Het bezoeken van de Nagaoka Koi Show (wat een straf ;)). Dit is de oudste Koishow die er is; dit jaar alweer voor de 61e maal georganiseerd op het terrein van de Yamakoshi Branch Office in de bergen nabij Ojiya, de bakermat van de Nishikigoi. Een mooiere locatie voor een Koishow kun je je eigenlijk niet wensen; de rit er naartoe leidt ons al langs vele toonaangevende kwekers als bijvoorbeeld Hirasawa en Torazo. Om nog maar te zwijgen over het showterrein zelf, welke tegen een schitterend decor van de mudponds en Koifarms van Yamakoshi gelegen is. Erg indrukwekkend om te zien, zéker als je er zoals wij voor de eerste keer bent.
De show is een lokale show met een inbreng van kwekers uit de omgeving, maar ook zien we enige namen uit Europa onder de prijswinnaars. Dit zijn al reeds aangekochte Koi die nog door de kweker ingezet worden op de show. Het speelveld bestaat voornamelijk uit Koi uit de Go-Sanke klasse en het niveau is wat je er van zou verwachten van een show in deze omgeving: bovengemiddeld hoog!
Op het showterrein is het een gezellige drukte. Kwekers lopen af-en-aan, de vele vanwege de ikeage aanwezige westerlingen zijn ruimschoots aanwezig, maar ook de locale bevolking is goed vertegenwoordigd.
Het kwekersbloed zit er al vroeg in!
Leuk om te zien is dat kleine kinderen blijkbaar de schoonheid van de Nishikigoi al vroeg met de paplepel wordt ingegoten. Ze hebben dolle pret bij de vats en ik hoor (voor zover ik de taal kan verstaan) voor ons bekende vaktermen als „shiro utsuri”, „yondan” en „nisai” klinken… Het kwekersbloed zit er al vroeg in!
Terwijl ik diverse plaatjes schiet van de showvissen en tracht de sfeer van het geheel op foto vast te leggen voor deze blog, bemerk ik dat Kitty is aangesproken door een Japanse verslaggever van een nieuwszender uit Niigata. Door ons westerse uiterlijk en het zeer gefocust foto’s klikken waren wij blijkbaar opgevallen bij deze mensen en zij wilden daarom graag even weten wat ons hier op de show bracht.
Na een leuk interview over Koitjes-en-kalfjes (waarom zijn jullie hier, hoelang blijven jullie hier, hoeveel Koi hebben jullie) lopen we nog een afsluitende ronde over het showterrein, bekijken we nog even het de-benchen van de kwekers.
Het speelse gemak waarmee de kwekers de vaak flinke Koi vanuit de showvats naar de transportbakken op de auto vervoeren is schitterend om te zien. De manier waarop de dieren af en toe worden behandeld is soms wat hardhandig en niet helemaal zoals ik het persoonlijk zou doen… Maar misschien zijn wij wel gewoon wat té voorzichtig met handlen.
Nadat de, door kweker Maruju bestelde, taxi is gearriveerd, rijden wij de bergweg weer af naar beneden richting Ojiya. Pas als je weer in het hotel bent kun je bevatten wat je is overkomen. Je liep gewoon tussen de mooiste Koi, maar ook tussen kwekers die je al tientallen jaren benijd. Ze zijn echt, geen fictie… They walk amongst us!