Dag 3, de donderdag. We hebben bezoek. Bij het hotel wachten Bas, Kitty, Orlando en Mirjana op ons. Ze gaan vandaag met ons mee. Als eerst maken we een wandeling door de Japanse tuin, wat naast het hotel ligt. Een mooi aangelegde tuin, met alle elementen wat een tuin Japans maakt aanwezig.
Mooi aangelegde tuin, dat is lekker genieten
Na het bezoek aan de tuinen gaan we terug naar Tamaura. Ook ons uitgebreide reisgenootschap geniet van deze kweker. Tamaura zelf en overige personeelsleden zijn nog bezig met een ikeage. Zij komen aangereden met bakken vol met nisai. Allemaal net uit de mudpond.
Tamaura zelf staat met zijn neus in de bak te kijken en geeft instructie hoe de vissen geselecteerd per bak moeten komen. Een bak stelt een prijsrange of male/female voor. Het oog van de meester, zie je hier meteen terug. Hij bepaalt en de rest volgt op.
Bas ziet meteen een Sanke die hem erg aanstaat. Als de nisai ‘gelost’ zijn vraagt hij om deze Sanke te bowlen. De Sanke komt net uit transport van de mudpond, dus een beetje geirriteerde huid zou niet raar zijn. Echter toch is het totaal anders. Zelfs het shiroji is nu al zo goed van kwaliteit dat hoe langer Bas er naar kijkt des te meer hij gecharmeerd is van deze Sanke. Hij schudt Tamaura een hand. Koi sold!
Na Tamaura gaan we naar Sakai.
We komen eerst aan bij het verkeerde vishuis. Hier wordt op grote schaal geculd. Een medewerker stuurt ons naar het nieuwe vishuis een paar honderd meter verderop.
Hier aangekomen ben ik meteen onder de indruk van het massale. Ik schrik er zelfs van. Het vishuis is groot, nieuw en zelfs nog niet helemaal klaar. Toch staat het helemaal vol met tientallen bakken. Super gestructureerd met voerapparaat, trickle tower, hekjes en alles wat je je maar kunt bedenken. Er zwemt hier zoveel Koi, dat uitzoeken bijna onbegonnen werk is. Een Engelse agent vertelt ons dat Sakai zoveel Koi heeft dat hij ze bewust niet allemaal in de verkoop heeft. Want dan zouden mensen geen keuze meer kunnen maken. De hele winter door wordt het verkoophuis aangevuld, ondanks dat er dan niks uit de mudpond komt. Deze Koi komen dan van de andere vishuizen.
Er worden enkele vissen gebowld van uitzonderlijke kwaliteit. Droomvissen…..Vissen waarvan ik, als frequent show-bezoeker, hoop ze op een Koi-show weer eens te zien. Koi waarvan ik durf te zeggen dat ze zeker het gemiddelde niveau van iedere show omhoog zouden brengen. Chikara Koi koopt hier twee Koi aan voor een klant. Welke twee het moesten worden heeft wel vier uur geduurd. Zo moeilijk keuzes maken in dit Koi-Walhalla wat betreft Gosanke. Het is laat, voordat we terugrijden.
Met laat bedoel ik donker. Overweldigt van de dag verdwalen we. De TomTom helpt niet mee en het pad wordt steeds smaller. Uiteindelijk zitten we pas om 19.15u aan tafel voor te eten, dit terwijl de lunch er ook bij ingeschoten was. Honger als een paard kun je wel zeggen. Een pizza en een grote hamburger ging er bij iedereen goed in. We genieten na met een biertje en mijn ogen vallen echt dicht. Om 22.00u ga ik uitgeput naar bed.
