Bijna kerstavond. Meteen na dat woord moet ik denken aan een jaargetal uit de zestiger jaren zoals dat bestierd wordt in het meest epische kerstcabaret ooit; Flappie. Nu was dit een konijntje, maar het had evengoed een Koi kunnen zijn met mooie grote borstvinnen; ‘Flappie’. Iedere hobbyist heeft wel een Flappie. Voordat je verder leest eerst maar even onder de overkapping kijken of ze er nog zwemt?
Elke dag ga ik naar morgen, maar het afgelopen jaar leerde ik ook elke dag weer terug te komen naar vandaag
Ik ben altijd uiterst verheugd dat de dagen van samenzijn weer aanbreken. Ik zie er naar uit en met goede zin draai ik de radio harder dan normaal om vervolgens mee te zingen met klassiekers die het me onmogelijk maken niet mee te doen om vervolgens mijn stem en daaraan gerelateerde orale illustraties te dimmen als iemand mij inhaalt en opzij kijkt terwijl ze mij toch niet kan horen. Het geeft me tijd tot denken… De intentie meer tijd voor mijn gezin te nemen groeit naarmate december voortschrijdt en stiekem beloof ik haar al enkele uitstapjes.
De maand vordert dan snel en in principe vind je na iedere nacht een nieuwe dag. De werkdruk neemt toe, want alhoewel het evenzo goed als de vorige maand een feit is dat er na deze weer een nieuwe aanbreekt, moeten gek genoeg de huidige projecten nog allemaal even af. Toch maar even overwerken dan…
Al snel hebben je Koi te weinig aandacht en als je Koi te weinig aandacht van je hebben, dan hebben je wederhelft en kids dat automatisch ook; zo werkt dat nu eenmaal als hobbyist. Van de uitstapjes kwam niets terecht. ik denk te veel in toekomsttermen en daarvoor heb ik veel over; het lijkt soms niet eens een keus, maar het is een kwestie van prioriteiten. Wat maak je voor jezelf het meest belangrijk? Bij mij is dat structureel de dag van morgen, waar mijn Marion me steeds weer wijst op de dag van vandaag. Ik wil wel, maar soms lijk ik niet te kunnen…
Maar vandaag is het kerstavond; de dag dat morgen samenvalt met vandaag. Vandaag is het haar beurt; hun beurt, onze beurt. Samenzijn is meer dan een fysieke aanwezigheid van twee personen in eenzelfde ruimte. Je moet het namelijk wel eens zijn welke dag het is. Is het vandaag of is het morgen? Sommige mensen kunnen zelfs de gedachte van gisteren maar niet loslaten; je kunt dan dezelfde bank delen en hetzelfde bed beslapen, maar je bent een belevingswereld of twee van elkaar ontfermd, een tijd-parallax van twee levens tegelijkertijd in dezelfde ruimte.
Flappie is niet alleen die ene Koi in je vijver; ze is je relatietherapeut en begrenzer, je tijdmachine naar vandaag.
Elke dag ga ik naar morgen, maar het afgelopen jaar leerde ik ook elke dag weer terug te komen naar vandaag. In gisteren zul je me niet tegenkomen; vandaag daar draait het om; steeds meer. Omdat ik ook ouder wordt? Omdat het leven kwetsbaar is en we dat allemaal steeds dichterbij voelen komen? Een vijver met Koi; zo puur als maar kan; een vis in het water; het kijken en ervaren van de borstkrol van Flappie en zijn vrienden; Dat is ‘vandaag’ voor mij als hobbyist; morgen doet er dan even niet toe. Je gevinde vrienden helpen je weer terug te keren naar elkanders belevingswereld of je nu in morgen leeft of in gisteren, een Koi vijver is een universeel ijkpunt, een calibratie-moment voor ‘vandaag’.
Je hebt Flappie gewoon nodig, zij hebben Flappie nodig. Flappie is niet alleen die ene Koi in je vijver; ze is je relatietherapeut en begrenzer, je tijdmachine naar vandaag. Had je nog niet gekeken of ze er nog is? Nu je weet hoe belangrijk ze voor je is zou ik het alsnog maar even doen en haar een hele fijne kerst wensen…
Vrolijk kerstfeest allemaal en dat elke dag vandaag voor jou mag zijn
– namens Team KoiQuestion.
Tiebo
