Over de wedstrijdleiding, de winnaars en de ambiance op de Tosai en Bonsai Koishow van de Koicave
Zondag 22 mei was de eerste editie van de Tosai en Bonsai Koishow van de Koicave, de meest actieve koi vereniging momenteel in Nederland. Er is nogal wat te doen geweest over koishows de laatste jaren. Annuleringen vanwege diverse oorzaken: corona, financieringen niet rond en weet ik veel wat.
Een paar dagen voor deze show begon ik dan de kriebels te voelen. Ik hunkerde naar een goede show. Ook een klein beetje angst kwam hier bij kijken. Als de verwachting (te) hoog is, dan is de kans op teleurstelling ook hoog. Diverse gedachten passeerden mijn hersenen: Wat nou als er te veel mis gaat? Wat nou als er weinig bezoekers komen?
of ik misschien even vissen wil ophalen
Ik verdruk ze en ga in mijn hoofd op zoek naar positiviteit. Nog een paar dagen te gaan en diverse telefoontjes worden er gepleegd. Er werd mij gevraagd of ik misschien even vissen wil ophalen in Dommelen die mee willen doen met deze wedstrijd. Er is voor mij maar één antwoord: Natuurlijk!
De morgenstond heeft goud in de mond
Hierdoor gaat mijn wekker al om 4.45u. Beetje moe, echter vol energie stap ik uit bed. Vlug een hap boterham met kaas en de auto in. In Dommelen stap ik uit. De bakken, zakken en luchtpomp staan al naast de vijver. Er moeten 3 koi geschept worden. Even vlug meten: 52 cm! Balen! Deze mag niet mee doen, want deze tosai-show is tot 50 cm. De andere twee mogen wel mee. In de auto en gaan!
Een kwartiertje voor Oudenbosch bel ik Stefan, bestuurslid Koicave. De spanning om iedereen weer te ontmoeten op een event is groot.
‘Ben je er al?’ roep ik via de carkit.
Stefan: “Nee, maar wel bijna. Kees rijdt en zijn gaspedaal ken maar 1 stand, vol gas!’
Het enthousiasme wordt blijkbaar gedeeld en dat belooft wat.
Eenmaal aangekomen op de stand begint mijn koihart harder te kloppen. De entree is imposant met een hoop vlaggen. De aankleding overstijgt mijn verwachting. Ik had een kleine show verwacht. Simpel opgezet enkele vaten. Echter het tegendeel is waar. Er zijn dan wel minder vaten dan bij een grotere show (34 om precies te zijn). Maar spatschermen, ombouw met hout, schaduwdoeken en alles is aanwezig. Flinke klus voor een eendaagse show. De koffie is ook klaar en daar ben ik wel aan toe.
Let’s rumble!
De wedstrijdleiding heeft een stand en tevens hebben we wat ruimte om de Koi Academy te promoten. De grote banner staat een krijgt direct een extra functie. De zon staat laag, brandt fel en we zien niks op onze laptops. De bedrijvigheid begint en iedereen stroopt de mouwen op. Het benchingteam heeft een flinke klus. Daarna digitaliseren Joop van Tol (Koitoday) en ik alle binnen gekomen vissen. Elke koi krijgt een Koi-iD. De tijd vliegt en rond 11.00u kan het juryteam starten. Het team bestaat uit diverse koidealers: John de Leur (Chikara Koi), Siebe van Tilburg (The Koi Page), Myra van Dintheren en John van Dintheren (Koi Maas en Waal). Welke koi het tegen welke koi opneemt komt automatisch uit de software gerold, gemaakt door Joop. De jury kan aan de slag!
Een soort best of the best. Erg leuk en interessant!
Er zijn een hoop prijzen uit te delen. Leuke aan deze show is dat er gejureerd wordt volgens Shinkokai-regels. Dat is toch net iets anders dan ZNA. Ik wil daar technisch niet te diep op ingaan, maar een beetje wennen is het wel. De prijzen zijn vernoemd naar bloemen en in het Japans: Kokugyo, Miyabi, Botan, Tsubaki en Sakura. Zo’n bloemenprijs is een grote prijs. Er worden dan showklassen samengevoegd en beste van de prijswinnaars van de showklassen van die samengevoegde groep wint dan een grote prijs. Een soort best of the best. Erg leuk en interessant!
Ambiance
Gelukkig heb ik af en toe ook nog tijd om van andere dingen te genieten. Rond een uur of twee keek ik eens goed rond. Niet naar de koi, maar naar de mensen. Ik vond het erg druk. Veel drukker dan ik verwacht had. Zoveel mensen die samen aan het vat staan. Kletsend over koi (of bonsai of vormbomen). In gesprek met aanwezige dealers. Of gewoon heerlijk genieten van het lekkere eten! Er werd vol op ge-BBQ’d. Dan bedoel ik ook BBQ’en, oftewel op houtskool. Het rook heerlijk en smaakte steeds naar meer. En tot slot zat zelfs het weer nog mee.
Prijsuitreiking
Bij voorgaande andere shows vind ik de prijsuitreiking vaak een formeel moetje. Er is, behalve de deelnemers weinig interesse voor. Hoe anders was dit op deze dag! Keerzijde was dat deelnemers wat ongeduldig werden rond het eind van de dag. Ze wisten nog niet wie er gewonnen had, terwijl dit bij andere shows altijd wel zo is. Alleen de Grand Champion, de Supreme Champion en Grand Champion B waren al wel eerder bekend gemaakt.
De onwetende spanning bouwde op. De prijsuitreiking werd druk bezocht en dat geeft een applaus ook meer waardigheid. Theo, voorzitter Koicave, doet een stap naar voren en pakt de microfoon.
Het is de kers op de taart voor velen. Naast het eeuwig roemen van de winnende koi worden ook alle vrijwilligers en anderen die een steentje bijgedragen hebben geroemd. En volkomen terecht! Een top-prestatie van iedereen om zo’n dag neer te zetten. Ik ging in ieder geval met een enorm bevredigend gevoel naar huis. Dat er nog maar vele edities mogen volgen!
Foto’s: Koicave