Zoals ik vorige week reeds verkondigde zijn er nog een aantal ikeages die Bram en ik deden bij Dainichi, onbelicht gebleven. Drukdoende zoekende naar de foto’s kwam ik er nog eentje tegen die al wel eerder gepost werd, maar waaromtrent zich op Facebook nog de nodige kritiek over heeft gebogen. Omdat je er zelf bij bent geweest en een foto slechts een moment opname is, heb ik zelf niet eerder stil gestaan bij deze, eigenlijk geheel terechte zienswijze. Omdat deze foto juist stiekem onderdeel uitmaakt van mijn meest dierbare momenten in Japan, wil ik een toelichting geven bij deze ‘zuurstofhappende’ kleurexplosie…
Na het afslepen van de mudpound zijn alle Koi, in dit geval Showa van de Gachapin bloedlijn, in het net. Terwijl de keitruck, waarop de vissen in grote bakken worden geladen om richting het koihuis te worden getransporteerd, onderweg was, hielden wij een rustmoment; om te genieten van dat moment, in de zon, in de mudpound in de bergen; middenin het geluk! Als dan het belletje komt dat de keitruck nagenoeg ter plaatse is, gaan we over tot het daadwerkelijk afvangen van de Koi en geloof me, voor een ware koihobbyist is dit pure verlichting, een hemelsgevoel. Het liften van al dat kleurenpracht uit het bruine moddervijver om te aanschouwen wat er is geworden.
‘Het is niet alleen wat ze doen, maar ook wie ze zijn!’
Zoals je in bovenstaand filmpje aan het begin kan zien, levert het laten zitten van de showa in het sleepnet gevaar voor beschadigingen op. Normaal zouden we het de vissen in twee sessies van het badje naar de truck hebben gebracht. Bij het ontbreken van deze vierwieler die er binnen enkele minuten zou zijn, heeft Osame-san, een van de meest ervaren (27 jaar werkervaring) op de Dainichi Koi farm, ervoor gekozen ze alvast allemaal over te zetten in het opblaasbaar badje. Wauw wat geniet ik nog iedere keer weer van deze beelden!
Dit tweede filmpje toont hoe gemoedelijk het eigenlijk allemaal ging en dit echt een dierbaar moment is in mijn hobbyisten bestaan. Ik ben van mening dat de Koi op dit moment zo vitaal als mogelijk zijn en beschikken over voldoende weerstand en weerbaarheid om hiervan geen enkele hinder van te ondervinden. Osame-san zorgt al het grootste gedeelte van zijn leven voor deze vissen. Het is niet alleen wat ze doen, maar ook wie ze zijn! Hij verzorgt ze van ei tot jumbo en ik bewonder hun nimmer afnemend enthousiasme en geestdrift voor dit vak. Aan het eind van het filmpje horen we de truck al en zetten we de showa over in een watertank op de truck die overigens een nog erg hobbelig ritje moet maken vanuit de bergen. Alle begrip voor de reacties die de foto teweeg brachten, maar het was ‘nothing a koi can’t handle’!
…..Ik wil weer terug!
