Vrijdag om 08:15 uur zit ik weer aan het ontbijt. Pakweg 10.00 uur rijden we weg, naar Taniguchi. De TomTom helpt nog steeds niet mee, dus dit duurt langer dan gehoopt. Pas om 11:45 uur zijn we bij Taniguchi.
We kijken als eerste bij een Sanke, die al eerder aangekocht is door John en uit de mudpond is gekomen. Deze was met 49 cm erin gegaan in mei en kwam er nu met 64 cm weer uit. Het sumi was iets teruggetrokken, maar de verwachting is dat dit mooi terugkomt. De bouw alsmede ook de groei waren super. Er zwemt nog een Kohaku bij Taniguchi van John. Deze zit nog in de mudpond, dus dit blijft nog een verrassing. Bas en Orlando komen inmiddels aangereden. Ze hebben geholpen met de harvest, de ikeage.
Taniguchi is een stuk jonger dan de gemiddelde kweker. Hierbij is hij ook wat moderner. Hij spreekt een beetje Engels en maakt gebruik van facebook. Hierdoor hadden de jongens kunnen regelen bij de ikeage aanwezig te kunnen zijn. Met een glimlach op hun gezicht zag ik ze aankomen.
Ze hebben twee bakken gevuld met nisai en deze worden gelost. De kweker Taniguchi komt erbij en selecteert meteen uit: Male/Female/Sold… Soms twijfelt hij. Wij kunnen mooi zien hoe hij dit in een handigheid beoordeelt. Na het lossen is het tijd voor lunch. Een traditioneel gerecht uit lokaal Hiroshima wordt ons aangeboden. Super lekker!
Na de lunch gaan we kijken naar de nisai en sansai op een andere locatie. We laten een aantal Kohaku bowlen en een sansai Sanke. Ook deze vissen zullen straks in de winkel zwemmen op zoek naar een koper. Als laatste probeert John wat tosai te kopen. Echter helaas zonder succes. Taniguchi is zo lyrisch over zijn tosai, dat hij het niet durft te verkopen. Alleen bij een hele hoge prijs wil hij enkele tosai van de hand doen. De interesse is dan over.
We reizen door naar Takigawa. Daar kijken we even bij de Nisai, maar zien niks waar we heel enthousiast van worden. We rijden door naar een andere Greenhouse. Dit vishuis ligt in een schitterend gebied en ik begin meteen wat foto’s te maken, terwijl de heren direct naar de Koi gaan.
Ik sluit later aan en mijn mond valt open. Een stuk of 20 Koi van giga formaat en super kwaliteit. De mooiste en grootste Tancho wordt aangekocht. Er wordt nog even getwijfeld aan de mooiste Kohaku, maar ach, je kunt niet alles aankopen.
We gaan nog even naar zijn kantoor, lekker over Koi praten. Gezellig, zelfs ondanks Takigawa geen woord Engels spreekt. Na een drankje gaan we weer naar huis. Inmiddels hebben we bericht van Omosako dat we morgenvroeg daar terecht kunnen. Vroeg slapen en to be continued……
Vanochtend om 07:30 uur stond iedereen klaar om te gaan. Om 08:30 uur komen we aan bij Omosako. Vooraf was er gezegd dat we misschien bij een ikeage konden zijn, maar het gaat helaas niet door. Doordat het ’s nachts hard geregend heeft, is de leeggepompte mudpond weer volgelopen.
We scheppen wat nisai, sansai en gosai Shiro’s en ook een Kujaku. Omosako heeft bijna alleen maar Shiro’s (90%). Enkele Kujaku en Showa en als je heel goed zoekt vind je een Goshiki. John koopt twee grote Shiro’s aan, gosai, van droomkwaliteit. Daarnaast enkele female nisai Shiro’s.
Mannelijke Koi worden ook nog aangekocht. Wat Shiro’s, een Kujaku en een Matsuba. Omosako is zo blij en dankbaar, dat hij ons uitnodigt voor de lunch. Dat slaan we natuurlijk niet af. Na de lunch komt het einde van mijn reis snel in zicht.
De heren zetten mij af op Hiroshima Station, om met de trein naar Osaka Kansai Airport te gaan. Hier eindigt het avontuur. Ik verblijf zaterdagavond in een hotel vlakbij het vliegveld om zondagochtend terug te vliegen. Ik zal nog lang terugdenken aan dit grote avontuur. Ik eindig het verhaal met het bedanken van mijn reisgenoten voor de gezelligheid.
Special thanks to John de Leur
Special thanks to John de Leur, voor het voor mij mogelijk maken van dit fantastisch Koi-avontuur. Niet veel dealers komen in het zuiden, maar verblijven alleen in het noorden, Niigata. In het zuiden zitten de grootste kwekers, met sublieme kwaliteit van voornamelijk Gosanke. Voor hobbyisten die op zoek zijn naar deze kwaliteit adviseer ik om op de Facebookpagina van Chikara Koi te aanschouwen wat John heeft ingekocht. Eigenlijk adviseer ik nog meer om bij de opening van zijn nieuwe zaak aanwezig te zijn. Een leuk happening voor in de winter. Wanneer de opening van Chikara Koi is, weet nog niemand, ook John zelf niet.
Maar als ik zelf een beredenering mag maken. De aangekochte vissen komen eind november, dus dan moeten de bakken gevuld zijn met water en Koi. Een paar weekjes voor aankleding en dan feest! Ik ga geen datum gokken nu. De opening zal zeker aangekondigd worden, ook hier op KoiQuestion.
