Stoppen met de Koihobby en daarmee het verkopen van de vissen is iets wat je wel vaker hoort, maar binnen hele korte tijd toch weer beginnen en de net verkocht vissen terugvragen… Dát komt vast niet vaak voor.
En zeker niet bij mensen waar je het niet van verwacht: de afgelopen maanden werden wij veelvuldig lekker gemaakt met kwalitatief goede Koi die Djoery en Samantha met ons deelden via de sociale media.
Dan is het toch een erg vreemde gewaarwording om ineens dat berichtje van Samantha op KoiDangi te lezen: “Bij deze willen we, de mensen die het nog niet weten, mededelen dat wij helaas noodgedwongen moeten stoppen met onze prachtige hobby”.
Om dan nog maar niet te spreken van het berichtje dat een aantal dagen later via Djoery verscheen op hetzelfde KoiDangi:
“Er zullen een hoop mensen zijn die ons nu voor gek verklaren en of geen goede hobbyisten noemen. Maar we gaan toch door met de Koi, in het belang van de vissen, mijn vrouw en de liefde voor de hobby…”
Deze opmerkelijke move triggerde ons en bracht ons op het idee een bezoekje te brengen aan Djoery & Samantha, de hobbyisten waar dit verhaal over gaat. Financieel stonden zij er even niet zo rooskleurig voor en toen werd om wat meer “lucht” te krijgen het besluit genomen om te stoppen met vijveren, een enigszins roekeloos besluit, vertelt Djoery ons als we aan de rand van zijn vijver in de achtertuin staan.
Stoppen met de hobby was toch wel een enigszins roekeloos besluit
Djoery kon de tranen van zijn vrouw Samantha niet aanzien en besloot een oplossing te zoeken waarmee hij de kosten van de vijver flink kon drukken en toch door kon gaan met de hobby. Zelf vond hij het namelijk ook wel heel erg jammer dat er geen kinderstemmetjes meer zouden zijn die riepen om “visje eten?”. Het kloppend hart van de vijver met een inhoud van ongeveer 40m3 bestond uit een sieve, in combinatie met een flink beadfilter en een tricklefilter. Een beproefd en prima systeem natuurlijk, echter niet bepaald de meest energiezuinige oplossing om een Koivijver draaiende te houden!
De pompen welke voor dergelijke systemen benodigd zijn, moeten kracht en opvoerhoogte leveren. En kracht is nou eenmaal verbruik in “vijverpompenland”. Tel hierbij de UV-lamp, luchtpomp en de nodige weerstanden van leidingwerk op en er was maar liefst een ruime 700W continue verbruik voor het systeem, iets dat met een globale rekensom uit zal komen op zo’n 1400,- op jaarbasis! “Dit moet zuiniger kunnen” heeft Djoery gedacht, dus heeft hij meerdere systemen overwogen welke in het beperkte budget zouden kunnen passen.
Uiteindelijk kwam hij bij het energiezuinige “airlift-systeem” terecht
Het vijveren moet natuurlijk goedkoper worden, dus een godsvermogen aan een hi-tech nieuwe filterlijn spenderen past niet heel goed in dat plaatje. Uiteindelijk kwam hij bij het energiezuinige “airlift-systeem” terecht. Door zelf een filter met statisch en bewegend bed te bouwen van polyester bakken die hij via-via op de kop heeft getikt, voorafgegaan door een vat waarin een Crielzeef is opgenomen, reduceert hij middels het airliften het stroomverbruik met maar liefst 75%! Dit scheelt aanzienlijk op de energierekening! Maar in een Koivijver horen natuurlijk ook vissen… Djoery en Samantha waren vooral aan de Benigoi erg gehecht, zónder deze vis zou het plaatje niet meer compleet zijn. Zo ontstond het idee om aan de kopers van de vissen te vragen of hij de Koi misschien terug kon kopen.
De reacties op zijn vraag liepen uiteen van: “Bel je nu pas?” tot “Jammer, maar ik begrijp het wel.” Met een smoesje over werk leidde Djoery zijn vrouw om de tuin om de eerste vis terug te halen. Het ophalen van de eerste vis ging niet zonder slag of stoot, na een flinke tijd in de file gestaan te hebben kwam Djoery thuis met de Benigoi die behoorlijk last had van de opgelopen temperatuur. Samantha kreeg weinig tijd om te bekomen van de schrik, maar werd meteen aan het werk gezet om haar geliefde Benigoi weer op te lappen. Toen de vis weer z’n rondjes zwom in de vijver waren de tranen van het beëindigen van de hobby snel vergeten en werden in de loop van de week alle andere vissen teruggehaald.
Het is een wonderlijk verhaal, met hopelijk een goede afloop. Enerzijds is het erg mooi dat dit jonge gezin behouden blijft voor de (toch wel enigszins vergrijzende) hobby.
Echter moeten wij ook kritisch zijn; met het besluit om te stoppen en daarna een doorstart te maken met de Koi welke reeds bij andere hobbyisten zwommen, hebben zij een groot risico genomen.
We gaan er uiteraard vanuit dat de Koi bij de andere hobbyisten in gedegen systemen hebben gezwommen, maar wanneer een Koi in een korte periode meerdere malen veel stress door vangen, vervoeren, andere watersamenstelling, bacterieculturen, enz. heeft ervaren, is deze erg vatbaar voor parasitair en bacterieel gespuis.
“Je weet niet wat je binnenhaalt” en “roulettespelen” zijn woorden die hierbij in mij opkomen.
De keuze om de Koi terug te halen is mijns inziens een risicovolle, maar Djoery was bereid dit risico te nemen. De Koi zwemmen weer rustig rond in de vijver, welke in principe nu dienst doet als quarantaine faciliteit en worden nauwlettend in de gaten gehouden tijdens de komende periode.
Tot nog toe alleen een uitbraak van Costia… we hopen dat het hier bij blijft (fingers crossed) en dat jullie als gezin weer met volle teugen kunnen genieten van onze schitterende hobby!
Welkom terug!