Wie pakt de titel? NKVD10 – Dag een

En wat voor één. Het was een dag met vele zijden. Zowel het mooiste alsook dat wat je vreest, passeerde vandaag de revue. We zagen mooie vissen, spraken met hobbyisten en vakhandel waarmee we samen lachten, maar ook zorgelijke blikken deelden. De Nationale Koi-en Vijverdagen 2010 zijn van start gegaan…

Het begon als een druilerige dag. Regenachtig, bewolkt en koud. Niet bepaald het weerberichtje dat je naar een Koishow doet lokken. Maar gelukkig is het niet alleen de zon die het de moeite waard maakt om een bezoekt te brengen aan de show. Het terrein is goed voorbereid op een druppeltje water en de diverse stands zijn droog te bereiken. Binnenin de stands staan de standhouders je hongerig op te wachten, het druilerige is dan ook zeer zeker niet op hen van toepassing. Met goede zin staan ze een ieder te woord. De eerste die wij treffen is Joachim van het KoiCenter Tiel. Want was de Mukashi Ogon, waarover wij u gisteren nog uitgebreid berichtten, nu daadwerkelijk de grootste en daarmee de Jumbo Champion? Een concurrent werd gespot in een vat van een hobbyist. Deze zou namelijk tegen de  meter aanzitten. De chagoi van Johnny Lievens, een hobbyist die reeds actief participeert in Koishows zolang mijn geheugen reikt, is een respectale vis en kwa lengte zou het zo maar eens kunnen dat… Tijdens de show bereikt het ons oorschelp dat de chagoi door dhr.Lievens is aangekocht bij een lengte van 12 cm. We hopen jullie in de komende dagen de zin en onzin van dit gerucht te kunnen  brengen.

Ook schijnt er een andere chagoi rond te zwemmen. Gisteren zag ik dit diertje al zwemmen, toen zat ze nog in een plastic zak. Een passant vertelde mij toen dat deze chagoi weleens 105 cm kon zijn. Wanneer we ons nu echter naar het vat begeven en een blik werpen (figuurlijk dan he) zijn we onmiddelijk zowel positief als negatief verrast. Als eerste valt gewoon de kwaliteit van het diertje in het oog. De lichaamsbouw, hetgeen dat een jumbo pas echt tot een champion maakt in mijn optiek, is hier zeker van excellente kwaliteit. Het is één ding om een Koi uit te laten groeien tot een jumbo, maar om daarbij een goede bodyconformatie te behouden is een veel moeilijkere opgaaf. Echt geweldig hoe deze Chagoi van ’t Vingeling, zich door het grootste vat van de show beweegt. Maar…. en dan komt het… het visje is gewoon niet die beloofde 105 cm, maar slechts een schamele (lees: nog altijd respectabele) 91 cm aan de lat. Een heel verschil, maar desondanks tippen wij dit exemplaar zeker voor een eerste prijs size 7, Kawarimono en wellicht ook de 1st in variety.

Dan eerst maar eens alles en iedereen negeren want we willen eerst weten hoe het onze vissen in vat 46 vergaat. Hoe zijn ze de nacht doorgekomen? Je bent bang dat ze met geknepen vinnen in een hoekje liggen omdat ze het toch te kwaad hebben gekregen vanwege bijv,. het verschil in temperatuur of pH. Als we het vat naderen zien we al wat mensen over het vat geleund staan. Het zal toch niet dat… Stiekem maak je je zorgen, maar alles blijkt in orde en de vissen zwemmen fier hun rondes. Ze gedragen zich echt als een school en het wordt je nog maar eens duidelijk dat de Karper een groepsdier is. Na de vissen een minuutje of twee te hebben bekeken zonder een woord te wisselen kijken we elkaar eens aan en knikken tevreden. Ze zitten goed in de huidkwaliteit en ogen erg gezond. Het is, los van de individuele kwaliteit van de vissen, gewoon echt een mooi vat om te bekijken. Veel Go-Sanke, een Tancho, een tweetal Shiro Utsuri, een Goshiki en een Kumonryu. Net als we verder willen lopen horen we vanachter ons een onverstaanbare conversatie. ‘fourty-six’, hoor ik nog. Het is Rob de Vos en de Japanse Juryleden Taro Kataoka en Takahiro Inoue (Beppu Fish Farm) die juist ons vat bezoeken. Dat is een spannend moment. Misschien krijg je wel iets mee. Wat vind nu zo een gerenomeerde kweker van mijn Koi. Laten ze iets los, kun je iets zien aan hun gezichtuitdrukkingen? Het is lastig, wel bespeuren we een glimlach bij Takahiro-san, terwijl Taro nog eens beraadslagend kijkt. (zie foto boven). Vandaag zal er nog niets bekend worden, maar toch… je voelt de spanning, dat competitieve gevoel dat een Koishow dan toch met zich meebrengt als deelnemer.

Als we dan onze vissen weer met een gerust hart aan het publiek over durven te laten gaan we op zoek naar de potentiele Grand Champion van de NKVD10. Bij KoiCenter Tiel zagen we al een Kohaku die we ook op de NKVD09 al zagen zwemmen, maar toen buiten de prijzen viel. De Kohaku afkomstig van Yamatoya meet 83 cm en heeft een simpelweg goede bouw. Op de huidkwaliteit komt ze op dit moment echter te kort voor de allerhoogste eer denken wij. Grappig is wel dat in hetzelfde vat een kleinere Kohaku zwemt, die bijna hetzelfde patroon lijkt te hebben, maar wel over een erg goede huidkwaliteit beschikt. Ook een doitsu Kohaku tippen we voor een prijs en tezamen met de Mukashi Ogon een mooie vat om te bekijken. Als we een paar passen verder doen komen we bij het showvat van Kokugyo ’t Viske. Er zwemt een Kohaku die de 80 cm niet haalt, maar wel over een erg goede huidkwaliteit beschikt. De bouw van deze kohaku spreekt ons spersoonlijk iets minder aan. De bouw is niet fout of ongebalanceerd, maar niet onze persoonlijke smaak. ‘De Hoek’ zoals haar naam luidt vanwege het hoekpatroon op het hoofd, doet denken aan de Grand Champion van de All Japan 2008. Weer een vat verder komen we wederom een Kohaku tegen. Ditmaal zijn we erg onder de indruk. Het is namelijk een Kohaku die al in eerste opzicht beter is dan haar concurrenten. Niet alleen is ze simpelweg de grootste Go-Sanke in Show, ook de verhouding tussen de twee belangrijkste showcriteria als huidkwaliteit en bouw is verreweg de beste. Ze komt ons enigzins bekend voor, maar onmiddelijk plaatsen kunnen we haar niet. Als we dan de overige bewoners van het vat zien wordt ons in ieder geval de eigenaar overduidelijk. We zien de Kohaku namelijk geflankeerd van een aantal Koi die we ook bij Cleopatra II tijdens de Interkoi al zagen zwemmen in hetzelfde vat. De eigenaar is André Verpoucke. Deze Kohaku tippen wij als Grand Champion voor de NKVD10. Of de jury dezelfde mening is toebedeeld, zien we morgen. Voor de runner-up, ofwel supreme Champion komen natuurlijk de genoemde Kohaku in aanmerking, maar ook een Showa van Koi Kichi World, met een lengte van 76 cm en een fenomenale huidkwaliteit doet in onze ogen nog mee in die strijd.

Na het zien van al dit moois, ksn de dag al bijna niet meer stuk. Door alle praatjes die je maakt op zo een dag, hebben we nog niet eens de gelegenheid gehad om alle vissen in de show aandachtig te bekijken, maar gelukkig hebben we nog een tweetal dagen. Jammergenoeg laat het water, dat rijkelijk belucht wordt, door het bewegende wateroppervlak zich weinig lenen voor goede foto-opnamen.

Dan wordt de dag nog eventjes abrupt verstoord zo vlak voor het einde van de showdag. Bij het showvat van KoiCenter Tiel is een grote opeenstapeling van toeschouwers ontstaan. Als we polshoogte nemen, blijkt dat de Mukashi Ogon, de waarschijnlijke Jumbo Champion, er maar stilletjes bij zwemt en zich kantelt in het water. De Japanse jury blijkt erg behulpzaam en als Tim Barbé, de Koi dokter die op dat moment juist een lezing gaf, zo snel mogelijk zijn vervoeging maakt, stellen zowel de organisatie als de eignaar, Joachim, alles in gang om de Koi een zo goed mogelijke behandeling te geven. Alhoewel het moeilijk te bevestigen is, lijkt het erop dat de Koi een hartstilstand heeft ervaren. Moedig en juist besluit de eigenaar kordaat de vis uit de show te halen en onder begeleiding terug naar de zaak te vervoeren alwaar deze op advies van de Koi dokter en kwekers langzaam naar een hogere temperatuur zal worden gebracht. KoiQuest contactte de erg geschrokken eigenaar vanavond. De Ogon deed het naar omstandigheden erg goed en zwom zelfs al weer rond. We hopen op een spoedig herstel voor de Koi. Naast de Jumbo Champion had de vis misschien ook wel kunnen rekenen op een 1st in variety prijs. Dat gegeven boeit ook de dealer op zo een moment niet meer zozeer. De gezondheid van de Koi staat resoluut op de eerste plaats.

Na deze veelbewogen dag, maken we nog een praatje met Rini Groothuis, die aanvankelijk zijn boek zou willen lanceren op deze show. Vanwege een probleem met de drukker, is die deadline jammergenoeg niet gehaald, ik ben erg benieuwd. En dat is terecht, want naar verluid heeft hij heel hart en ziel in zijn boek gestoken. Het is een genot om alleen al naar Rini te luisteren en ook zijn vele verhalen inspireren menig Koi liefhebber sedert jaar en dag. Binnenkort zullen we je hierover verder informeren.

Als alle deksels op de bakken gaan en we onze Koi nog even hebben bekeken, is het sluitingstijd geweest en moeten we wel het terrein verlaten. Ik vergeet haast dat er naast het Koi-terrein ook nog een heel tuinenpark, de Tuinen van Appeltern, naast ligt die beslist de moeite zijn om te bekijken. Het weer lijkt niet opperbest te worden het komend weekend, maar ook zeker niet minder dan vandaag. Het was best te doen. Ook met een paraplu is het een genot om de enthousiaste standhouders en de ingezette Koi te aanschouwen. Misschien zien we je morgen nog…