Zoals ik in mijn introductie artikel geschreven heb ben ik afgelopen jaar in China geweest. Hier ben ik op zoek gegaan naar een leverancier van hoge kwaliteit goudvissen voor mijn onderneming. Mijn USP (Unique Selling Point) is de hoge kwaliteit dus leek het mij erg onverstandig om zomaar bij de eerste de beste kweker vissen te bestellen. Dit betekende wel dat ik het vliegtuig in “moest” stappen om in China goldfishfarms te bezoeken. Natuurlijk was dit voor mij geen kwelling aangezien het altijd al op mijn verlanglijstje stond om op Chinese goldfishfarms op safari te gaan. Mijn broer wilde het land ook eens bekijken dus die was gezellig met mij mee gegaan. Op 10 februari zijn we vertrokken en de 24ste zijn we weer in Nederland geland. Veel te kort natuurlijk om zo’n gigantisch land met zoveel verschillen helemaal te zien, maar in deze korte periode hebben we toch enorm veel gezien en meegemaakt. Dit wil ik graag met jullie delen, net als de prachtige foto’s die we daar geschoten hebben. Gezien de omvang zal ik het reisverslag opdelen in meerdere delen.
10-2-2011 en 11-2-2011
Eerst vlogen we naar Dubai om vervolgens over te stappen op het vliegtuig naar Shanghai. Helaas had de vlucht naar Dubai een vertraging van 1,5 uur, maar gelukkig hadden we tijd genoeg om onze volgende vlucht te halen. Uiteindelijk hebben we er 16 uur over gedaan om van Schiphol naar Shanghai te komen. Toen we in Shanghai waren geland en stonden te wachten tot onze koffers verschenen stond de kweker die ik via de email al kende al op ons te wachten. Na een twintig minuten gewacht te hebben waren onze koffers nog steeds niet verschenen. Ondertussen was de aanvoer van nieuwe koffers al gestopt. Ik besloot te gaan kijken of ik niet iemand kon vinden die ons kon helpen terwijl mijn broer bleef wachten voor het geval dat onze koffers alsnog op de lopende band werden gelegd. Gek genoeg kon niemand van het personeel mij helpen, maar uiteindelijk zag ik onze koffers staan bij een loket. Ik heb nog steeds geen idee wat die koffers daar deden en hoe ze er kwamen, maar ik was blij dat ik ze gevonden had en ze zo kon meenemen.
We zijn snel doorgelopen aangezien de kweker die ons op kwam halen al een tijd stond te wachten. Nu moesten we hem alleen nog vinden tussen al die mensen, ik had wel een foto, maar ik kon hem er niet uithalen tussen al die andere Chinezen. Na een telefoontje hadden we elkaar al snel gevonden. Hij begeleidde ons naar zijn auto waar zijn chauffeur ons naar het bedrijf in Shanghai bracht. In een rap tempo hebben we een rondleiding gehad. Helaas nog geen goudvis gezien, maar wel zijn kwekerij waar hij tropische vissen kweekt. Deze tropische afdeling was slechts een kleine inkomstenbron voor zijn bedrijf. Nadat we vluchtig hadden rondgekeken bracht hij ons naar ons hotel om later weer opgepikt te worden om ergens wat te gaan eten. In het restaurant kregen we noedelsoep. Het smaakte goed, maar het was mijn eerste ervaring met het eten met stokjes en ik was er duidelijk nog niet zo handig in. Ik hoopte maar dat ik het snel onder de knie zou krijgen. Er werd flink geslurpt en de botjes werden op tafel uitgespuugd. Ook is het in China ongebruikelijk om gezellig na te tafelen, dus toen we genoeg hadden gegeten werden we weer terug gebracht naar ons hotel. Die avond zijn we voordat we gingen slapen nog even de omgeving gaan verkennen. Het hotel stond in een van de buitenwijken van Shanghai, met een duidelijke scheiding tussen armoede op het platteland en de drukte in de stad.
Het volgende deel van mijn avonturen in China is hier binnenkort te lezen.
