Het is bij de kippen af

Ik werd geattendeerd op Facebook. Of ik een kaartje wilde sturen naar McDonalds; altijd leuk zou je denken. Familieleden stuur je ook eens per jaar een kaartje terwijl ik waarschijnlijk vaker bij de McDonalds kom dan de meeste ooms en tantes. De slogan ‘Je zegt meer met een kaartje’ ging hier zeker op, maar wel met een andere insteek. Het kaartje kent een afbeelding van Fatty, Blisty, Cripple en Puffy, een markant gezelschap van minder bedeelde fantasiekippen in het leven geroepen door Wakker Dier om mensen bewust te maken van het leed dat plofkippen doormaken. Deze ’Henk-en-Ingrid-methode’ moet mensen ervan verwittigen dat de fastfoodketens nog steeds ‘plofkip’ gebruikt in haar producten en gebruikt deze bewustwording dan meteen om hen McDonalds aan te laten spreken op hun gedrag middels een kaartje van eerder genoemde mislukte musketiers. Vanuit marketing-perspectief erg goed bedacht moet ik zeggen.

Meningsverschil

Ik houd ervan om graag iets verder na te denken en een kritische vraag te stellen waar ik dat nodig acht. Zo vind ik wel een hoop inspelen-op-het-gevoel methodiek op de website van Wakkerdier, maar helaas slechts weinig onderbouwing en bron referentie; iets waarvan mijn haren als redacteur iets gaan opstaan. Na de vraag te hebben gesteld waaruit zou blijken dat McDonalds deze kip nog steeds gebruikt is echter een keurig antwoord gekomen van Kenny Oostrik, die mij verwees naar een statement van McDonalds, zoals die in hun nieuwe campagne wordt gevoerd. Deze campagne beantwoordt McDonalds de meest kritische vragen op hun producten en beeldt die af op placemats en ook online. Het antwoord op de vraag van Damien die luidt; “Zit er plofkip in jullie Chicken McNuggets?” is dan ook vast en zeker weloverwogen zou je denken. In deze reactie stelt McDonalds dat zij een goede overweging maken in termen van voedselveiligheid, milieu, betaalbaarheid en dierenwelzijn. Ze geven voorts te kennen dat de kip die zij gebruiken door Stichting Wakker Dier nog steeds onder de definitie ‘plofkip’ valt. “We verschillen hierover dus van mening”

In zes naar twee-en-een-half

Best grappig dat je het oneens kunt zijn over wat een plofkip nu eigenlijk is. Zonder mijn verdere onderzoek hier uiteen te zetten over welke definitie door wie wordt aan gehouden en wie er gelijk heeft, daar dit eigenlijk een zielig bekvechterijtje is en er geen greintje constructief vermogen in huist, wil ik wel de essentie aangeven; dierenwelzijn. Voor de volledigheid moet ik opmerken dat ook KFC plofkip gebruikt volgens Wakker Dier. Het is goed dat er instanties zijn die dit onder de aandacht brengen en bedrijven aanspreken op hun gedrag. Dierenwelzijn heeft voor de voedselindustrie toch een andere betekenis. We weten van tevoren dat ze geen lang leven zijn beschoren en bedoeld zijn voor consumptie, maar dat hoeft niet betekenen dat zij onder een bepaalde welzijnsgrens moeten leven en op een gruwelijke manier moeten worden behandeld. Een waardig bestaan voor ieder dier, waarvan wij er toevallig ook eentje zijn, is zo’n beetje de strekking waarin we ons allemaal kunnen vinden. Dat er kuikens zijn die in zes weken zo’n 2,5 kilogram wegen en daardoor bezwijken onder hun eigen gewicht omdat of hun poten het niet meer kunnen houden of omdat hun organen en met name het hart de groei niet aan kan. Afschuw ontsiert het gezicht en wie videobeelden zag heeft een boycot serieus overwogen.

Hoe groot mag een tosai zijn?

Plofkoi

Geweldig! Ik heb toch een goede Koi gekocht. Deze komt uit het zuiden en de bloedlijn is zo goed dat deze, terwijl nog maar 16 maanden al rond de 55 centimeter is! Tja, nu klinkt die enorme groeipotentie die we zo graag zien toch een stuk minder glorierijk, hè? Het is dan ook exact hetzelfde principe. Vanuit commerciële vraag is de groeipotentie van Koi enorm opgevoerd. Doorfokken met bloedlijnen die zo snel mogelijk groeien is al decennia een must om bij te blijven voor de grote Koi farms. Zo heel af en toe heeft iemand zich wel eens druk gemaakt of het allemaal wel zo goed is voor het visje, maar het merendeel wil zijn jonge Koi het liefst zo groot mogelijk. Misschien heeft niemand de link nog verder gelegd, maar van wat ik zo rond mij verneem vallen er zelfs bij gevorderde hobbyisten zo nu en dan wel eens een Koi om zonder een kenmerkende oorzaak. Een Koi is nog lang geen kip en leeft onder minder weerstand in het water, maar het blijft een levend organisme met continue celdeling.

Welzijn

Een kip eh… kuiken bezwijkt na 6 weken al, een Koi misschien na 6 jaar, maar dat zou nog steeds veel te vroeg zijn! Dat is echter lastig aan te tonen en ik kan niet aan tonen dat het verband met elkaar heeft, door de vinnen zakken gaat lastig, maar ik denk niet dat het wetenschappelijk onderzoek vereist om te beseffen dat een enorme groei van het lichaam in relatief korte tijd op zo een jonge leeftijd een zware opgave is voor met name de organen en dat hierdoor de totale levensduur van de Koi verminderd kan worden. Een constatering die ik nog wil plaatsen is het feit dat enige jaren terug uit praktische ervaring in samenwerking met een Koidokter bleek dat Koi boven een bepaalde lengte (lees; gewicht) opvallend veel last hadden van een – heus – een gebroken rug. Daar zie je niet perse veel van. Soms een vergroeiing, een rare slag in de staart of het wordt afgedaan als zwemblaasproblematiek, maar kwalijk is het wel. Die laatste moet ik ook nog even aanhalen, want wie kent er geen geval van zwemblaasproblematiek tegenwoordig en zou een te snelle groei hier ook debet aan kunnen zijn? Ook hier kan ik niet aan tonen of dit door de snelle groei komt of een verzwakking in de genen als gevolg van het doorfokken, doch ik neem aan dat beide elementen een rol hierin spelen. Wel wil ik de nadrukkelijke nuance geven dat Koi, in tegenstelling tot de kip, wel een fantastische leefomgeving wordt geboden met alle ruimte, liefde, bronnen van voeding en meer en dit is ook de reden dat ze snel groot worden; dat het nu eenmaal zoetwatervarkens zijn is ook de kweker niet te verwijten en ook technieken en tactieken verbeteren die dit mogelijk maken. Toch mogen we de Koi als kwetsbaar organisme dat ook gevoelig is voor overmanipulatie niet uit het oog verliezen.

Een kip eh… kuiken bezwijkt na 6 weken al, een Koi misschien na 6 jaar, maar dat zou nog steeds veel te vroeg zijn!

Slowgrow

Koi houden is altijd al een hobby van geduld geweest, van eerbied voor het zwemmende juweel en ik denk dat we dit zoveel mogelijk weer terug moeten omarmen. Ik zou niet graag onderdeel zijn geweest van de generatie die de hobby degenereerde naar een prestige gebaseerde dierhouderij. We zouden dan sowieso de laatste generatie zijn. Hoe groot mag een tosai of nisai dan maximaal zijn? Welke voorwaarden moeten we dan stellen en wie kan dat bewaken? Wanneer is er sprake van een plofkoi en moeten we die dan ook boycotten of de kweker een kaartje sturen met geanimeerde Koi met veel te kleine vinnetjes, een gebroken rug en iets dat meer weg heeft van een egelvis? Lastige vragen die mijn inziens ook geen antwoord behoeven. Iedereen moet naar zichzelf als uitgangspunt nemen voor verbetering. Kijk naar de laatste Grand Champion op de Holland Koi Show. Zonder diens afmetingen op betreffende leeftijden onder de loep te nemen; wint deze Koi de Grand Champion titel op 10-jarige leeftijd. We hebben er iets langer op moeten wachten, maar de Koi heeft een wonderlijke conditie en kan nog jaren mee. In plaats van te zoeken naar de grootse jonge Koi, zou men veel meer moeten kijken naar de kennis die nodig is om Koi te herkennen die het in zich hebben om slowly but steady een toffe toekomst te wachten staat en naar de kennis en kunde die benodigd is om dit zelf uit deze vissen te halen. Een goed voorbeeld is ook Ryuki Narita, die de regerend kampioen van de All Japan Koi Show kon aankopen op een veiling omdat zij als nisai kleiner was dan haar broertjes en zusjes. Zelf doen we nog wel eens aan het houden van plofkippen namelijk; nog steeds zijn er veel hobbyisten met zware overbezetting en ook zoveel mogelijk voeren. Je kunt wel 100% verversen iedere dag, maar de vis heeft ook ergens recht op. Het is geen palingkwekerij, maar dat is weer een heel ander verhaal.

Ik wil afsluiten met de conclusie dat we het heel erg goed doen als Koihobbyisten en het welzijn van de Koi voorop staat bij de meesten en daar ook dagelijks mee bezig zijn, maar dat wij juist nu bewust moeten zijn van waar de grens ligt en dat we de hobby en onze Koi gezond houden. Laten we hierin niet van mening verschillen zoals Wakker Dier en McDonalds. De mens drijft nogal snel eens door en daar heb ik ook wel eens een handje van, maar bezinning is ook goed zo nu en dan. Van Welzijn naar Welblijven!