In het vorige deel van mijn verslag aan KoiPark te Moskou beloofde ik een tweede deel waar ik bij mijn vertrek nog een leuke ontdekking in de vorm van een kleinschalige Tilapiakwekerij!
Hier moest ik toch even meer van weten, het is dan wel geen Koi, maar toch….
Engel: Wat zie ik nou Pavel, dit zijn toch Tilapia’s?
Pavel: Jazeker zijn dit Tilapia’s, leuk dat je dit opmerkt, want wij zijn bezig om dit kleinschalig commercieel te kweken. Na de val van het communistisch regime is er in de Tilapia-kweek een gat gevallen. Zij werden niet meer gekweekt en nu proberen wij dit weer (kleinschalig) terug te zetten. In die tijd werd er enorm veel Tilapia gekweekt en gegeten.
Engel: Okay, hoe willen jullie dit dan bereiken.
Pavel: Kijk deze bak is 5000 liter, hier zitten Tilapia’s in van 3 maanden oud. De pas uitgekomen Tilapia’s zitten in deze kleinere bak. Op deze kleine schaal moet het te doen zijn om ongeveer 17 ton Tilapia per jaar te kweken, in deze opstelling met nog één bak erbij.
Engel: In zo’n relatief kleine bak heb je wel enorm veel vervuiling en behoorlijk zuurstof te kort, hoe los je dit op.
Pavel: Ja dat ben ik met je eens, daarom hebben wij ook een zuurstof apparaat aangeschaft om extra zuurstof toe te dienen aan zowel het bewegend bed filter en aan het bassin zelf. Daarnaast filteren wij dit met een 40 micron trommelfilter, welke eigenlijk een te grote capaciteit heeft. Vandaar ook dat je geen vuil in de 5 kuub aanwezig ziet en de vis ook gezond zijn rondjes kan draaien.
Engel: Zijn er al bakken verkocht van dit concept door jullie bedacht.
Pavel: Ja er draaien al enkele van dit systeem in Rusland en de verwachte opbrengst lijkt groter te worden dan het door ons begroot is!!
Zo zie je maar waar een bezoek aan een Koidealer toe kan leiden. Een heerlijk kopje koffie, taart (uiteraard) en drie fantastisch gedreven mensen welke zelf zeggen zich missionarissen van de Koi te noemen. En die (en dit is belangrijker) zelf ook nog zeer open staan om te leren en ook aan te nemen. Want zoals zij zelf zeggen, ook wij zijn nooit uitgeleerd.
Ik kan het toch niet laten om nog enkele foto’s van de aanwezige Koi te schieten, met mijn fototoestel dan hé!
Na dit zeer gastvrije bezoek verlaten wij de buitenwijk van Moskou om naar de oude stad af te reizen met vrienden van ons die ons daar helemaal naar toe brengen. En och wat waren wij daar blij mee, want er stond zondags om 12:00 uur al een file van 20 kilometer naar Moskou-centrum. Zij wisten de tussendoorwegen zodat wij maar 2 uur behoefden te reizen naar het treinstation van Moskou. Op naar Vladimir in de trein die ALTIJD op tijd rijd, ook al liggen er blaadjes of een berg sneeuw van 1,5 meter, maakt niet uit, hij is op tijd!
