Pinkeltje en de Gruffalo versus de plusjes en minnetjes

Dat meen je niet, dacht ik meteen. Editie NL, een heerlijk actualiteitenprogramma die vaak inspeelt op het net niet main stream nieuws of deze benaderd vanuit een meer subjectieve invalshoek, kwam eerder deze week met een daverend onderzoeksresultaat; Kinderen zouden vlak voor het slapen gaan, geen verhaaltje voorgelezen moeten krijgen, maar een rekensom. Reden hiertoe is dat neurologisch onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen datgene wat ze vlak voor het slapen gaan leren, beter en langer onthouden.

Laat ik beginnen met te stellen dat er helemaal geen onderzoek nodig was geweest om dit aan te tonen. In mijn schooltijd was dit altijd al mijn strategie. In combinatie met de korte termijn strategie van het ’s ochtends vroeg om half zes blokken, was het gegarandeerd een zes-en-half zonder te knokken.

Maar kom op, rekenen voor het slapen gaan? Kinderen? Als we het resultaat van het onderzoek al serieus willen nemen moeten we dan juist dat argument niet gebruiken om aan te halen hoe belangrijk het is een momentje van rust te creëren als ouder? In plaats van te onthouden hoeveel 16 gedeeld door 4 is wil ik veel liever dat mijn kids onthouden hoe vertrouwd die momenten waren. Geborgen onder hun warme dekbedjes vol met Marvel superhelden – en oké vooruit, nog even met zijn tweeën in een bed voor het verhaaltje – verkneukelen ze zich op een spannende passage uit het grote dierenverhalenboek. “Zeg maar stop”, ” ja die”. Dat ze onthouden hoe spannend die verhaaltjes waren; die zinnenprikkelende avonturen en fantasie vergrotende sages. Dat wil je een opgroeiend kind toch meegeven voor het slapen gaan; die grenzeloze gedachtegangen en niet de kille beperking van een belerende som?!

De wereld van kinderen wordt al zoveel en voortdurend gekenmerkt door testen en toetsen tegenwoordig; moet het minderjarige onschuld dan ook nog vlak voor ze de oogjes toe doen gepusht worden tot het doen van een zoveelste prestatie. Ga je dan je kroost ook verwijten dat zij hun koppie er niet bijhouden of in slaap vallen tijdens de les?! Ik betwijfel het dan ook of je dan nog eens zal horen: “Ah please, nog ééntje.”

 Stel je voor dat kinderen opgroeien zonder de kleurrijke belevenissen van Pinkeltje, Borre en natuurlijk Puk van de Petteflet en Jip en Janneke. Dat over die laatste nog geen protesten zijn à la de zwarte pieten discussie verbaast me, doch ik verwacht dat wanneer het erop aankomt er ook minstens 14 deelacties en speciaal ingerichte Facebook pagina’s komen om het culturele erfgoed dat het voor-het-slapen-gaan verhaaltje heet, te redden van de nulletjes en eentjes. Als zelfbenoemd ambassadeur van de creatieve ontplooiing een liefhebber van het geschreven woord, zal ik in ieder geval voorop lezen eh… lopen. Fantasie is waar kinderen mee moeten gaan slapen; juist dat zal helpen om het probleemoplossend vermogen van de minimens te vergroten. Meer dan te weten hoeveel eieren er in een dozijn gaan. Dat leren ze tijdens het doen van de boodschappen wel. Er is natuurlijk al wel een commerciële app voor het rekenen voor het slapen gaan. Alsof dat ook maar enig kans van slagen heeft tegenover de prenten van Dribbel, de Gruffalo, Rupsje nooit genoeg of ‘Raad eens hoeveel ik van je hou?’