“Aantrekken en mee het water in”
Tiebo: Sinds kort hangt er een een gele windbreaker in je kledingkast Wiechert, althans die heb je meegenomen uit Japan (ik ben niet in je slaapkamer geweest hoor) en die heb je eerlijk verdiend heb ik me laten vertellen. Kun je ons vertellen wat de aanleiding hiertoe is geweest?
Wiechert: Toen ik in februari in Japan was vroeg Mischa me op een gegeven moment of ik in oktober ook terug zou willen komen. Ik vroeg hem natuurlijk hoezo dan, waarop hij antwoordde of ik zou willen jureren op de Nagaoka koi show. Ik vertelde hem dat ik het aanbod geweldig vond en dat ik het eerst met het thuisfront wilde overleggen. Na dit overleg heb ik Mischa gebeld en hem verteld dat ik in oktober terug zou komen om te jureren. Daarom hangt nu die gele jas bij mij in de kast.
Tiebo: Dan ben je jurylid op een Koi Show in Japan, maar ze kunnen je toch helemaal niet verstaan?
Wiechert: Ja daar was ik ook wel een klein beetje nerveus voor. Maar met gebarentaal en een stukje Engels viel dit best allemaal mee en was het redelijk te doen.
Tiebo: Kun je ons vertellen hoe het in zijn werk ging en hoe je dit hebt beleefd? Met wie sta je dan zo aan het vat en hoe voelt dat?
Wiechert: We moesten om 9.00 op het showterrijn aanwezig zijn. eenmaal aangekomen hier moesten we aan de tafel gaan zitten waarbij je was ingedeeld. Ik zat in een groep met een koi kweker uit Taiwan, een dealer uit Indonesie, Hisayuki Nogami, Kase en Teru Hiroi van de Marusaka koifarm. Hier werd het een en ander uitgelegd over hoe het jureren in zijn werk zou gaan. Als eerste moesten we de Grand Champion uitzoeken en dit moest in 10 minuten tijd gebeuren. Dus snel langs alle vaten heen en kijken wat jezelf de beste koi vond. Nadat iedereen dit gedaan had moest je met je groep in de rij gaan staan en werd je vervolgens verzocht om je briefje in een bak te gooien waarop je jouw keuze had ingevuld.
Nadat alle stemmen waren geteld was het een gelijk spel en werd je verzocht om opnieuw een keuze te maken tussen de twee desbetreffende vissen. Nadat de stemmen voor de tweede keer waren geteld werd Marudo Koi Farm tot winnaar uitgeroepen met een 94cm lange Kohaku. Daarna had elke groep zijn eigen klasse die gejureerd moest worden. Onze klasse was de 25BU en de 75BU wat natuurlijk super was. Dit alles ging als volgt in zijn werk; Je had een boekje bij je met foto’s erin van alle Koi die je moest beoordelen.
Welke de meeste handen omhoog kreeg werd de nummer 1
Je liep dan met je groep langs bijvoorbeeld alle Kohaku. Nadat je ze allemaal gezien had wees Kase elke Kohaku aan in het boekje en vroeg om je hand op te steken bij de Kohaku welke je het beste vond. Welke de meeste handen omhoog kreeg werd de nummer 1 en zo werd het ook gedaan voor de tweede prijs. zo ging je alle vissen langs in de 25BU en ook de 75BU wat uiteindelijk een superervaring teweeg bracht.
Tiebo: Heb je ook het idee dat je mening als Gaijin (buitenlander) ook op prijs werd gesteld en meetelt?
Wiechert: Ja je mening word zeker op prijs gesteld en serieus genomen zo heb ik het zeker ervaren. Een klein voorbeeld hiervan is dat we in de 25BU klasse de Best Tategoi moesten uitzoeken. Hier werd het ook een gelijkspel waarop Kase naar mij toe kwam en vroeg; “Wat vind jij de best Tategoi?”, waarop ik antwoordde ‘die Showa‘, terwijl ik de vis aanwees. Hij tilde de zak op en zei dit wordt de Best Tategoi.
Tiebo: Op welke wijze verschilt het jureren het meest ten opzichte van de wijze waarop je normaal een Koi beoordeeld?
Wiechert: Eigenlijk denk ik dat er geen verschil in zit en dat ik altijd op de zelfde manier naar een koi kijk hoe hij of zij eruit ziet qua huidkwaliteit en bouw bijvoorbeeld.
Tiebo: Je was in Japan op koihunt. We weten inmiddels dat je een hele serieuze hobbyist bent en altijd op zoek naar die ene speciale Koi. Is het je gelukt deze te vinden deze reis?
Wiechert: Nee Tiebo ik heb nu nog niks gekocht maar dit gaat waarschijnlijk in februari wel gebeuren.
Tiebo: Heb je nog iets meer bijzonders meegemaakt in Japan?
Wiechert: Ja ik ben een dag met Ricky Stoddart van Koi wholesale mee gereden om samen met hem en mijn broer te gaan kijken naar het afvangen van Nogami zijn nummer 1 mudpound. Hier zaten 3 klanten vissen van Ricky in en hij was super blij met het behaalde resultaat.
Ook had Mischa Koeijers, eigenaar van ‘MR Nishikigoi‘, een verassing voor me. Ik mocht meehelpen met het afvangen van een mudpound van Isa Koi Farm met sansai Showa erin! Eenmaal aangekomen bij Isa Koi Farm moesten we heel even wachten voordat we konden vertrekken. Toen iedereen klaar was, zijn we naar de mudpound gereden. Toen we er waren vroeg ik aan Mischa ‘Wat moet ik doen?”, waarop hij zei: “Pak je pak maar uit de auto.” Toen ik het pak in mijn hand had riep Mischa naar Maruhide waarop Maruhide vervolgens antwoordde; “Aantrekken en mee het water in.” Nadat we het net er doorheen hadden gesleept sprongen er nog 2 vissen uit. Alle vissen werden vervolgens 1 voor 1 in een zak gedaan en naar de truck gebracht. Daar deed de vader van Mitsunori Isa, Hajime Isa, ze in de welbekende blauwe vaten op de truck. Toen alle vissen erin zaten behalve de twee die eruit waren gesprongen pakte Mitsunori Isa het schepnet en ving ook deze laatste twee. Het was heel gaaf om te zien hoe behendig ze hiermee overweg gaan. Een onvergetelijke ervaring.
Graag zou ik via deze weg Koi -s-enter Twente en Mischa van Mr.Nishikigoi willen bedanken voor deze geweldige ervaring.
