Winterijver aan een trickletoren

Het is winter in Nederland en traditioneel betekent dat een rustige periode in de Koi-wereld. De dealers bereiden zich voor op de komst van de nieuwe vissen. Hobbyisten zijn vooral bezig met het in de gaten houden van de vijver en de vissen en sommigen zijn hardware-matig druk bezig met het optimaliseren van hun systemen. Met dat laatste probeer ik me ook bezig te houden.

Hoewel ik al zo’n 10 jaar bezig ben met de hobby, heb ik pas sinds vorig jaar de beschikking over een eigen q-bak. Eigenlijk wordt deze bak (gelukkig maar) alleen maar gebruikt als opkweekbak. Maar ja, zo’n bak moet natuurlijk wel aan de gebruikseisen voldoen. Afgelopen jaar lagen de eisen iets lager dan dit jaar zullen we maar zeggen…

De pomp lag onderin de 1000 liter bak en stond in een directe verbinding met het zelfbouw trickle filtertje. Ik moet zeggen dat de resultaten ondanks de simpele uitvoering zeker niet slecht waren maar toch, het moet beter kunnen én het moet voor eind maart klaar zijn! In deze korte serie wil ik jullie meenemen door de verschillende plannen die in de komende maanden ten uitvoer worden gebracht. Het eerste artikel gaat over de aanpassing van het trickle filter maar natuurlijk niet zonder een stukje filtertheorie;

‘De effectiviteit van de filtering wordt bepaald door het beschikbare aanhechtingsoppervlak voor de bacteriën’

De filtering van een vijver is niet alleen een mechanische aangelegenheid. Natuurlijk willen we vaste verontreinigingen uit het water halen maar belangrijker nog is de omzetting van schadelijke afvalstoffen die in het water zijn opgelost. Het gaat hierbij vooral om de zogenaamde stikstof-verbindingen. Deze worden als ammonium-verbindingen uitgescheiden door de Koi en vervolgens worden deze verbindingen in de biologische filtering door bacteriën omgezet via nitriet- naar nitraat-verbindingen. De effectiviteit van de filtering wordt bepaald door het beschikbare aanhechtingsoppervlak voor de bacteriën, de beschikbare zuurstof én de vervuilingsgraad van het filter. De keuze van de media bepalen het oppervlak, de stromingssnelheid bepaalt gedeeltelijk de hoeveelheid zuurstof en het voorfilter de vervuilingsgraad en daarmee komen we bij de reden voor mijn aanpassingen.

Het trickle is als volgt opgebouwd. Het water wordt door een 4500l/h pomp via de sproeikrans in de bovenste bak gepompt. In deze bak bevindt zich 10 liter plastic bioballen en 5 liter keramische pijpjes. Ten opzichte van het vorige trickle is er wat dat betreft weinig veranderd. In de tweede bak is er wel een verschil. In het oude filter zat 10 liter filterlava. Deze hoeveelheid is verdubbeld naar 20 liter én er is 0,25 vierkante meter RED-X mat onder geplaatst. De onderste bak bevat alleen 0,25 vierkante meter RED-X.  De beide RED-X matten zijn eveneens nieuw in het nieuwe filter. De extra hoeveelheid filtermedia zorgen voor een aanzienlijk groter aanhechtingsoppervlak en daarmee voor een betere capaciteit in mijn aanstaande opkweekproject. Tijdens bovenstaande werkzaamheden zijn noch dieren, noch mensen gewond geraakt.

Op het voorfilter kom ik in deel 2 terug.