Misschien is het u opgevallen dat ik vrij actief ben op de diverse koifora dat digitaal Nederland rijk is? U kunt daar werkelijk een schat aan informatie vinden. Toch moet u natuurlijk niet alle beweringen die daar worden gedaan als zoete koek slikken. Het is soms hemeltergend wat er soms door een kudde kwakzalvers aan ‘medicatie’ wordt ‘voorgeschreven’. De term alternatieve geneeswijze wordt wel erg letterlijk genomen. De ene pot gif is nog niet uitgewerkt of de volgende wordt er achterloos achteraan geflikkerd. Liefst een dubbele dosis en, hoewel het nergens vermeld staat, graag vergezeld van de nodige kilo’s zout.
Ik dacht dat het doen van dierproeven aan strenge regels onderhevig was? Niets lijkt echter minder waar. Raar, dat er zoveel resistentie blijkt te bestaan tegen antibiotica? Soms krijg ik het idee dat met antibiotica wordt omgegaan als ware het december strooigoed. Verkeerd en onzorgvuldig gebruik kan op termijn wel eens een serieus probleem voor de volksgezondheid gaan opleveren. U en ik kunnen daar letterlijk de dupe van worden. Dat lijkt vergezocht, maar er bestaan bacteriële en virale aandoeningen die van dier op mens kunnen overslaan. Denkt u in dit kader maar eens aan de vogelgriep. Daarnaast komt het in zeldzame gevallen voor dat twee verschillende bacteriën genetisch materiaal uitwisselen, waardoor resistentie van vispathogenen kan overslaan op bacteriën die de mens bedreigen, en waar dus geen kruid meer tegen gewassen is. Dus, vooral geen specialist inschakelen, maar afgaan op de mening van de eerste de beste horrordokter die aan de hand van een vage omschrijving van het ziektebeeld, een loepzuivere diagnose kan stellen. Hoe zou u het vinden wanneer u een chemokuur voorgeschreven zou krijgen, na een belletje met uw huisarts waarin u verteld dat uw neus verstopt zit?
‘Wokken met Reigers’
Theo van Bladel kwam enige tijd geleden uit de kast, door schoorvoetend toe te geven dat hij tijdens zijn vakantie een karper had genuttigd. Ik houd mijn hart vast waarmee hij nog meer uit de kast zal komen, maar dat terzijde. Gezien zijn spijtbetuigingen in het betreffende artikel kon ternauwernood worden voorkomen, dat koiminnend Nederland zijn boek ‘In de ban van koi’ letterlijk in de ban zou gooien. Koren op de molen van kwaadwillende vogelaars. Zij zijn het schrikdraadbeleid rondom onze vijvers meer dan beu, en beraden zich over een nieuw boek: ‘In de pan van koi’. Hierin zullen enkele tientallen gerechten met de door ons zo aanbeden juwelen staan. Ik probeer tegengas te geven door te dreigen om met een boek ‘Wokken met Reigers’ op de markt te komen. Mocht u, als rechtgeaarde visliefhebber, toch gecharmeerd zijn van het idee om eens een koitje weg te happen, gebruik dan in godsnaam geen vis uit de hierboven door mij beschreven vijvers. U valt na enig hevig stuiptrekken en schuimbekken vrijwel direct dood neer ten gevolge van een acute kopervergiftiging, verbranding van de slokdarm en een geperforeerde maag. Ik hoor in gedachten enkele koi-liefhebbers ‘net goed!’ denken, maar laten we ons niet heiliger voordoen dan de Paus. Een harinkje happen we tenslotte ook moeiteloos naar binnen. Het mag trouwens een wonder heten, dat bij sommige koi de overlevingsdrang zo groot is, dat ze het nog zo lang uithouden. Hoezo is koi een zwakke vis? Bikkels zijn het! Mocht de vis het uiteindelijk toch niet trekken, gooi hem dan niet in de biobak, maar geef hem mee met de plaatselijke chemokar. Moraal van het verhaal; Wees wijs en schakel bij problemen voor een paar tientjes een specialist in. De koi, en uiteindelijk ook de mensheid zullen u dankbaar zijn!
Joop ‘GinRin’ van Tol
