De koihobby kent ontzettend veel aspecten die je als hobbyist kunt ontdekken. Het op de juiste manier aanleggen van je vijver en je filtersyteem, het aanschaffen van je eerste koi, het onderzoek naar parasieten en het behandelen ervan, noem maar op. Iets waar niet iedereen mee in aanraking komt, is het zelf importeren van koi. Ik ben een hobbyist die dat wel heeft gedaan en deel hieromtrent graag mijn ervaringen met jullie…
In het najaar van 2007 hebben we met 5 personen het besluit genomen om gezamenlijk een box met tosai in te voeren vanuit Japan. We zijn begonnen een importeur te zoeken. Dit is uiteindelijk Karls Koi Shop geworden en zijn daarna bewust gaan kiezen welke soort en welke kweker het moest worden. We wilden gaan voor kwaliteit en het moest gosanke zijn. We konden immers niet alle vissen zelf houden en wat we niet zouden houden moest verkoopbaar zijn. De keuze viel op kwaliteit 4 showa van Isa met een verdeling van 80% Showa en 20% kohaku.
In het voorjaar van 2008 was het zover, een box met 60 visjes van 13 tot 15 cm kwam aan op Schiphol en werd meteen naar Oss vervoerd. Een spannend moment en een mooi gezicht wanneer de langverwachte Koi je iris inspringen. Het was wel duidelijk dat lang niet alle visjes voldeden aan het kwaliteit 4 predikaat. Hierop zijn de vissen bij Peter Keijzers (latere eigenaar van Maxim-Koiproducts) opgevangen in een 1,5 kuubs q-bak. Vooraf was de pH op 6 gebracht vanwege de Japanse zuurgraad. In de 4 weken daarna is er geen enkele uitval geweest en is door verversen langzaam de pH op de Nederlandse waarde gebracht. Na 4 weken quarantaine werden de vissen verdeeld. Op het moment dat we gingen verdelen werd d.m.v. loting de volgorde bepaald. In de box zaten enkele kohaku maar ik wilde persé showa’s hebben.
Ik mocht als tweede kiezen en heb toen meteen mijn eerste keuze eruit gehaald. De kennis van koi was toen nog een heel stuk minder dan nu (en ook nu heb ik nog veel te leren) maar de staartaanzet en de patronen van beide showa’s spraken mij erg aan. De nummer 1 leek een 4-staps kohakupatroon te bezitten en de nummer 2 was meer een klassieke showa. Elke deelnemer was daarmee 12 tosai-tjes van 15cm rijker. Van mijn aandeel zijn er 9 verkocht en is er één overleden. Mijn eerste en tweede keuze heb ik al die tijd over kunnen houden.
Inmiddels zijn we 3 jaar verder en de vissen worden dus komende zomer 4 jaar oud. Ze zijn niet spectaculair gegroeid maar hebben toch een gemiddelde groei van 11cm per jaar gehaald tot een huidige lengte van 48cm. Mijn eerste keuze was deze showa, eerst op 15cm en dan op 48cm:
De tweede was deze showa:
Nummer 1 blijkt een female en nummer 2 is een male maar met beiden ben ik zéér tevreden. Naar mijn idee hebben beide showa’s zich heel netjes ontwikkeld. Een groei van 33cm in 3 jaar tijd in een vijvertje van 10 kuub is nog niet zo slecht. Zeker als je weet dat er in 2009 een behoorlijk bacterieel probleem in mijn vijver speelde waardoor de klassieke showa een gat ter grootte van een Euro munt in de zij had en ik een borstvin half heb moeten wegknippen.
Bij beiden vind ik dat de body’s erg netjes ontwikkeld zijn. zowel het mannetje als het vrouwtje zijn karakteristiek gebouwd. huidkwaliteit en kleuren zijn erg constant gebleven en het sumi is constant in ontwikkeling. Dat is vooral zo bij de nummer 1. Daar begint nu in het vierde levensjaar de koptekening pas echt op te komen. Ik denk ook dat het voor een import-project helemaal geen verkeerde resultaten zijn. Ondanks dat zou ik nu niet meer mee gaan doen aan iets dergelijks. Dit komt voornamelijk omdat je ook de vissen die je niet wil overhouden kwijt moet. Dat maakt het toch wat risicovol. Of misschien toch nog één keer proberen…
Jeroen van Gaalen
Jeroen is een koihobbyist uit Oss en is daarom op een aantal fora actief onder de nickname Jeroen Oss. Actief bezig met Koi is hij al zo’n acht jaar.
2 reacties
Jeroen,
Leuk geschreven.
Het is genoegzaam bekend dat je niet al teveel moet verwachten van een box aankoop,de insteek van zoiets moet ook niet zijn om op een ‘goedkope’ manier aan een topper te komen, maar om er iets van te leren. Ik krijg de indruk dat dit ook een beetje de bedoeling was.
Het is dus een inverstering in het vergroten van kennis, en dan is het zeker de moeite waard.
Dit is altijd goed voor de beleving met koi en verdient zich later terug.
Dank je Joop,
Dit was inderdaad zo’n aspect van de hobby dat je een keer meegemaakt moet hebben om er veel van te leren. Het geeft een hele andere kijk op hoe dealers om moeten gaan met al die vissen die ze binnen krijgen. Ook zij hebben te maken met de pH van het water, het onder controle hebben en houden van de quarantainebakken etc. En dan niet voor 1 box met 60 vissen maar waarschijnlijk voor veel meer tegelijk.
Ondanks dat mijn twee showa’s technisch niet mee zullen kunnen met de top zijn het, mede door de ervaringen, toch vissen waar ik een iets grotere band mee heb.