Pokémon Go en Nishikigoi
Wakker worden in Italië; niet te doen; of toch wel? De zon schijnt al en ik hoor de vogels fluiten. Ik ben nog veel te vroeg voor de afgesproken tijd, maar dat geeft me even de tijd om de artikelen die jullie inmiddels hebben gelezen bij te schrijven.
Ramona
Dan op naar het ontbijt. Ik durf te stellen dat na mijn verblijf de vorige keer; de eigenaresse van de B&B, een vriendin is geworden. Ramona is zo een positieve vrouw met zoveel liefde voor dieren; het doet me denken aan Astrid uit Oostenrijk. Zonder elkaars taal te spreken kunnen we toch goed tot elkaar verstaan. Nog gekker is ze op schildpadden en ze kan van alles borduren en koken en leest daartoe binnen en buitenlandse boeken. Ik zie er zelfs Japanse tussen staan in de keuken. Haar zoon overigens is ook al zo creatief en maakt geweldige cosplay en filmattributen als monsterschedels en kostuums. Dit zal ik nog eens een keer apart beschrijven.
Pokémon
Omdat ik sinds een week of drie Pokémon Go speel en ik zag dat Ramona op haar instagram een Turtwig had gevonden tussen de schildpaddenkolonie in haar tuin, was deze nieuwe dimensie van vriendschap snel verkend. Helemaal enthousiast neemt ze als level 37 trainer mijn telefoon over en bekijkt mijn Pokémons. Zal er nog een bijzondere tussen zitten? We proberen er eentje te ruilen, want een Chingling heeft ze nog niet en ze heeft er toch al 90% dus dat is voor haar erg bijzonder. Onderwijl geniet ik van de toast die ze voor me bereidde en natuurlijk een goede espresso. Van een Italiaans ontbijt moet je je verder niet zoveel voorstellen; dat heeft maar weinig intentie voor de zuid-Europeanen. De overige maaltijden des te meer. Het uitwisselen van de Pokémon lukt niet omdat ik als beginner nog te weinig sterrenstof heb.
Nicola
Waar eigenlijk Fabio mij zou oppikken, doet Nicola dat nu want hij woont letterlijk om de hoek en Fabio is al op de Farm. Nicola Armagni is de co-eigenaar van Koi.Lab en hij runt de cyclidenshop. Een gouden combinatie als je het mij vraagt want zo heb je geen off-season als winkelier.
Nicola is zich er waarschijnlijk niet zo van bewust of er mee bezig maar hij is een bijzonder charmante man; een echt knappe vent met charisma, maar ook zo heerlijk gewoon en een harde werker. De vorige keer heb ik hem bezig gezien als timmerman, samen met zijn vader; een ambacht die hij beheerst. Het maakt van hen allrounders want naast de restauratie van meubels en ook het vervaardigen van nieuwe meubels, maken ze ook de aquaria zelf. Het mooiste stukje houtbewerking op de Farm zal ik ook nog uitgebreid toelichten.
Un caffé
Wanneer Nicola zijn koffie heeft genuttigd en dat duurt niet zo lang als dat wij gewend zijn, maken we aanstalten om naar de Farm te gaan die eigenlijk maar drie minuten rijden is. Wanneer Italianen even koffie gaan drinken duurt dat gemiddeld twee a drie minuten; niet dat het niet ontspannend is maar dat is de cultuur. Je ziet het overal terug; op de Koishow in Italië, langs de weg bij benzinestations en gewoon in de horeca waar je even naar binnen loopt voor een slokje koffiebruin. Ik ben, ook tijdens mijn vorige reizen, in heel Italië nog geen slechte koffie tegengekomen (waarschijnlijk staat daar een hogere straf op dan menig misdrijf) en waar ik in Nederland altijd melk in mijn koffie drink; is dat hier totaal net nodig. Het zijn echt geniet-momentjes.
Wanneer mijn vriendin, degene die me aan de Pokémon deed beginnen, vraagt via WhatsApp hoe mijn dag eruit zal zien probeer ik haar uit te leggen hoe het werkt. Dat we Koi gaan vangen om vervolgens te bekijken hoe goed ze voor de toekomst zijn; welke potentie ze hebben. Sommige zijn goed genoeg voor een wedstrijd en sommige moeten nog een poosje doorontwikkelen.
De parallellen met het spelletje Pokémon Go zijn snel gelegd. Waar ik dan op let? Of ze shiny zijn natuurlijk, doelend op een goede huidkwaliteit. Die wil iedereen. En de beste die ook prijzen winnen worden legendary; “Ah, zo zegt ze; jij bent dus eigenlijk de appraisel functie”. Ik moet er smakelijk om lachen, maar ze snapt het wel, een heerlijk gevoel voor een Koihobbyist. Op naar Koi.Lab voor een werkdag. Next up: Nisai ikeage; Gotta catch ‘m all!
