Je hebt dorst en loopt naar de kraan. Daarboven zie je een vissenkom die in verbinding lijkt te staan met de kraan en terwijl je je bekertje vult zie je ook het waterpeil in de vissenkom dalen?! Wanneer we een glaasje water willen halen voor de dorst, maar deze moeten tappen van een viskom waarin een goudvisje huist, dan zet het je toch aan het denken. Je wilt er immers toch niet verantwoordelijk voor zijn dat deze zijn waterpeil ziet zakken door jouw gulzigheid en uiteindelijk zelfs op het droge zal komen te liggen?! Dan maar een halfje. voorzichtig draai je het kraantje open om je bekertje tot de helft te vullen. Het goudvisje zwemt vrolijk zijn rondje en kijkt je aan alsof hij wil zeggen ‘bedankt’. Met een goed gevoel neem je een slokje. Je hebt het diertje ontzien en het milieu gespaard.
De meeste mensen willen onschuldige dieren geen pijn doen. Dat is een natuurlijk gegeven. Verder is bewezen dat het mogelijk is de psyche van de mens te beïnvloeden door misleiding. Deze twee concepten heeft de Chinese ontwerper Yan Lu gecombineerd om het milieu ter dienste te zijn. Natuurlijk tap je niet werkelijk het water uit de viskom, maar de opzet geeft wel deze indruk. Wanneer je het kraantje opendraait, zal ook daadwerkelijk het waterpeil zakken. Dit  ‘viswater’ wordt echter opgevangen in een reservoir dat aan het oog is onttrokken en nadat je de plaats delict hebt verlaten zal dit water terug in de kom worden gepompt. het is overigens niet mogelijk om de vissenkom helemaal droog te laten staan. Dit om erger te voorkomen wanneer sadistische kwajongens menen de kraan ‘per ongeluk’ open te moeten laten staan.
Uiteindelijk zal dit het milieu wel niet veel helpen, daarvoor hebben de meeste publieke toiletruimtes al kranen die automatisch sluiten na een aantal seconden. Toch is het een ludieke manier om men ervan bewust te laten worden dat hun alledaagse handelen een direct effect heeft op het milieu en de levende wezens om hen heen.
