Je zou er duizelig van worden, en ik moet toegeven je moet er ook niet te lang naar kijken want inderdaad het duizelt je in het Noord-Hollandse IJmuiden, waar ik bij een viskwekerij op bezoek ben geweest.
In het eerste deel heb je reeds kennis kunnen maken met de strijd van 300 kilo voer en 500 kuub water dat de motor en zijn brandstof van de kwekerij vormen. Nu neem ik je mee langs de verdere installaties.
Tot vier maanden zit er één vis op 5 liter water, hierna krijgen zij meer water ter beschikking om uit te kunnen groeien tot 9 maanden. Dan hebben zij een gewicht bereikt van twee á drie kilo. Als we de vislijn bekijken waarin de geel gevinde vissen hun eerste levenstadium tot 4 maanden vertoeven dan zien we als eerste een respectievelijk kleine, in vergelijking met de trommelfilters uit het eerste deel, trommelfilter terug. Deze is goed voor 150 m³ per uur heeft een spoeling van om de 30 seconden met 6 bar druk! Dus nog best een flinke jongen. Omdat de hoge druk voor nogal een mistig effect zorgt bij het optillen van de deksel was het niet mogelijk de zeef in werking te fotograferen met de deksel open, maar dit moet toch wel een redelijke indicatie geven van de krachten welke hier het water schoon en zuiver houden.
Ik laat nu enkele foto’s zien van de filters, want dat is wel waar het hier om draait, filteren, filteren, filteren enne…….filteren.
Dit is de kleinste tricklefilter. Er is vanwege het waterverlies en de daarbij horende grote doorloop een zeil om getrokken. De vulling van de trickles zijn filterblokken van Bionet, en dan veel van alles. Je kunt wel aan de grote aanvoerbuis zien dat hier ook weer een sloot water per uur doorgaat. Soms weet ik ook niet precies meer hoeveel liter er door gaat vanwege dat alles maar dan ook alles met massa’s liters per seconde gaat.
Op de achtergrond van deze trommelfilter staan weer twee statisch bed filters gevuld met bio-carrier voor een zo groot mogelijk oppervlak te creëren voor de o, zo broodnodige bacteriën.
Hier zie je een verwarmingsspiraal(tje) want het water moet op ongeveer 22 graden gehouden worden. Overigens het gaat hier wel om zoutwatervissen, iets wat wel iets meer/andere kennis vergt dan wat wij gebruikelijk vinden bij onze Koi. Op deze manier wordt dus erg veel water verwarmd in de vele filters die je overal ziet.
Er wordt geen water weggegooid. Er verdampt wel water. Dit wordt dan aangevuld met het grondwater
Het lijkt soms wel of ik weer kind ben die in een snoepjeswinkel van vroeger met elk snoepje keurig geëtaleerd in de etalage met zo’n zeer oplettende mevrouw dat je er niet stiekem eentje in je mond stopt. Een lastig door te trekken vergelijking naar die enorme filters misschien, maar het gevoel was niet onverminderd.
Hier zie je maar een klein gedeelte van het distributiesysteem voor het water! Je ziet het zijn serieuze buizen welke voor het heen en weer van het water zorgen. Zoals eerder gezegd het water wordt op een diepte van veertig meter omhoog gepompt om dan door ontijzering-filters via het distributiesysteem naar de vijvers te gaan. Er wordt geen water weggegooid. Er verdampt wel water. Dit wordt dan aangevuld met het grondwater.
Deze “snoeptrommel” staat als reserve stil en de onderdelen zullen als reserveonderdelen ingezet worden. Je ziet ook hier weer dat het een enorme trommel is welke zeer grote hoeveelheden water aan kan.
Een vlottertje dat in deze snoepfabriek voor de filterliefhebber doet denken aan een drijvende lolly, voor de iets grotere hoeveelheden water!
Tot zover deel twee van mijn verslag in een viskwekerij. Het is indrukwekkend en leerzaam om te zien met wat voor filtering en materiaal ze hier zoal omgaan. In het volgende en laatste deel zal ik wat meer ingaan op de Yellowtail zelf.