Hoe het allemaal begon…

Het is weer zo’n buiige woensdagavond en omdat het juli is zit ik binnen, want het is naar mijn mening te koud! Kortom snertweer… Van hieruit kan ik echter ook mooi naar mijn vijver kijken, de afwerking is nu bijna gereed en mijn Koi zitten (of is het zwemmen) lekker te eten in het zojuist gegeven voer. Ik kan ze binnen horen smakken! Zo kijkend naar mijn juweeltjes denk ik terug aan de dag dat de oude vijver gesloopt werd om plaats te maken voor de nieuwe waar ik nu naar mag kijken!

Die eerste dag van velen zal ik niet snel vergeten. Mijn collega Stijn heeft mij hierbij geholpen. Zulke collega’s vind je niet overal die zich spontaan aanbieden. Ik had een gepolyesterde vijver van ongeveer 13 m³. Deze vijver was op een natuurlijke manier gevormd in de tijd dat ik zoals bijna iedere Koiliefhebber met Shubunkin en Goudwinde’s was begonnen; veel planten en kikkers. Tot ik een Koi met kleine ‘k’ kocht: toen was ik om. Plannen gemaakt, plannen weggegooid, mijn vrouw overtuigd, later weer niet, en ga zo maar door. Tot dat mijn vrouw zei: ga je gang. Nou dat heeft zij geweten! Ik ben een jaar lang plannen aan het maken geweest. Ik ben op bezoek geweest bij Marc Criel van Koivrienden in België, en heb bij vele mensen gekeken hoe zij het deden. En uiteraard vele fora bezocht en mij enorm ingelezen.

Afwegingen gemaakt van zal ik weer polyester of toch folie. Ga ik door met de BBF3 of neem ik een nieuw filter, en bij ja wat voor één. Ga ik boven peil bouwen om er een raam in te zetten of ga ik goed de diepte in. En zo had ik nog wel duizend vragen voor mij zelf. Het was daarom ook erg druk in mijn hoofd kan ik u verzekeren, de A9 in de spits is er rustig bij.
Nadat de plannen een vastomlijnd iets kregen ben ik die gaan uitwerken. Ik heb eerst alles op tekening gezet (deze laat ik maar niet zien, want zoiets snapt geen mens) en daarna ben ik gaan calculeren want dat is toch ook een belangrijk onderdeel dacht ik.

Plannen gemaakt, plannen weggegooid, mijn vrouw overtuigd, later weer niet, en ga zo maar door. Tot dat mijn vrouw zei: ga je gang. Nou dat heeft zij geweten!

Ik wilde een vijver bouwen waar een raam in ging welke ik dan vanuit huis kon bekijken, dus bouwen boven peil. De wanden (ik woon in IJmuiden) zouden van diepvrieswanden gemaakt worden, deze zijn 14 cm dik! En de vijver moest moet minimaal 4,5*3*2 á 2.5 m worden. De filtering zou niet meer via een BBF3 worden gedaan, maar via 4 * 1 kuubs bakken met airlift. Dus geen dure waterpomp, waar als je een beetje pech hebt maar 2 jaar of slechter, 1 jaar mee doet. En dan praat ik niet eens over het stroomverbruik. Dus dat werd weer speuren op Marktplaats naar de geschikte bakken. Die vond ik in Brabant bij iemand die overging op een ander filtersysteem. bij een ander die stopte met zijn commerciële palingkwekerij haalde ik 400 liter kaldnes vandaan. Dus dat ging lekker. De diepvrieswanden heb ik bij een handelaar in tweedehands winkelinterieuren vandaan uit (bij mij om de hoek) Velsen-Noord.

De collector en de stijgbuis heb ik zelf gemaakt naar het idee van www.koivrienden.be dit naar nu blijkt, werkt goed. Dat klinkt wel simpel en makkelijk maar dat is het echt niet, bijvoorbeeld de collector daar had ik er 2 van en nog nooit een gat in zo’n ding gemaakt. Eerst boor je een gat van 75 mm in de buis (deze was 31 cm doorsnee), daarna verwarm je het geboorde gat met een verfbrander en dan ga je er met een conische pijp van 110 mm vanuit de binnenkant van de buis doorheen om zo een kraag te creëren. Zo op de foto lijkt het wel ‘even’ makkelijk, maar dat is het niet. Je moet goed opletten wat je doet, want de buis mag niet beginnen te bubbelen en zwart worden want dan ben je de kracht van de kraag kwijt. Dit is dan in het kort de ‘collector’.

Hierna moet er ook nog een stijgbuis komen, deze is iets simpeler te maken. Het is de bedoeling dat je een lengte vanaf de retour vijver van 180 cm neemt. Onderaan die 110 mm buis boor je 3 á 4 rijen gaatjes van 1 mm. Hierboven en onder komt een verloopsok van 110 naar 125 mm. De 110 mm stijgbuis van de airlift met vier rijen gaatjes voor de luchtdoorvoer.

Zoals je ziet moet je de stop van de verloopsok even afzagen, anders kan deze niet verder de buis over om de gaatjes te passeren. Vervolgens lijm je de boel aan elkaar vast en zo creëer je een “kamer” hierin maak je een gaatje van 20 mm en daar lijm je een knietje van 20 mm in waar dan weer de lucht aanvoer op komt te staan. En zo heb je dan een stijgbuis gemaakt.

Ik realiseer mij dat ook weer niet iedereen weet wat een airlift is, dat zal ik proberen uit te leggen. In de beschreven stijgbuis wordt lucht gepompt van een luchtpomp van (in mijn geval) 40 liter. De lucht wordt door de kleine gaatjes geperst onderin de stijgbuis. Sommige lezers herinneren zich nog wel de natuurfilms van Jaqcues Gousteau, en wanneer een duiker onder water zat, dan zag je de kleine luchtbellen die uit zijn zuurstoffles kwamen steeds groter werden naarmate zij de oppervlakte bereikten. Wel dat gebeurt eigenlijk in de stijgbuis ook, die millimeters kleine luchtbellen worden steeds groter en nemen onderweg ook water mee omhoog. Bij mij stijgt er op een 40 liter luchtpomp ongeveer 25 m³ per uur doorheen! Hoe het verder gaat lees je weer in een volgende blog over mijn vijverbouw 2012.