Aan de andere kant van het kanaal

Acht september zou het zover zijn, een tripje naar Mike Snaden om zijn visie op Koi aan den lijve te ondervinden. Ik was uitgenodigd door Bas om samen met hem, Roel en John de Leur  een bezoek te brengen aan Yumekoi, gevestigd net buiten Bristol.

Nu is een treinrit van Delden naar schiphol niet zo prettig als je het vliegtuig van 10 uur moet halen. Gelukkig kon ik bij Bas en Kitty terecht om de volgende ochtend m`n kist te halen. Bas wil graag de tds van zijn vijver omlaag halen door middel van reversed osmosis (RO).

Vanuit mijn achtergrond zit ik er dan graag met mijn neus bovenop. Het kraanwater is bij hem absurd duur, dus zoekt hij een manier om van grondwater een mooi RO permeatstroompje te maken voor de koivijver. Permeaat is een benaming voor het gezuiverde water uit de RO.

Bij het gebruik van grondwater komen heel andere dingen om de hoek kijken dan het gebruik van kraanwater, maar hierover in de toekomst meer in de reeks ‘RO doe je zo’. Natuurlijk is dan een bezoek aan Mike Snaden een mooie referentie hoe met kleinere RO systemen in de praktijk wordt gewerkt.

Op het vliegveld wordt ik een beetje zenuwachtig want het was mijn eerste keer dat ik vliegen ging, en beleef ik een heus ’André Kuipers momentje’ vlak voor de lancering. Ondanks dat het voor John zeker niet de eerste keer is dat hij vliegt, wordt hij op een gegeven moment best stil wanneer we de landing inzetten. Roel en Bas lijken nergens last van te hebben.

Eenmaal geland zijn we binnen no-time bij Mike. Hij komt over als een gereserveerde, doch vriendelijke man. Nadat de koffie en de thee is doorgetrokken, barsten de discussies los. In het begin is het een beetje aftasten, maar als eenmaal het woord “flux”  valt krijgt Mike als het ware een opleving en wordt hij wat losser. We hebben het over de monitoringsparameters van een RO en hoe hierop te reageren. Mike kijkt puur naar de voordruk en de permeaatkwaliteit, terwijl ik gewend ben naar de flux en de transmembraandruk te kijken.

Flux is een term die de ontwerp waterdoorlaat per vierkante meter membraanoppervlak weergeeft. Hij bedrijft de RO op 14 graden Duitse hardheid, zonder ontharder of antiscalant ervoor. Dit is volgens hem qua zoutverbruik niet rendabel. Vanuit industrieel oogpunt wordt dit echter nooit gedaan, of de RO moet om de 30 minuten gaan spoelen en wordt deze bedreven bij een veel lagere recovery, zeg maar gezuiverd water rendement. Aangezien een beetje RO naast 98% van de hardheid vrijwel alle alkaliniteit verwijderd, dient bij het toepassen van RO op de vijver de toevoer van alkaliniteit geborgd te worden om een  pH crash tegen te gaan.

Hiervoor wordt een pH elektrode met meetversterker toegepast. De meetversterker voorziet een magneetafsluiter op de drinkwaterleiding van een digitaal signaal wanneer de pH onder de 7 komt. De magneetafsluiter wordt dan geopend en alkaliniteit en hardheid worden aangevuld, totdat het reeds ingevoerde pH setpoint weer wordt bereikt en de magneetafsluiter sluit. De regeling op het setpoint van 7 voorkomt dat de klep te lang open blijft, waardoor de alkaliniteit en dus ook de tds te ver oploopt.

In het volgende deel van dit reisverslag ga ik verder in op de Koi filosofie van Mike.