Het is nu zaterdagavond. Na een lange en enerverende dag zit (het is eigenlijk meer liggen) ik hier nu op mijn bed in het hotel van congrescentrum Papendal waar vandaag de tweede dag van het International Koi Congres is georganiseerd. Wat een interessante lezingen zijn er vandaag, net als gisteren trouwens, weer gegeven. Ikzelf heb daar samen met Tiebo en Shigeru Mano ook aan bijgedragen. Gisteren was natuurlijk een hele heftige dag. Het was namelijk urenlang onzeker of Shigeru-san wel zou gaan aankomen in Nederland, de reden waarom is nu wel bekend.
Een geluk bij een ongeluk was dat het vliegtuig waarmee Shigeru-san vertrok, ongeveer twee uur voor de aardbeving was vertrokken. Toch bleef het onzeker, tot het verlossende woord van Shigeru-san zelf kwam in de vorm van een telefoontje. Door een tussenlanding in Vienna (Wenen) kon ik hem al eerder spreken. Wat was ik blij om zijn stem te horen. Hij wist echt nog van niets toen ik hem aan de lijn had. Na een korte toelichting nam hij gelijk contact op met het thuisfront, mij vervolgens terugbellende dat de Dainichi Koi Farm veilig was en ook met de familie alles in orde was.
Na aankomst op Schiphol hoorden we dat er vlakbij Niigata nog een aardbeving van 6,6 op de schaal van Rigter is geweest en ditmaal lukte het niet om direct contact te krijgen met het thuisfront. De telefoonverbinding lag er uit en er kon alleen via email (mobiele email via de telefoon) gecommuniceerd worden. Na enkele uren in spanning te hebben gezeten, kijkende naar CNN, kwam er dan eindelijk het verlossende telefoontje dat alles nog steeds oké was en alle koihuizen van de farm waren ongedeerd. Het was echt een machteloos gevoel en dat kon ik ook zeker wel merken aan hem.
Gelukkig heeft deze natuurramp (voorlopig) nog geen nadelige gevolgen gehad voor de koikwekers in Japan. Dit staat natuurlijk in schril contrast met de vele overledenen en gewonden die deze verwoestende aardbeving heeft veroorzaakt. Om deze reden had de organisatie van het congres besloten om voorafgaand aan de eerste lezing een minuut stilte te houden. Tiebo en ik willen hier middels dit blog nogmaals een moment bij stilstaan. Onze gedachten zijn bij de nabestaanden en we hopen dat de rampspoed snel ten einde zullen zijn.
