Soms voel ik me best schuldig alhier. Als gast en werknemer op de Dainichi koi farm leren we gigantisch veel. Te meer omdat Shigeru ons hiertoe in staat stelt. Zo hechtte ik gisteren een ingescheurde borstvin en hebben we 75 vissen gebowld waarbij we steeds probeerden te achterhalen wel ouderdier hieraan ten grondslag lag alvorens Shigeru ons van een antwoord voorzag. Zo leer je de bloedlijnen erg goed kennen. Maar er zijn ook mindere taakjes die uitgevoerd moeten worden…
Ook de voerautomaten die nu binnen worden gehaald, moeten stuk voor stuk helemaal schoongemaakt worden. Dat is echt een monikkenwerk en alhoewel Shigeru-san ons deze klusjes niet vraagt te doen, ben ik toch gaan helpen. Verder worden de bowls, netten, sokken enz. schoongemaakt en gedroogd. Ook de binnenvijvers worden, voordat er weer andere vissen in komen helemaal met chloor geschrobd. Dit doet de werking van het filter telkens weer teniet, maar door al die continue water verversing… Who needs it?!
De bakken op de trucks worden elke dag geboend met chloor en weer helemaal gedroogd. Bij binnenkomst in het koihuis worden de handen gedesinfecteerd en loop je door een bak met desinfectie om alles wat je onder je zolen meeneemt onschadelijk te maken. Op dit gebied zou je altijd verbeteringen kunnen doorvoeren, maar het is ook belangrijk om een werkbare situatie over te houden. Een boerderij, want dat is het, is nu eenmaal geen klinische omgeving.
Damn, wat komt daar nog veel bij kijken wanneer ik erover nadenk. Het werken op een koifarm is niet alleen heel mooi, maar stiekem ook best zwaar. Misschien dat ik vanaf nu wel wat meer in het huishouden ga doen, maar beloftes die ik niet….
2 reacties
“Soms voel ik me best schuldig alhier. Als gast en werknemer op de Dainichi koi farm leren we gigantisch veel.”
Ik wil wel ’s met je ruilen hoor, dan hoef je je niet zo schuldig te voelen 😉
Ik kom wel controleren of je straks wat vaker in het huishouden mee helpt 😉