KoiQuestion op bezoek in Polen

Zondagmorgen vier augustus rond half negen vertrok ik uitgezwaaid door mijn vrouw richting Eindhoven airport. Vandaar uit zou ik samen met Bram en Bardo vertrekken naar de Koifarm van Ernst Driessen en Jos Aben in Gospodarstwo Rolne Hodolwia Ryb Chocim Palac te Polen. Beter bekend als Yoshikigoi Farm. Jos vloog met ons mee want hij was net een paar dagen in Nederland bij zijn gezin geweest. Na een goede vlucht kwamen wij in Warschau aan en gingen wij verder met een taxibus naar onze eindbestemming.

Deze rit zal ik niet snel vergeten. Ik ben namelijk nog wat gewend qua rijstijl in Rusland maar deze chauffeur overtrof alles. Het was niet te geloven wat een rit dit was. Het leek wel dat zodra er een auto voor hem zat die iets te langzaam reed (gemiddeld 140 km pu) ingehaald moest worden. Dit deed deze man met zijn ene hand aan het stuur en zijn andere hand welke leek vastgeplakt aan de versnellingspook, en zijn voet, ja zijn voet, die drukte het gaspedaal regelmatig over de kickdown heen om de motor te laten gieren tot voor mij vreemde snelheden. Uiteindelijk hebben wij deze rit die veel weg had van een Kamikazerit overleefd en kwamen wij aan bij Yoshikigoi Farm.

Nadat wij onze bagage hadden neergelegd zei Jos, de verlossende woorden, dan gaan wij maar even kijken naar de Koikes! Enne dit wilden wij wel want dat was immers het doel van onze reis, toch! De farm licht op ongeveer 20 meter van het huis en overtrof mijn stoutste verwachtingen, werkelijk wat een prachtig opgezette vijvers, miljoenen liters water gevuld met de meest schitterende Nishikigoi, het heldere, nee soms pijn aan de ogen doende WIT van de Koi was overbluffend. Rood is nog roder dan rood, je kunt wel stellen dat hier het nieuwe Koi-rood is gecreëerd. En dan het zwart, Jos heeft een boek uitgebracht over Koi, de hoofdkleur van de kaft van dit boek is diep glimmend zwart, ik kan je vertellen dat bij het zwart van zijn Koi de kaft van zijn boek verbleekt. Zo zwart heb ik het nog nooit gezien!

Zijn Koihuis is gevuld met zeer veel mooie Koi, zelfs zoveel dat je er bijna hebberig van zou worden. Schitterende Kohaku, Showa, Shir Utsuri, Asagi, Beni Kumonryu, Kikokuryu en ga zo maar door. Een on aflatende stroom aan kwaliteit van de hoogste plank zwom mijner neus voorbij.

Daarnaast merkte ik ook tijdens het bezoeken van de groeivijvers een passie en gedrevenheid van Jos die ik zo mooi vond. Terwijl Jos de Koi in de groeivijvers voerde vertelde hij wat en hoeveel Koi er in zwom. En terwijl hij aan het praten was stopte hij soms en zat met zijn hand in de voerbak het voer door zijn handen te laten gaan en keek bijna verrukt van blijdschap wanneer hij weer een tategoi voorbij zag zwemmen. Zo’n passie voor het vak van Koikweker zie je niet veel. En zo gingen wij van vijver naar vijver, van verbazing in een nieuwe verbazing over wat wij hier zagen zwemmen.

Misschien heb je het nog niet door maar ik ben echt razend enthousiast over deze grote hoeveelheden zwemmende juwelen! Op onze eerste volle dag maandag dus, mochten wij een selectie van een vijver met Yamabuku en Wagoi Hariwaka meemaken. En (uiteraard) mocht Bram ook meehelpen bij deze grote verantwoordelijke taak. Iedereen kan zich wel voorstellen dat dit een grote verantwoordelijke taak is. Echter je beseft pas echt wat hier voor komt kijken tot je het zelf een keer meemaakt. Jos, laat een net slepen door enkele medewerkers en telkens schept hij een netje vol met jonge Koi uit deze fuik die gaan de selectiebak in en dan komt het aan op het selecteren.

Het is ongelofelijk hoe zo’n selectie gaat, in dit geval wordt er alleen op glans en juiste kleurstelling gelet, tevens ook of er geen kromme of achterblijvers tussen zitten. Ook leuk om te zien is dat Jos geen enkele twijfel meer had over de selectie welke Bram deed, gewoon: “doe ze maar in het netje Bram” . Nadat bram zijn fototoestel had weggelegd was dit de stand van de rug van Bram, krom en turend naar dat ene juweeltje!