Yes, eindelijk was het dan zover, weekend. De hoogste tijd om me middels de Patmobiel richting het hoge Noorden te begeven voor wat ontspanning. Eerste stop: De nieuwe KoiQuestion headquarters (KQHQ) waar Tiebo ijverig de kwast ter hand nam om de werkplek van zijn dromen te verwezenlijken voor zowel business ( 321 media), als pleasure (KoiQuestion).

Na onder het genot van een kop koffie het uitgevoerde schilderwerk kritisch onder de loep te hebben genomen, werd het tijd voor een heerlijk Surinaams avondmaal geserveerd door de broer van ons aller Remy, namelijk Richard Doekhi. En dat maal was ook echt nodig, aangezien we voor de volgende dag genoeg krachten moesten opbrengen om richting het besneeuwde Harmelen af te togen met als missie: Blote vissen kijken. Bij Deshima Koi om precies te zijn. Enkele uren later dan gepland, sorry Remy, kwam het bed niet uit, mochten we de ontwikkeling aanschouwen van de geselecteerde Dainichi tosai door onze KoiQuestion boys.

Er zaten echte uitschieters tussen, maar zoals het ook bij veel hobbyisten gebeurd, waren er ook enkele tegenvallers. De vorm van Koi-ondernemen zoals uitgevoerd Leo kun je kenmerken als een ‘high risk / high reward’, waarbij bepaalde vissen achteraf niet aan de verwachting voldoen. Daarentegen kunnen enkele vissen die boven verwachting opdrogen, de smaakmakers vormen voor de bedrijfsvoering. Dit bleek al wel, gezien de internationale interesse voor wat er in Harmelen gaande is.
De accommodatie waarin de vissen verbleven verkeerde zoals verwacht in zeer professionele staat. De stroopwafel bij de koffie was een duidelijk pluspunt, maar kon niet voorkomen dat de kou door onze KoiQuestion jassen drong. Eenmaal opgewarmd bij een truckerscafe en een telefoonnummer rijker, (Tiebo ouwe player) trokken we weer richting het hoge Noorden. Nietsvermoedend dat Koi ook het thema van de nacht zou gaan worden.

Gedurende de avond was het tijd om ons in het Noordelijke nachtleven te storten. Remy had weer verzaakt, waardoor er nog maar twee musketiers overbleven. Winschoten was de plaats van bestemming, of all places, waarbij me opviel dat we toch wel telkens de oudsten waren in de plaatselijke club. Ow snap! Worden we dan toch echt te oud voor dit gedoe?

We verlieten de luide club opzoek naar een meer relaxte omgeving en kwamen uiteindelijk uit bij een klein café genaamd de Promillage. Bij onze bestelling viel het de barman op dat we een Koi op onze jas hadden. Jazeker, ook in de nachtelijke uurtjes kun je KoiQuestion tegenkomen. We raakten aan de praat over de hobby en dat de barman in kwestie, genaamd Sjakie van den Berg, zelf ook Koi heeft.


Al snel pakte Sjakie zijn telefoon tevoorschijn en toverde hij zijn shiro utsuri en zijn systeem op het beeldscherm. Met een vijver van 24 kubieke meter, dat wordt gefilterd door een sieve en een beadfilter beleeft hij de hobby op zijn manier. De ouders van Sjakie hebben er veel plezier van, daar de vijver in hun tuin is gesitueerd.

Dat is uiteindelijk waar het om gaat, samen genieten. Of dit nu van de Koi is, of van een pilsje moet goed gezelschap. Persoonlijk heb ik de voorkeur voor allebei.
Het was weer een mooi weekend.