Van Luxemburg naar Lyon
Zoals aangegeven besloot ik dat het een avontuur zou worden, zonder een vaste planning en de reis nergens meer dan 6 uur vooruit te plannen. Wanneer ik na mijn gesprek met Henny van Groesen van Koi2000 Nederland heb verlaten, vind ik mij dan ook al snel in het ongewisse over mijn verblijfplaats van de aankomende nacht.
I’m a wonder
Het is mijn eerste reisdag en alhoewel laat, ik ben nog fit en ik voel me vrij. Kilometers vreten dus. Wanneer ik vermoeid begin te raken gebruik ik Google Maps om te kijken of er ook enige hotels op de route liggen, maar tegelijkertijd bedenk ik mij eigenlijk dat het al in de nacht is en ik eigenlijk alleen een paar uur wil slapen om vervolgens verder te reizen. Wanneer er een parkeerhaven opduikt, besluit ik deze op te rijden en omdat het er rustig en veilig uitziet, besluit ik om in mijn auto te gaan slapen. Gelukkig is mijn auto groot en ik maar klein. Zoals in het vorige deel aangegeven ligt de auto helemaal vol vanwege een diesellucht in de laadbak. Tijd om creatief te worden; de auto niet op de handrem, maar wel dusdanig geparkeerd dat deze niet verrijdt en de versnellingsbak in zijn 3. De armsteun omhoog en om de versnellingspook een bodywarmer om het middenconsole wat zachter te maken. Zo passen mijn benen erdoor. Gelukkig heb ik een kussen bij me en een dekbedje. Ik laat de auto nog even 10 minuten draaien met de kachel en de stoelverwarming aan. Daarna gaat alles op donker en sluit ik mijn ogen.
French Breakfast
Het is rond half zes in de ochtend wanneer ik ontwaak. Ik ben nog niet uitgeslapen, maar de koude op mijn neus gebiedt mij mijn ogen te openen. In de vroege ochtend vervolg ik mijn weg om het laatste stukje van België te doorkruizen en Frankrijk binnen te rijden. Als de ochtendspits zich dan toch echt aandient, besluit ik een afslag te nemen en ik stuit op een leuk hotel waar je ook kunt ontbijten. Ik doe mij tegoed aan dit Frans ontbijtje met pancakes, broodjes en natuurlijk koffie. Daarna gebruik ik de lobby om mijn laptop tevoorschijn te toveren en het werk wat gedaan moet worden dat wordt gedaan.
Voor de zekerheid check ik nog even de openingstijden
Na mij verfrist te hebben vervolg ik mijn route op naar de eerste echte Koi dealer. Deze Koi dealer kwam op mijn pad door een uitvraag op Facebook. Al vaak heb ik de Facebookgroepen verketterd vanwege de vooral ondoordachte reacties die er worden gegeven, maar voor het zoeken van de verbinding met andere hobbyisten en het delen van ervaringen is het natuurlijk nog altijd een leuk platvorm. Het is even omrijden, een uur en een kwartier vanaf mijn route, maar ik sta nergens op tijd dus waarom ook niet. Waarschijnlijk kom ik niet snel weer zo dicht in de buurt. Voor de zekerheid check ik nog even de openingstijden van Aqualor en dan begeef ik mij naar deze Franse Koi dealer.
Aqualor…
Wanneer ik de hoofdwegen verlaat en inmiddels vier tolpoortjes verder, word ik overvallen door de eerste vergezichten te midden van een prachtig landschap met heuvelachtige velden. Ook breekt de zon door waar deze zich de hele dag daarvoor schuilhield ten faveure van de regen. De Koizaak laat zich niet raden. Het is een groot gebouw op een prominente locatie met ook een aantal kenmerkende elementen zoals een hele grote pagode en ook een Koi word gevangen door mijn netvlies wanneer ik het kavel nader. Ik heb er erg veel zin in.
Ik sta te popelen om Aqualor te bezoeken. Maar de poort is dicht. Gekeken op de openingstijden zouden ze open moeten zijn of nee wacht. Ze zouden net terug moeten zijn van hun lunch. In Nederland zijn we dat wel is waar niet gewend. Maar in Frankrijk en alle andere Zuid-Europese landen is het een doodgewone zaak dat de winkel tussen de middag sluit. Misschien is dat wel op zijn Frans dacht ik, een kwartiertje te laat. Maar ook na een half uur verschijnt er niemand. Ik probeer het nummer te bellen want ook hun website geeft aan dat ze open zijn. Ik krijg een bandje aan de lijn.
En ook al in mijn Frans beter dan mijn Swahili
En ook al in mijn Frans beter dan mijn Swahili, veel meer dan het feit dat ze gesloten waren kon ik er niet uit opmaken. Het zal toch niet denk je dan… op de Facebook kijken dan, ook hier staat dat de winkel open zou moeten zijn. Via Facebook contact ik de eigenaar en stuur hem een chatbericht. Er komt niet meteen een antwoord maar ik besluit om niet langer te wachten. Ik maak een aantal leuke beelden voor zover ik heb kunnen zien, maar de Koi die deze zaak behelst, die zullen mijn kritisch oog nog even schuldig blijven.
Wel Alle
Maar kan ik dan nergens op rekenen hier? Hoe zit dat eigenlijk? Om niet weer voor een verrassing komen te staan bel ik de volgende Koidealer op. Deze is nog verder uit de richting. Ik wil voorkomen dat ik dus nog eens alleen aan reistijd 3 uur extra verlies en dan sta voor een dichte deur. Eenmaal gebeld neemt de beste man op en ik vraag hem of hij op de zaak is. De man spreekt geen Engels en gebrekkig Duits. Op de achtergrond hoor ik geroesemoes, kinderen. En daarna hoor ik hem zeggen dat hij in een restaurant zit. Een restaurant? Je bent toch open, er moet gewerkt worden zeg ik melancholisch Morgen weer is het antwoord. Morgen ben ik op de zaak.
Van alle dagen die je naar Frankrijk kunt komen…
Verbouwereerd bleef ik achter en besluit om weer eens te gaan rijden naar het zuiden wel te verstaan richting Lyon. Ik kom dan langs een prachtig meer waar ik even uitstap. Ook neem ik de moeite om mijn telefoon even te verkijken en toch nog eens even verder onderzoek te doen. Wanneer ik via google de openingstijden bekijk zie ik een schuingedrukte tekst staan. Let op openingstijden kunnen afwijken i.v.m een feestdag. Allerheiligen. Wel alle…Nou breekt mijn klomp. Van alle dagen die je naar Frankrijk kunt komen, van alle dagen is er maar één feestdag die hier op een doordeweekse dag valt en dat is Allerheiligen. In meerdere Zuid-Europese landen en zelfs in Duitsland een feestdag zo kwam ik later achter maar bij ons dus niet. Vandaar dat de Koizaken gesloten waren.
Conclusie no Koi today; Pas de Koi aujourd’hui! En zo heeft mijn Eurotrip niet het allerbeste begin. Maar ik maak mij niet meteen zorgen. Het zal toch niet zo zijn dat mijn snoepreis in de soep valt. Nee, dat laat ik niet gebeuren. Sterker nog. Juist op het moment erna overvalt mij voor het eerste moment echt de vrijheid die mij gegeven is. Niets moeten, overal kunnen gaan. En ik besluit vol goede moed mijn kilometers te maken naar Lyon. Onderweg stop ik nog een paar keer voor een prachtig uitzicht en natuurlijk nog talloze keren voor de tol. Mijn volgende stop Le Jardins de Aquatique.