Van karpervisser tot karpers missen

Tijdens mijn carrière als karpervisser had ik een boek gelezen met de titel “ De Dunne Lijn “ van een Belgische karpervisser genaamd Luc de Baets. Nadat ik dit boek eenmaal gelezen had, zou ik het boek nog vaker lezen omdat ik hem als voorbeeld ging zien en de man een flinke dosis humor in het boek had gelegd.

wat maakt iemand een goede karpervisser/ koikichi

Er was een vraag in het boek verwerkt waar hijzelf antwoord op gaf en dit zou ik altijd blijven onthouden. De vraag luide “wat maakt iemand een goede karpervisser “ waarop zijn antwoord was “ over veel vrije tijd en veel geld beschikken “ waar een kern van waarheid in zit. Met veel geld kun je over het juiste gereedschap (hengels, molens, piepers etc) beschikken en ook  flinke hoeveelheden boilies (aas) laten maken of kant-en-klaar kopen. Door over veel vrije tijd te beschikken kun je voerplekken aanleggen waar je wil gaan vissen. Voor het vissen zelf heb je dan ook meer tijd. je kunt dan langere sessies doen.

In een tentje langs de waterkant voelde Sergio zich altijd het meest zijn element; tot dat…

Met het houden van Nishikigoi houden is dat eigenlijk niet anders en je zou dezelfde vraag en antwoord als die Luc de Baets in zijn boek omschreef kunnen kopiëren en ‘karpervisser’ verruilen voor ‘Koikichi’. Onze hobby vergt nu eenmaal veel tijd om het verblijf – de vijver – zo optimaal mogelijkin te richten voor onze dierbare vissen en dat ook zo te houden. Daarmee komen we op het volgende; en dat is veel geld dat ook meer dan welkom zal blijken wanneer je start met de Koi hobby.

Niet veel later echter, kreeg ik een ernstig ongeval met een gebroken nek tot gevolg

Een jaar of zeven geleden was ik met het karpervissen gestopt en enkele maanden later wilde ik een Koi vijver doordat een oom van mij ook een Koi vijver van 20 kuub heeft en ik dit zo mooi en rustgevend vind. Ik had me goed laten voorlichten door hem, anderen en me verder voorbereid door veel te lezen over het houden van Koi.

Niet veel later echter, kreeg ik een ernstig ongeval en ik heb 10 weken in het ziekenhuis mogen genezen van o.a. een gebroken nek… Nadat ik ontslagen was uit het ziekenhuis volgde een zware periode in een revalidatie kliniek, waarna er tot op de dag van vandaag geen eind aan lijkt te komen aan het thuis gekluisterd zitten. Ik ben volledig arbeid ongeschikt verklaard door geestelijke en lichamelijke obstakels. Ik had op een gegeven moment alle moed bij elkaar verzameld om de hobby van het karpervissen weer op te pakken. “Ik had immers genoeg vrije tijd nu Luc”.

Jullie moeten mij geloven als ik zeg dat de eerste rit naar de waterkant – waar mijn vrouw mij naar toe reed – een ouderwets gevoel van vrijheid gaf. Velen – die aan karpervissen doen of gedaan hebben – zullen dit gevoel van vrijheid kennen. Ik had mijn tentje opgezet, al het benodigde gereedschap in stelling gebracht en genoot van een heerlijk bakje koffie aan de waterkant.

Het was zeer moeilijk om mij daar bij neer te leggen

Toen het avond dreigde te worden aan de waterkant begon ik mij steeds ongemakkelijker te voelen en mijn – na wat later zou blijken – gevoel van eenzaamheid begon zich te uiten. Ik moest en zou op staande voet naar huis en werd hoe langer de tijd verstreek hoe onrustiger. Hierna zou ik nog enkele malen een poging aan de waterkant proberen met elke keer hetzelfde eindresultaat en kwam tot de conclusie dat mijn geestelijke toestand het niet aankon. Het was zeer moeilijk om mij daar bij neer te leggen omdat opgeven van nature totaal niet bij mij past. Na verloop van tijd begon ik de vissen steeds meer te missen doordat ik mijmerend over de tijden van weleer weer eens in mijn foto album aan het bladeren was.

Wordt vervolgt. In het tweede deel zal Sergio verder vertellen hoe hij in het vijveren met Koi verzeild is geraakt (RED)

In schilderen heeft Sergio ook een creatieve uiting gevonden en na zijn kleinzoon te hebben geschilderd is hij begonnen met zijn andere kindertjes 😉

 

bron foto tentjes aan het water: hengelsporthuis.com