“Er zitten vissen in, u moet daar blussen!!!”

“Er zitten vissen in, u moet daar blussen, toe nou” Wat zullen ze gedacht hebben,wat zit die vrouw nu overstuur te baselen over vissen, dit is een brand. “Rustig mevrouw, we weten hoe we hier mee om moeten gaan”. ” Ik ben rustig, maar jullie moeten daar blussen, er zitten vissen in, die zijn als kinderen voor hem” Rare gezichten trok deze opmerking. “Bedoeld u dat er nog iemand binnen is?” ” Ja, zijn vissen!” …

Het was kort geleden bijna zover geweest, of de twee Grand Champions waarover we je eerder dit jaar berichtten, namelijk Cleopatra II en Geisha II, respectievelijk Grand Champion op de Interkoi Show 2010 in Duitsland en de Nationale Koi- en Vijverdagen 2010 in de tuinen van Appeltern, waren niet meer geweest. Er brak een brand uit in een bijgebouw van hun huis, dat bestond uit drie delen. Twee delen brandden helemaal uit, een derde vormde het woonhuis van deze twee vissen en vele kanjers meer in een vijver van 50 duizend liter. Wij waren bij Andre en Connie op bezoek en zij vertelden over hun bijna traumatische ervaring.

“niet ‘daar’, maar ‘daar’ moet je blussen”

“Een bezorgde buurvrouw die inmiddels de brandweer had ingeschakeld. Ikzelf was aan het werk, gelukkig niet ver van huis, maar het was wel erg confronterend. Meteen nadat ik opkeek zag ik op enkele kilometers verderop een zwarte rookpluim naar de hemel reiken. Ik moet er zo snel mogelijk naartoe geraken was mijn gedachte. Ik was midden op straat aan het werk, maar liets al het gereedschap pardoes vallen en rende naar mijn auto. Terwijl ik aanrijdende was en me ernstig zorgden maakte, was mijn buurvrouw de inmiddels gearriveerde brandweerlieden tegemoet gekomen. De brandweerlieden blusten begrijpelijkerwijs volgens hun protocol en kozen er voor om de brand zoveel mogelijk binnen de perken te houden en rookschade aan andere gebouwen te voorkomen. Ze hadden het hele gebouw waarschijnlijk gecontroleerd uit laten branden, maar mijn buurvrouw echter, vertelde de heldhaftigen dat zij niet ‘daar’, maar ‘daar’ moeten blussen. Wat volgde was een onwaarschijnlijk dialoog tussen een buurvrouw en een brandweerman.

‘wat ik wel zag was een enorme roetlaag op het wateroppervlak’

Gelukkig arriveerde Andre Verpoucke al snel zelf bij de brandhaard. Hij had natuurlijk maar 1 doel voor ogen en dat was zijn vissen redden. “Tot mijn verbazing hield niemand mij tegen. Ik had ook een ramptoerist kunnen zijn of wat dan ook, maar ik kon zo doorlopen en rende meteen naar het gedeelte waar de vissen huizen. Toen ik de deur opende stond het zwart van de rook. Een inschatting van de situatie is dan slecht te maken, maar wat ik wel zag was een enorme roetlaag op het wateroppervlak. Juist op dat moment begint het voerautomaat te ratelen. Ik schrok enorm en haalde meteen met een net het voer van het oppervlak. Ik voorzag al de gevolgen wanneer de Koi ook nog eens nieuwsgierig naar de oppervlakte zouden komen om te eten en al dat roet binnen zouden krijgen. Toen de rook weg getrokken was, bleek de schade aan de binnenvijver mee te vallen en snel spoelden we het roet van het wateroppervlak. De brandweerlieden hadden inmiddels gezien waar ik mee bezig was en het kwartje viel ook voor hen, waarop ze me adequaat reageerden en het vijvergedeelte zoveel mogelijk vrijwaarden van het vuur..”

De schade is beperkt gebleven tot het materiële. Ook dit brengt veel ellende met zich mee, maar wij zijn al lang blij dat onze ‘kinderen’ niets is overkomen. Ze hebben er niets aan over gehouden. Een gerookte Grand Champion wat heb je daar nu aan?!”