Een bezoek aan Wisikoi in Julianadorp
Ik spreek er af met Engel die zoals te doen gebruikelijk al een kwartier eerder is dan ik dat ben. Niet dat ik laat ben, maar Engel is nu eenmaal lekker op tijd. Voordeel daarvan is dat de koffie reeds is gezet als ik arriveer. Ik parkeer mijn auto op de Boterzwin voor de deur en aan de poort van Wisikoi gekomen loopt Sil mij reeds tegemoet om de deze te openen.
Zitten is immers zonde als je ook over een vijver kunt leunen
Lichtelijk asociaal naar de Koi die er in zwemmen loop ik zonder omkijken de binnenbakken voorbij naar de achtertuin waar Engel en Wil al druk in gesprek zijn. Zonder elkaar aan te kijken, je staart immers naar de vijver en diens inhoud, praat je over de wezens zo’n anderhalf meter onder je in het nat hun rondes doen.
Als Sil de door mij meegebrachte Groninger notenkoek aan heeft gesneden gaan we er eens goed voor staan. Zitten is immers zonde als je ook over een vijver kunt leunen. Desgevraagd vertelt Wil dat het goed gaat met de zaak. Het zijn vooral de grote en kwalitatief hogere Koi die zij juist veel hebben verkocht, nagenoeg allemaal eigenlijk. Dat zij in het westen van Nederland hun waterhuishouding herbergen is beslist geen obstakel; Duitse en zelfs Zwitserse klanten weten hun weg te vinden naar het aangelegde Julianadorp in de kop van Noord-Holland.
Gelukkig hebben ze heus nog niet alles verkocht en in het zonnetje maken we er een heerlijk middagje van waarbij Wil zonder te vragen onze gedachten doorziet en met bowl en schepnet zijn grote vijver bestiert. Hij heeft een bundel interessante Isa Showa kunnen kopen, waarvan we er twee bowlen. Interesante Koi waarvan ik van het exemplaar met het vele grijs onder de huid toch wel moet smullen. Ook de huidkwaliteit is daarbij erg goed. van de prijzen die Wil erbij vermeld schrik je ook beslist niet.
Ook een mooie grote showa met een zijdezachte huidkwaliteit mag de meetbak voor een aantal minuten bewonen. Terwijl Wil zijn verhaald doet over de Koi, houd Engel ook hun waakhond tevreden die bijna even zo geïnteresseerd lijkt in de Koi als wij, al denk ik dat het een jaloerse blik is in in de strijd om de aandacht van het baasje. Die moet zijn aandacht zo nu en dan ook wel verdelen, het dealerschap is nog altijd iets wat ze er bij doen. Ze hebben vaak de overweging gemaakt om op een andere locatie een heuse zaak te openen, maar ze zijn erg op hun plaats en zolang dit goed voelt is het ook goed; ingewikkelder moet je het niet maken, aldus Wil. Het wil overigens ook niet zeggen dat ze slechts beperkt bereikbaar zijn. De deur is er altijd open en Wil kan zijn eigen tijd grotendeels indelen hetgeen hem in staat stelt te zijn waar hij moet zijn wanneer er nood aan de man is. Dat blijkt ook wel want tijdens ons bezoek komen er ook een aantal vaste klanten over de vloer. Niet dat ze perse iets nodig hebben; sommigen komen gewoon geregeld aan voor een bakje koffie en om te keuvelen over Koi.
dat veelal onderhuids ligt, maar wel op de juiste plekken
Dan vraag ik Wil om toch die ene hele mooie nog even te bowlen. Het is een Miyatora Tancho Showa. De vis meet een respectabele 71 centimeter, maar is nog altijd een belofte. Dat is goed te zien aan het sumi dat veelal onderhuids ligt, maar wel op de juiste plekken. De tancho spot is mooi van formaat en de body mag er ook zijn. Een prachtige Koi waarbij Wil met een knipoog nog vertelt dat hij deze voor Floors Koi Shop heeft weggekaapt. Dat gaat altijd gemoedelijk. Je kent elkaar en je gunt elkaar wat. Samen dragen we de hobby vooruit.
Als we ons hebben weten los te wrikken van het genot dat Koi en gastvijheid heet stuit ik op weg naar de uitgang van Wisikoi nog op enkele Koi die Wil heeft opgehangen. Geen levende natuurlijk, maar zogeheten Koi Nobori, een soort vliegers in d evorm van Koi. In Japan hangen ze deze uit op 5 mei. Voor iedere zoon eentje om de wens te uiten dat zij groot en sterk mogen groeien. Ik neem er twee mee voor mijn zonen, die het nu trots in hun slaapkamer hebben hangen!
