Niet zomaar een Ikeage bij Marudo

Zoals ik schreef ik mijn vorige artikel ben ik gevraagd om een dagje te komen werken voor de Marudo Koi Farm. Dat doe ik natuurlijk met alle plezier. Vandaag zal het allemaal moeten gebeuren. Het is tijd voor ikeage! Macho heeft mij deze ochtend al vroeg afgezet bij de Marudo Koi Farm. Dat is maar goed ook, nu kan hij tenminste nog het één en ander vertalen voor me. De vrouw van Hisashi, Yosye, spreekt namelijk vooral Japans. Er wordt mij kort verteld wat precies de bedoeling is vandaag. Ik zal vandaag samen met 8 anderen van het team naar de grootste mudpond van Marudo gaan om hier een ikeage uit te voeren. Er wordt mij nog een shirt en een jasje met het logo van de Marudo Koi Farm erop aangereikt door Keiko, de dochter van Yosye en Hisashi, die ik natuurlijk gelijk heb aangetrokken. Hierna is het tijd om te gaan rijden. De rest van het team is namelijk al onderweg naar de mudpond.

Samen met Takatsu, welke net als ik 20 jaar is, rijden we in een klein 4×4 wagentje richting Kashiwazaki om vervolgens de reis door te zetten naar Yoshikawaku Yamagata, het gebied waar de mudpond zich bevindt. En dat is best een eindje over deze slingerweggetjes. In totaal zullen we zo’n 1,5 uur onderweg zijn. Vol goede moed begon ik natuurlijk gelijk te praten onderweg. Maar dat bleek niet zo heel eenvoudig als gedacht. Engels praten was namelijk totaal geen optie, zelfs met handen- en voetenwerk viel het niet mee.

Na een aantal telefoontjes begreep ik dat er een probleem was. En dit wordt al snel duidelijk, een klein stukje verder staat er namelijk een vrachtwagentje van Marudo langs de weg stil. Het wagentje heeft twee bassins gevuld met water bij zich. Op de terugweg zullen hiermee de Koi vervoerd worden. De bassins zijn gemaakt van een stalen frame waarin een blauwe doek is gespannen. Door het rijden zijn deze als het ware in elkaar geschoven. Met een houten balk hebben we het achterste bassin langzaam terug op zijn plaats kunnen duwen. Om mij duidelijk te maken dat het maar net goed was gegaan, streken ze met hun hand langs hun voorhoofd en zeiden ze “pfoe”.

Bij aankomst zie ik pas hoe groot deze mudpond is, echt een meer. Deze zomer hebben 1000 Koi hun baantjes getrokken in deze mudpond. Het zijn voornamelijk Karashigoi, Chagoi en Platinum Ogon welke erin zijn geplaatst als nisai, sansai en yonsai. Het team van Marudo heeft al vaker gevist in deze mudpond. In totaal moeten er op dit moment nog zo’n 500 Koi rondzwemmen. Het is duidelijk te zien dat de mudpond bestaat uit twee delen. Er is een dam gemaakt in het midden. Normaal, wanneer het waterpeil hoger is, is deze dam niet zichtbaar en kunnen de Koi van het ene deel naar het andere deel zwemmen. Bij de ikeage zorgt dit ervoor dat de vijver wat kleiner is om gemakkelijker te kunnen vissen.

Nadat we de waadpakken en regenjassen hebben aangetrokken is het tijd om te beginnen. Het net wordt zo’n 10 à 15 meter uit de kant te water gelaten en recht naar de andere kant getrokken door middel van een touw. Direct hierna beginnen we met het binnenslepen van het net. Tegen mijn verwachting in sleepten we het net naar de oever, en niet direct door de gehele vijver. Waarschijnlijk zal dit ermee te maken hebben dat de vijver te groot of te diep is om deze in eenmaal af te slepen. Hierna krijg ik te horen “catch, go catch”, de bedoeling was dat ik de vissen uit het net pakte en deze in de zwembadjes plaatste. Best een leuke taak dus! Daarna lopen we door het water heen met de zwembadjes richting de wagentjes. En dat is best lastig door die modder. Gelijk hierna worden de 20 à 25 Koi, welke we hebben gevangen, in een van de bassins op de wagen geplaatst.

Ondertussen wordt er een voerplek gemaakt met sinking pellets in een kommetje in het achterste deel van de mudpond. Best apart, ik had nog nooit gelezen of gezien dat er bij het afvissen van mudponds voerplekken gemaakt werden om de Koi één kant op te lokken. Na een bakje koffie gaan we weer aan de slag om het net door het achterste deel van de vijver te slepen. En opnieuw vissen we maar een heel klein deel van de vijver af, de kant waar gevoerd is welteverstaan. Door middel van een klein rupsvoertuig welke, over de dam in het midden van de mudpond kan rijden, worden de Koi naar de wagen met de twee bassins gebracht. Hierna is het tijd om wat te gaan eten met zijn allen. Er is gezorgd voor een lunch met rijst en “pork”. Weer een woordje wat ze wisten in het Engels na wat onderling overleg. Na de lunch weer aan de slag om die middag nog zo’n 3 à 4 keer het sleepnet door de vijver te halen.

De wind is ondertussen aardig hard gaan razen hier. Dat is wel te merken bij de laatste keer dat het sleepnet te water gaat. Eén van de rubberbootjes was namelijk al naar de andere kant van de mudpond gewaaid. “Popeye”, zoals de oudste van het stel zich noemde, was deze al rennend op gaan halen. Ondertussen was er ook een nieuwe tactiek bedacht. Dit keer werd er namelijk geen voerplek gemaakt. Eén persoon in rubberboot aan de andere kant van de mudpond was met de peddels op het water aan het slaan. Om zo, denk ik, de Koi naar onze kant te sturen. Al lijkt het niet echt een goed werkende tactiek te zijn. Er bleken uiteindelijk maar twee Karashigoi in het net te zitten.

Bij het opruimen bleek pas hoe hard het waaide. Op het moment dat we alle spullen omhoog brachten de dijk op richting de wagens, werd Kasumi bijna weer de dijk af naar onderen geblazen. Een Japanner is natuurlijk net wat lichter en kleiner. Als laatste was het tijd voor “washing”. Bij iedereen werden door Tomohiro een aantal emmers water over het waadpak gegooid om de ergste modder eraf te spoelen. Hierna zijn we in konvooi vertrokken richting de Marudo Koi Farm. Voordat we daar aankwamen was het ondertussen alweer donker geworden. Na wat bedankjes heeft Keiko me afgezet bij het hotel.

Vandaag is een redelijk succesvolle dag geweest. We hebben naar schatting 100 Koi af weten te vangen. Dit betekend dus dat er nog zo’n 400 Koi rondzwemmen in de mudpond. Ik heb begrepen dat er geen volgende ikeage uitgevoerd zal worden bij de mudpond. Wat er gebeurt met de 400 overgebleven Koi durf ik dus niet precies aan te geven.

Als aflsuiting heb ik nog een video die tijdens de ikeage is gemaakt, welke bovenstaande verhaal mooi samenvat: