Hoog, hoger, hoogst. Soms moet je wat langer rijden dan anders om bij een vijver te komen. Zo ook deze. In de yamazoveel, ik zie door de bulten de berg niet meer, leek de weg oneindig. Van het verharde pad was het nog een behoorlijk eindje omhoog langs uitmuntende uitzichten en afzichtelijke afgronden. ‘This better be good’, denk ik nog. Maar uiteraard brengt het alles wederom een een groot genoegen met zich mee. Dainichi ichiban nisai shiro utsuri!
Tamugi-yama is de naam van deze berg en onderweg kwam ik ogen tekort. Ondanks het hobbelige pad, heb ik hiervan een filmpje getracht te make om met jullie te delen. Voor klachten kunt u zich wenden tot de chauffeur, Lonney. Enjoy the view.
Dan komen we aan op de top. Hier gaat het wederom gebeuren. Het is de beurt aan Kogugyo, een showa ouderdier met een enorm brede bouw, om te floreren.
Als we dan beginnen met afvissen lijkt alles voorspoedig te gaan. Dan blijkt er een vislijn, die gespannen zijn over de vijver tegen predatoren vanuit de lucht, losgeraakt en verstrikt in de loodlijn van het net. Hierdoor wordt deze omhoog getrokken en de vissen zwemmen er onder door. Het resultaat mag er dan ook zijn met welgeteld een enkele vis. De volgende bleek meer succesvol en er bleef er slechts eentje achter om een volgende keer op te halen.
Als de vijver dan geoogst is zitten er wederom een aantal fantastische vissen tussen. Het meest onder de indruk echter raken we van een Shiro Utsuri! Later zou blijken dat dit tot op heden de nummer 1 (ichiban)Â nisai Shiro Utsuri van Dainichi is. En i mocht het zomaar uit de modder trekken… wauw!
