Opeens heb je het; je gaat naar de Koidealer! Gewoon omdat het kan; gewoon omdat het mag en gewoon omdat dat nu eenmaal is wat een hobbyist doet. Zonder een bericht vooraf whatsapp ik Remy dat ik over vijf minuten bij hem ben. “Kids willen jullie mee?”, vraag ik opgewekt. Sem weet al wel hoe laat het is; “Jaaa, vissen kijken!” Boaz is met slechts 13 maanden jong nog wat minder welbespraakt, maar hij gaat gewoon lekker mee in het enthousiasme van zijn grote broer en na even vlug een pamper en en wat overige babybehoeften bijeen te hebben gesprokkeld zitten we in de auto en staan we bij ‘Reem’ voor de deur. *toet toet*.
Remy is juist bezig met het installeren van een nieuwe adobe pakket voor het bewerken van de videos van KoiQuestion, maar gezien dit wel enige tijd duurt en het buiten wel weer is voor een Surinamer, laat hij de boel de boel en gaat in op mn spontane aanbod om jacht te maken op hobbygedruis.
Aangekomen op de Ulgersmaweg in Groningen lopen we eerst eens langs de buitenvijvers. Ze zijn nog grotendeels afgedekt met isolatieballetjes, maar met behulp van aan elkaar geregen flesjes wordt er toch nog een gedeelte vrij gehouden om het welzijn van de vissen te kunnen controleren. Remy en ik spreken juist af dat de shiro de mooiste is in de vijver als we een gegil achter ons horen van Boaz. Er is niets aan de hand, alleen de honden van Luc en Wiejanne Alkema hadden de blote voeten (sorry Marion sokjes was ik vergeten) van Boaz ontdekt en likten mijn jongste telg tussen diens tenen waardoor Boaz ontaarde in een schater al was hij ook een beetje bang.
Luc en Wiejanne runnen samen al iets van twintig jaar Koicentrum Noord Nederland en ze zijn juist naar Japan geweest. Hun nieuwste kroost is al op plaats van bestemming en zwemmen actief hun rondes. Luc gaat altijd samen met zijn vrouw Wiejanne op Koi hunt;
“Ik doe de reisverslagen voornamelijk”, zegt Wiejanne, maar daarmee ga ik niet akkoord en ik vraag door. Heb je geen enkele inbreng over de aan te kopen vissen? “Nou ja, het is Luc die beslist, hij heeft een veel beter oog daarvoor, maar wat ik wel doe is hardop meedenken. Luc is natuurlijk verzot op vooral Gosanke en soms verliest hij met al dat moois in Japan de Doitsu en Ginrin varianten uit het oog; maar we moeten natuurlijk ook vanuit klantperspectief denken. Ik zorg er dan een beetje voor dat ie geen tunnelvisie krijgt zeg maar, haha”
…daar waar het hi eventjes een inkeping toont, het sumi genadeloos toeslaat
Als we bij de achterste bak zijn aangekomen is er een Koi die me in het bijzonder aanspreekt. Het is een Goshiki van allure, gekweekt door Isa Kazuhiko en niet bang, integendeel en dat zie ik toch erg graag in het karakter van een vis. Dat de vis meteen aanspreekt is niet vreemd. Het gezicht van deze Koi is erg markant met het hi en het zwart terwijl het hoofd toch schoon lijkt. Het rood is relatief zacht en je ziet dat zoals het een Goshiki betaamt, daar waar het hi eventjes een inkeping toont, het sumi genadeloos toeslaat. Het zou me geweldig lijken deze vis te kunnen volgen in diens ontwikkeling, en ach… Kijk zelf ook maar eerst even…
Het is voor zover ik weet mijn eerste ontmoeting met een Koi van Isa Kazuhiko. Zo een enkele vis te zien maakt het voor mij als hobbyist de hele dag goed. Ik hoef de vis niet eens aan te kopen, maar van zo een vis eventjes – alhoewel eventjes; verdeeld over drie fases ongeveer een voetbalwedstrijd lang haha – te mogen genieten is gewoon geweldig. Bij bijna elke andere vrijetijdsbesteding zou ik een gevoel hebben van onrust en dat ik wat nuttigs moet gaan doen (sorry, workaholic) en daarom is dit mijn hobby. Lekker verdrinken in de tijd, starend naar een Koi. Wie doet me wat?
…maar het allermooiste was toch een ontmoeting met Melvin. Melvin? Ja, natuurlijk…
Er was natuurlijk nog meer moois, maar het allermooiste was toch een ontmoeting met Melvin. Melvin? Ja, natuurlijk; die jongen die al twintig jaar hobbyist is en vlakbij zowel remy als mij woont, altijd KoiQuestion volgt, maar die we nog nooit eerder tegen waren gekomen. Hoe bizar, maar vooral hoe dankbaar is het dan om elkaar nu wel te treffen. De uren waren dan ook zo volgel.. eh gesproken, maar gelukkig is het ook voor Wiejanne en Luc hobby en als het eigenlijk sluitingstijd is vraagt Wiejanne gewoon nog even wie er nog een bakje koffie blieft. We hebben het nog even over een tunnelkas en Luc laat ons zijn eigen tosaiprojectjes zien. Dan is het toch echt tijd om te gaan, rijden we nog even langs de snackbar en praten thuis nog even gezellig na en over de plannen voor KoiQuestion. Een heerlijke hobbydag…
