Natuurlijk wil ik als jurylid optreden!

Naast het hoogtepunt voor Jeroen van Keulen, was ook de Nagaoka Koi Show voor mij een hoogtepunt. Ik mocht namelijk als jurylid optreden! Onverwachts werd ik enkele dagen voor de aanvang van de show gevraagd door Mischa van KoiBito in naam van de Nagaoka Nishikigoi Breeders Association. Een vraag waarop maar één antwoord bestaat als koigek-zijnde: “natuurlijk wil ik als jurylid optreden!”. 

Naast mij was ook Dick van Vliet van KoiOnline en Hammy Monch van de Watermolen uit Nederland aanwezig om als jurylid op te treden. In totaal waren 8 buitenlandse juryleden en 12 Japanse juryleden verdeeld over vier teams diegene die de eindbeoordeling van de aanwezige Koi op de show zouden geven. Na ontvangst van een oranjekleurig jack met daarop ‘judge’ en het trekken van een eetstokje met daarop een nummer was het duidelijk in welk team iedereen zat. Ik zat in team 1 tezamen met Dick, Makoto Tanaka (Marusho), Yasuaki Kaneko en een oudere Japanner welke volgens mij geen bekende kweker is.

Twintig juryleden, acht verschillende lengteklassen en 50 showvats. Begonnen werd met de bepaling van de Grand Champion. Na de eerste stemronde was het duidelijk dat het om de Sanke van Jeroen en de Showa van Johnny Lievens zou gaan; met 12 tegen 8 was het Jeroen die er met de hoogste eer vandoor ging.

Na de bepaling van de GC moest de Young Champion worden bepaald. Alle Koi tot een lengte van 45 cm kwamen hiervoor in aanmerking. Om duidelijkheid te scheppen voordat een keuze wordt gemaakt, worden enkele Koi apart gelegd (de Koi tot 45 cm zitten in een zak). Persoonlijk succes voor mij was dat ik de zak apart legde met de latere Young Champion!

Vervolgens ging team 1 de 55bu (50-55 cm) en 15bu (tot 15 cm) klassen beoordelen. Het mooiste hiervan is, is dat je een lijst afgaat met alle Kohaku van 55bu, om vervolgens voor jezelf een lijstje te maken met mogelijke winnaars, om vervolgens met je team in een kring om de foto’s van de Koi te staan en je zegje te doen voor jouw nummer 1 (of twee). Vaak zaten Dick en ik met elkaar op één lijn, welke meestal ook de nummer 1 Koi was. Het was echt een gemoedelijk sfeertje, waarbij niemand echt boven het team stond of erg zijn zin doordramde. Het voordeel van een team van vijf man is ook dat er altijd een oneven aantal stemmen is, waardoor de jurering zonder al te veel discussie kan worden uitgevoerd.