doet dienst als incidenteel verblijf terwijl een grote villa slaap- en verblijfplaats biedt voor werknemers, gasten en ook Jos zelf. Er werken, van kok tot manager, circa 15 mensen op de Koi farm in drie ploegen.
Nu je een goed beeld hebt van de farm, ontstaan en omvang zullen we volgende keer concreet ingaan op wie we daar hebben ontmoet, wat we hebben beleefd en gezien hebben en welke potentie het kweken van Koi in Polen biedt…