Deel 3 van de vijverbouw van Marco
Met zo’n graafmachine voor de deur is een gat snel gegraven. Ik hoor ook fanatieke hobbyisten die een vijver volledig met de hand graven. Nou mij niet gezien. Zoals de titel al luidt: Wat je met oliedruk kunt, moet je niet met bloeddruk doen… Alhoewel, supersnel ging het niet. Het heeft al met al nog twee dagen geduurd. Niet alles zat mee, zal ik maar zeggen.
Als eerste kon ik maar met een héél klein graafmachientje in de tuin komen. Deze graafmachine heeft maar een kleine arm en op het diepste punt had de graver (of machinist?) moeite om niet zelf in de kuil te vallen. De grond is hier k(l)eihard! Dat is meteen een vloek en een zegen. De stevigheid van de grond is fijn voor de vijver. Echter soms moest ik met pikhouweel en hamer aan de slag om een laagje zand weg te halen.
Overigens had ik ook wel weer een beetje geluk. Nadat de laatste container met vrachtwagen wegreed ging de nieuwe stikstofregeling van kracht. Dan had er nu nog een berg van 40 kuub zand in mijn tuin gelegen. Die laatste container heb ik dus met veel plezier uitgezwaaid. Nu kan ik als doe-het-zelver weer aan de slag. Een lastige klus en alles behalve routine.
Een lijstje met klusjes die gedaan moeten worden helpt om overzicht te bieden. Maar ja, wat doe ik eerst? Klus A moet voor B, dan B voor klus C en C moet weer voor A. Praktisch onmogelijk. Het betreft dan vooral de betonnen fundering. Zowel fundering vijver, rondom de bodemdrains als de fundering sandwichpanelen tuinhuis en de fundering van het tuinhuis. Ik wil het liefst alle beton tegelijk doen. Echter onder de fundering van het tuinhuis moet leidingwerk komen. Ook de hoeveelheid van het beton bracht twijfels: Is het met de hand te draaien of laat ik een pompwagen komen?
Uiteindelijk is er gekozen voor met de hand te draaien, zodat we zelf het tempo konden bepalen. Ik praat in meervoud omdat ik dit alles samen met mijn vader deed. De sandwichpanelen voor de filterput werden eerst gezet en gepopnageld. Daarna werden er bekistingen voor de beton gemaakt.
Omdat het leidingwerk onder de beton moet komen hebben we stenen gestapeld. Ik noemde dit project ‘zwevend beton’. Een gok, omdat ik zoiets nog nooit eerder gedaan had. Maar gelukkig verliep dit zonder problemen.
De stevigheid die de 4 cm dikke sandwichpanelen losstaand, maar gepopnageld gaven viel een beetje tegen. Daarom waren we genoodzaakt om met behulp van balken alles tijdelijk te fixeren. De betonnen rand om de filterput heen is extra breed. Dit zodat we later met het tuinhuisje nog wat kunnen schuiven indien nodig. Die flexibiliteit kwam dan later weer goed van pas.
Genoeg over de filterput. Terug naar de vijver zelf. Zoals al verteld heb ik, ondanks de kneiterharde kleigrond, op de bodem van de vijver een vloertje gestort.
Ik heb geen bekisting gemaakt van hout. Gewoon een gleuf in het zand voldeed prima. Het kost wel wat meer meetwerk omdat we niet meer goed zagen wat waterpas is als je geen paaltjes in de grond slaat.
Wordt wederom vervolgd……
