Het zijn “de nouveau riches” die de grote trompet blazen

Namen als Dainichi, Momotaro en Sakai spreken de hobbyist erg tot de verbeelding. ​Geen wonder; want dit zijn de grootste en meest geroemde Japanse kwekers. Het zijn Ajax, Feijenoord en PSV in de Japanse competitie. De transfermarkt is dan ook interessant en leuk om te volgen, maar bij de zogenaamde Auctions – die bekend staan om hun hoge kwaliteit – ligt die markt erg onder de loep. Auctions zijn open toegankelijk voor liefhebbers van over de hele wereld en dat betekent concurrentie. Op de laatste auction van Momotaro was slechts een Europeaan present; zijn naam? Luc Borgmans van Interkoi Arendonk. Waarom en hoe werkt dat precies? In dit twee-delige  interview doet de dealer uit Belgie een boekje open over de invloed van Auctions op de branche en hoe dit er nu echt aan toe gaat.

Tiebo: Hoe lang en waarom kom je op de Momotaro Auction Luc?
Luc: Ik ga vanaf 2007 naar de auction van Momotaro. Toen gewoonlijk 1 of 2 keer per jaar, op dit ogenblik tracht ik iedere veiling bij te wonen. Het enige nadeel is dat de veilingen momenteel zo een impact hebben op het koi-gebeuren, dat het zeer moeilijk is om nog deugdelijke koi vast te krijgen.

Door het succes van de veilingen, die omgekeerd evenredig zijn aan de veilingen die je hier zou organiseren, rijzen de prijzen momenteel de pan uit. Kon je toen nog voor een aannemelijke prijs koi kopen, dan moet je nu goed opletten en proberen de laatste korreltjes uit de pan te pikken.

Er worden blijkbaar 2000 HQ tosai aangeboden, maar buiten dat worden er 20 van de allerbeste koi aangeboden

Nu wil ik niet de betweter spelen en zeggen dat alleen ik dure koi aankoop, maar ik denk dat ik fair ben als ik zeg dat ik alleen koi aankoop die over de gehele lijn goed van kwaliteit zijn.

Het is de derde keer dit jaar dat ik naar een veiling ga, en de volgende veiling staat in de planning. Tussen 16 en 23 november zal ik weer ter plaatse zijn. Het wordt een speciale veiling dit keer. Er worden blijkbaar 2000 HQ tosai aangeboden, maar buiten dat worden er 20 van de allerbeste koi aangeboden, met een beginbod van pfff….1 000 000 yen.

Ik hoop dat je kan tellen, want dan heb je de koi nog niet in je bezit. Deze koi echter zijn wel de koi die het zouden kunnen maken, zowel in de grote shows in Japan, maar zeker ook in de shows in Europa. Ik weet dat ik voor niemand een bod zal moeten doen, maar indien er iemand een kans wil wagen, ik zal je precies voorberekenen hoeveel de koi gaat kosten.

Deze zal dan wel een jaar of 3 nog moeten begeleid worden in Japan !!!

Tiebo: Ben je echt de enige Nederlander op deze auction en waarom is dat denk je?
Luc: Ik moet je serieus teleurstellen Tiebo….ik ben Belg. En ja, ik ben bijna steeds de enige Europeaan op de auction van Momotaro. Zie maar op bijgevoegde foto van de laatste veiling. Ik moet me mengen tussen al die kakelende Aziaten. De enige die je misschien kan zien is Karl, een Zuid Afrikaan, maar voor de rest ben ik “helaas” alleen. Ik zet helaas tussen haakjes, want eigenlijk geef ik er niets om, integendeel, ik ben een “loner” en heb geen problemen om alleen te gaan.]

Het zijn “de nouveau riches” die op dit ogenblik de grote trompet blazen

Waarom dit is? Heel eenvoudig. Je zou er zelf makkelijk een antwoord op kunnen geven. De koi zijn gewoon duur, heel duur en heel moeilijk te verkopen in de verarmende Europese landen. Het zijn “de nouveau riches” die op dit ogenblik de grote trompet blazen. Ik moet helaas bekennen dat ik het gewoon moet afgeven tegenover de grote bonzen die er zijn, zoals Kiki (indonesie), Max (Singapore), Ryuki Narita (Japan) en zelfs kwekers zoals Dainichi en Kentaro van Sakai FF die af en toe op de veiling aanwezig zijn.

Ik voel me een klein visje, maar desalniettemin slaag ik er telkens in om op onoplettende ogenblikken mijn slag te slaan.

Tiebo: Hoe gaat het in zijn werk? Kies je van tevoren op welke vissen je gaat bieden en wat je maximale bod is of ga je af op het moment en vertrouw je jezelf erop dat je jezelf er niet in mee laat slepen?
Luc: Goede vraag, maar moeilijk antwoord. Vooraf kan ik uiteraard de vissen bekijken via de website (die tussen haakjes door mijn zoon is gemaakt, en die ze volledig zelf kunnen bedienen daar in Japan, dit door zijn uniek systeem). Als ik ze bekeken heb, vraag ik raad aan enkele mensen die ik goed ken en van wie ik hun mening op prijs stel.

Ik weet dat ze deze minutieus bekijken en een goed oordeel geven. Tevens is deze diversiteit ook een goede hulp om een algemene indruk te krijgen van wat de mensen door elkaar genomen graag zien. Gewoonlijk gaat het hier over een 5-tal personen: Ben – Matthijs – Jack – Polleke en Ikzelf
Dan vraag ik aan Daisuke en aan Adam om hun toppers door te geven, omdat zij deze koi goed kennen met hun goede en slechte kanten, en hun mogelijk toekomstperspectief.

De koi van Daisuke schrijf ik wel op, maar weet uit ervaring dat ik die nooit kan aankopen. Dat worden gewoonlijk de hele dure koi die voor miljoenen Yen de deur uitgaan. De koi van Adam schrijf ik wel goed op, want hij werkt al 10 jaar bij de Momotaro koifarm, en heeft een heel goed oog en veel verstand van koi. Ik zet al deze koi op een rijtje in excel, en ga dan een vergelijk maken met de andere informatie die ik doorkrijg. Indien er koi zijn die door alle partijen aangeduid worden, (behalve die van Daisuke) dan krijgen die een extra kruisje. De andere ga ik dan zakelijk bekijken. Met zakelijk bekijken bedoel ik of ik denk dat ik deze kan verkopen of niet, want tenslotte gaat het hier om een massa geld.

Je ziet dat ik zowel mathematisch als gevoelsmatig te werk gaan, want na al deze informatie te hebben verwerkt, ga ik op de gevoelsmatige toer, maar dan als ik ter plaatse ben. Eénmaal in Japan ga ik mijn lijst af, en ga ik in de drukte eerst alle koi inspecteren of er geen mankementen zijn bij de koi. Je moet weten dat een koi in “the flesh” nog altijd anders is dan op foto of filmpje. Door de drukte is het ook heel moeilijk om koi goed te beoordelen, want het is een heel gedoe. Je kan niet zoals hier een koi bowlen en er een halfuur naar gaan kijken en afkeuren… neen, je moet snel kijken. Ik denk dat dit trouwens ook een onderdeel is van de hele opzet…

En dan ga je bieden door je nummertje naar boven te steken. Ik moet helaas toegeven dat ik dikwijls mijn vingertje terug omlaag laat gaan, want dat mijn limiet dikwijls wordt overschreden en dat ik dikwijls jammerlijk moet zuchten… Ja ik bied met een limiet. Het is heel moeilijk uit te leggen, maar als het bieden op “mijn gestelde limiet” komt, dan ga ik nog gauw even rondkijken wie er mijn tegenbieder is. Door mijn ervaring weet ik over het algemeen of mijn tegenstander te vermurwen is of niet. Afhankelijk van zijn reactie ga ik door of niet.

Ik weet waar de knelpunten of kraakpunten zitten, maar die ga ik lekker voor mezelf houden

Het gaat razendsnel, dus je moet niet denken dat je veel tijd krijgt om na te denken. Je moet je beslissingen bijzonder snel nemen. Soms heb je geluk, soms niet. Ik heb bepaalde systemen door mijn ervaring opgebouwd en ik weet waar de knelpunten of kraakpunten zitten, maar die ga ik lekker voor mezelf houden. Als de grote kanonnen beginnen te bieden, dan weet ik al voldoende. Soms gebeurd het ook dat ik vooraf aan enkele agenten vraag om op deze of gene koi niet te bieden. Soms helpt het, maar als ze hem zelf in hun gedachten hebben, dan weet ik dat ik de bal mis zal slaan.

Het gebeurd dat ik biedingen meekrijg van mensen die hun zinnen gezet hebben op bepaalde koi, maar gewoonlijk zijn deze bedragen te laag. Ik speel open spel met biedingen en geef op voorhand een berekening van wat een koi gaat kosten. Ze zien ook mijn winst die ik erop moet hebben, maar van één ding mogen ze zeker zijn…ze krijgen wel de juiste prijs…Dat is ook één van de redenen dat ik naar veilingen ga. Ik zie de juiste prijs….en brei het vervolg er zelf maar aan.

Binnenkort het vervolg van dit interview op KoiQuestion. Benieuwd naar de gewonnen kavels van Interkoi? Kijk dan op www.interkoi.eu