Opmerkelijk hoe de grieven en klachten van anderen kunnen leiden tot een stukje zelfreflectie. Al lezend in alle voorbij komende topics kan ik mij niet onttrekken aan een bepaald onderbuik gevoel. Altijd zijn er de leuke berichten. Die van nieuwe aankopen, de nieuwe vijver, het mooie filter en niet te vergeten de nieuwe Koi aangekocht voor het komende seizoen. Trots en blij zijn we met de nieuwe items en de bedachte plannen voor de beleving van onze mooie hobby. En met een gevoel van klein geluk willen we deze nog wel eens delen met al die andere Koikichi die we in de jaren tot vriend hebben gemaakt.
De eerdere beleving van lichte euforie slaat om en een bittere nasmaak
So far..so good. Tot de reactie’s op het gepresenteerde item zich gaan opstapelen. In aanvang spontaan en meegaand. Maar in (te) veel gevallen komt de kritische noot. Het nieuwe filter zal tekort schieten…Die nieuwe koi heeft net niet de X- factor. De keuze voor het voer is niet de juiste.. en hoe heb je in hemelsnaam die pomp kunnen kiezen?
We kennen het gevoel allemaal. We zijn blij met de spontane en leuke reacties, doch blijft juist die ene kritische noot in je kop zitten. Ikzelf heb het zo vaak beleeft. Als je vaak mee participeert in topics kan het zomaar gebeuren dat er soms iemand tussendoor loopt die jouw mening of keuze in twijfel te trekt en juist die reactie wordt leidend voor je gevoel. De eerdere beleving van lichte euforie slaat om en een bittere nasmaak kan het gevolg zijn.
1 negatieve reactie kan zoveel zwaarder wegen dan die 9 positieve reactie’s die er tegenover staan. Ik zal mijzelf niet sparen. Ook ik kan soms te fel reageren. Als ik dan wat later terugleest zie ik wel dat het allemaal wat milder had gemogen. En bij een beetje kritiek kan ik zelfs een pesthekel krijgen aan iemand. Iemand die ik nooit hebt ontmoet en die slechts een ongezouten mening gaf. Maar goed…het gaat allemaal nog verder. Bovenstaand heeft vooral betrekking op postings en reactie’s. Maar wat te denken van hoe wij verder aankijken tegen alles wat we binnen handbereik hebben met de hobby?
wij Nederlanders zijn ” hard to please “
Er zijn zoveel handvaten en toepassingen om het houden van koi tot 1 groot genoegen te maken.
Maar wij Nederlanders zijn ” hard to please “. Aan de ene kant maakt deze eigenschap dat wij Hollanders in de wereld bekend staan als ondernemend, ruimdenkend, ontwikkeld en vernieuwend. Grote ontwikkelingen in de wereld staan op naam van Nederlanders. We nemen met minder geen genoegen. We zijn een vooraanstaand volkje. Maar worden we er gelukkiger van dit gegeven door te trekken naar onze hobby? Is het niet juist de bedoeling alle juk van de hele week af te gooien in het weekend en gewoon stomweg te genieten van alles wat de hobby ons kan bieden?
Waarom de ene show vergelijken met de andere? Waarom een ander willen overtuigen dat het ene filter slechter is dan het andere? Waarom belichten we veelal de nadelen?
We hebben enkele geweldige show’s tot onze beschikking.
We kunnen lezen en kiezen uit een keur van Koi bladen.
We kunnen iedere cursus volgen die we maar wensen.
We zijn gezegend met vele persoonlijke initiatieven van koi clupjes.
Etc etc…
We zijn verwend en gaan er soms aan voorbij. Ik net zo goed. Maar waarom dan dit stukje? Lees de bovenste zin en je weet waarom. Zelfreflectie . Ik wil af van het nare onderbuik gevoel en gewoon stomweg genieten van alle goeds wat de hobby mij kan bieden. Laten we de Japanse kwekers en hun Koi als voorbeeld nemen.
Kijk naar de pluspunten…en de minpunten verdwijnen vanzelf… Have a happy Koilife..
