Begin december krijg ik opeens een appje. Met verbaasd gezicht lees ik: Ga je 21 januari mee naar Polen voor een weekend? Meteen grijp ik de agenda: Leeg! Deze kans laat ik niet liggen en zeg enthousiast JA! De details van hoe, wat en waarom volgde de vele appjes later in zo’n gekmakend what’sapp-groepje. Ik zal je de details besparen, maar voor degene die what’sapp-groepen in hun telefoon hebben weten precies wat ik bedoel!
Ik merk dat ik de dagen voor de 21e er echt naar toe leef. Een kijkje in de keuken van een kweker. Een kijkje in het aankoopbeleid van een dealer. Allemaal onderwerpen waar ik nog niet zoveel verstand van heb en had. Nu kan ik zeggen dat ik veel geleerd heb over de hobby dat weekend.
Grote dank gaat dan ook uit naar Christian en Dennis van Koifreak GmbH en de mensen van Yoshikigoi zoals Jos en Ernst
Ik ben daar Christian en Dennis van Koifreak GmbH en de mensen van Yoshikigoi zoals Jos en Ernst ook dankbaar voor. Wat ik geleerd heb en hoe ze op de farm te werk gaan is de rode draad van het verslagje van afgelopen weekend.
Vrijdag 21 januari verzamelen 15 mensen zich op Eindhoven Airport. Een gemengd gezelschap met allemaal één passie: Koi.
Anderhalf uur later landen we op Poznan in Polen. Een busje, waar we allemaal net in passen, brengt ons naar de farm. Het is winter in Polen en de wegen zijn niet allemaal sneeuwvrij. Dat maakt het allemaal best wel spannend. De twee uur durende tocht wordt ook aangegrepen om lekker te socializen.
Eenmaal aangekomen op het terrein geef ik mijn ogen goed de kost. Na een paar minuten stopt het busje voor een groot herenhuis. Vlug naar binnen vanwege de kou, bedden verdelen enzovoorts. Daarna weer snel weer verder met socializen. Het gezelschap is inmiddels uitgebreid met Jos, Sabine en Ernst. Jos is de kweker, Ernst zijn compagnon en Sabine is zijn vrouw. Ernst doet die avond zijn naam geen eer aan. Ik lig de hele tijd dubbel van zijn grappen en aanstekelijke lach! Om 2.15 sluiten mijn luiken en verdere details ga ik jullie besparen. Nu ga ik verder met het informatieve stuk, want al het socializen zal de gemiddelde lezer toch iets minder interesseren. Ik zal het kort samenvatten in één zin: Ik heb me het hele weekend perfect vermaakt met gezelligheid, eten en drinken in overvloed.
Zaterdagochtend begint de rondleiding op het terrein. Alle buitenvijvers zijn bevroren. Leuk en mooi om een wandeling te maken, maar wat betreft Koi is er weinig te zien
Er zijn twee binnen verblijven waar we wel Koi te zien krijgen: De tunnel en het Koihuis. De tunnel is voor vissen die verkocht mogen worden of al verkocht zijn. Het zijn acht grote bakken waar de vissen overwinteren op 14 graden Celsius door middel van vloerverwarming.
In het Koihuis zitten de vissen die nog niet klaar zijn om verkocht te worden. Hier zwemmen de vissen vooral de geselecteerde Tosai op 22 tot 24 graden Celsius. Jos vertelt nu hoe het kweken in zijn werk gaat.
Per kweek, uitgaande van ongeveer 600 gram kuit, komen ongeveer 450.000 visjes. Op de vijver kunnen ze zich vol eten aan eerst het plankton en daarna watervlooien en het bijgegeven Koivoer. Na ongeveer vijf weken zijn deze visjes ongeveer 4 cm.
Er zijn er nu nog 300.000 a 350.000 over die de natuurlijke uitval, kannibalisme en andere factoren overleefd hebben. Als de visjes ongeveer 4 cm groot zijn is het tijd voor de eerste selectie.
Er blijven van de 300.000 gemiddeld zo’n 30.000 geselecteerde visjes over na de eerste selectie. Dit is dus slechts 10%. Alle andere visjes zijn niet goed genoeg om de eerste selectie overleven. Hierna volgt er na elke 3 weken een nieuwe selectie en pas na de derde selectie houd je de uiteindelijke verkoopbare jonge Koi over. Op Yoshikigoi Farm worden per jaar ongeveer 10 miljoen visjes geboren. Dit selecteren doet Jos zelf. Hij noemt dit lopende band werk.
Hijzelf ziet in pakweg enkele seconden of een visje wel of niet aan de kwaliteitseisen voldoet
Hij staat immers maandenlang 7 dagen per week elke dag 10 uur aan de selectie tafel. Kwaliteit herkennen is een vak. Hijzelf ziet in pakweg enkele seconden of een visje wel of niet aan de kwaliteitseisen voldoet. Als Jos dat in zijn eentje doet kan hij in een snel tempo, een paar vijvers per dag, selecteren. Echter als mensen in het seizoen naar de farm komen om eens te zien hoe het te werk gaat op een Koifarm doet hij over één vijver duidelijk veel langer. Vaak blijft het dan beperkt tot een vijver per een a twee dagen. Dit weerhoudt hem niet om toch soms mensen uit te nodigen op de farm.
Ernst vertelt een leuke anekdote over kwaliteit herkennen: Ik help Jos wel eens met selecteren. Ik kan maar niet volgen hoe snel hij de kwaliteit herkent. Ik probeer hem wel eens voor de gek te houden en laat een visje zien, waarvan ik denkà kwaliteit! Jos zegt: Nee. Tientallen visjes later probeer ik opnieuw dat zelfde visje. Jos zegt dan: niet 2x hetzelfde visje proberen, blijft nee.
Het valt mij gedurende het weekend ook een aantal keer op dat hij elke vis kent die op de farm zwemt. Maar goed, verder met de kweek. Voordat de temperatuur gaat dalen worden negen bakken, in het verwarmde Koihuis, gevuld met de uitgeselecteerde vissen. In elke bak zwemmen ongeveer duizend Tosai. Dit zijn de Tategoi Tosai. Tosai betekent tussen 0 en 1 jaar. Tategoi betekent not for sale. Deze vissen moeten uitgroeien naar goede tot super kwaliteit Koi die later meer waard zijn dan nu. Nu verkopen zou dus stom zijn.
Niet alle verkoopbare Koi komen verwarmd in het koihuis overwinteren. De andere blijven op de vijvers. In het voorjaar worden die verkocht bij de dealers als Tosai Mix. Deze koud gehouden visjes zijn dan tussen de 8 en 15 cm groot.
Net als thuis in je koivijver is er een max aan wat een filter aan kan
De Lucky few (1000) in de Tategoi-bakken blijven de hele winter binnen. Zo lang ze Tategoi zijn krijgen ze volop groeivoer. Omdat de vis sterk groeit moet er steeds meer voer in. Net als thuis in je koivijver is er een max aan wat een filter aan kan. Elke dag wordt drie keer de waterkwaliteit gecheckt. De selectie van de Tosai gaat echter in de winter gewoon verder.
Elke 4 weken gaan er wat Tosai uit de bak, zeg om en nabij de 10%. Deze zijn niet goed genoeg om verwarmd verder te groeien en worden dus uit de verwarmde bakken gehaald. Hierdoor krijgen de overgebleven vissen meer plaatst en omdat het aangeboden voer hetzelfde blijft dus ook gemiddeld meer voer. Omdat deze Tosai echter een tijd warm hebben gezeten zijn deze groter dan de koud gehouden mix-visjes en de Koi op de buitenvijvers.
Als deze vis in het voorjaar erop bij de dealer aangeboden zijn dit de grotere Tosai. De Jumbo Tosai zijn de Koi die het laatst uitgeselecteerd worden en deze zijn vaak rond de 25-30 cm groot met uitlopers naar 35 cm. Op het moment dat ze verkocht kunnen worden heten ze geen Tategoi meer, aangezien Tategoi not for sale betekend. De visjes die nu te koop zijn heten dan Tateshita, hetgeen betekent: net niet goed genoeg om Tategoi te mogen blijven.
Hoe het verder gaat met de selectie lees je in het tweede deel van mijn Polen avontuur.