Na de kurosen liet de Amerikaanse werknemer Adam mij zien hoe je een vijver moet schoonmaken. Met een bezempje met harde borstels worden bij Momotaro alle vijvers na gebruik geschrobd.
Het is hard en vies werk in het erg hete zuiden van Japan
Daarna worden de filters afgespoeld. Het is hard en vies werk in het erg hete zuiden van Japan, maar het hoort er allemaal bij. Op een farm als momotaro zijn er veel meer dagtaken dan op een kleine farm in Niigata, waardoor de kans klein is dat ik veel met de koi zelf te maken zal hebben. De selectie van tosai wordt ook bijna alleen maar uitgevoerd door Maeda-san, die een zeer streng oog heeft.
Aan het einde van de dag liet Daisuke mij nog de 6 mudponds zien in de bergen. Vroeger had Momotaro meer mudponds, nu gebruiken ze er minder wegens het grote risico van mudponds gezien de locatie.de mudponds stonden wijd en zijt verspreid. Hierdoor hebben ze veel vissen verloren en er is weinig controle over zo’n vijver.
Inmiddels halen ze binnen ook dezelfde groei en ontwikkeling uit de Koi omdat ze goed geïnvesteerd hebben in concrete ponds (van beton dus).
Deze soorten verwacht je niet bij Momotaro
De mudponds waren niet al te groot, en eentje was gevuld met karashigoi en yamabuki, geschubt en schubloos. Deze soorten verwacht je niet bij Momotaro ze komen voort uit een kruising tussen een geschubte vrouwelijke yamabuki van 1 meter en een doitsu karashigoi man van meer dan 1 meter. Het resultaat is dan ook vele nisai van ongeveer 65cm!
Na deze interessante tocht door de bergen gingen ikt met het gezin van Daisuke bij zijn vader eten. Hier werd ik voor de eerste keer geconfronteerd met Japans eten, wat erg goed in de smaak viel! Het viel me op dat de meeste mensen hier erg gastvrij zijn en het is ook nog een erg mooi land.
