Kalkar heeft ons weer gevonden. Het heeft een jaar geduurd, maar dit weekend ben ik weer roomies met Patrick. Ook de eerste Krombacher Pils is geproost op een goede afloop van de show. Als het aan de deelnemers ligt zit dat wel snor, maar ze kunnen natuurlijk niet allemaal winnen.
denk dan ook niet dat je even de stand in een half uurtje opbouwt
Waar we de komst van Danny’s Koi Café niet verwacht hadden omdat de sluiting van de winkel is aangekondigd, is Deschrijver, wellicht als hobbyist, wel aanwezig met een vat gevuld met ondermeer de Grand Champion van vorig jaar. De glimp die ik er van op kon vangen is indrukwekkend, maar dat was nog een lastige zaak. Op de InterKoi wordt niet gebenched. Van de deelnemers wordt zelf verwacht dat zij een actuele foto meebrengen met daarop de eigen gemeten lengte vermeld, van de vis dan, dat wel. Dat heeft als gevolg dat er waarschijnlijk veel vissen zwemmen van 49, 59, 69 cm. (je speelt dan net aan de bovenkant van een bepaalde size) schat ik zo in, maar we gaan uit van het goede in de mens en ik geloof best dat er bij twijfel even na wordt gemeten, maar het zelf benchen van je Koi is wel een element van de wedstrijd in Kalkar.
Eerdere jaren was de verlichting in de hal een punt van kritiek. Het lijkt erop dat hier iets mee is gedaan en voor zover zichtbaar zitten er specifieke lampen in die meer daglicht gelijkenis brengen. Indrukwekkend is het nog niet, het plafond is dan ook erg hoog, maar misschien heeft men morgen nog een verrassing in petto. We zagen namelijk dat het dubbele armaturen zijn, waarvan er slechts een helft brandt, dus wie weet wat het morgen nog kan worden. Vandaag waren ook de grote zijdeuren open voor het opbouwen van de stands natuurlijk en dat laat ook veel licht naar binnen. Wat zo heerlijk is aan een eerste Koi Show is het weerzien met de ‘familie’. De deelnemers en standhouders die we het hele seizoen door tegenkomen hebben we dan immers al zo’n half jaar niet gezien.
Er valt dan ook veel bij te praten en denk dan ook niet dat je even de stand in een half uurtje opbouwt, want iedere vijf meter of vijf minuten verzand je weer in een olijk weerzien. Zo zijn de eerste die we op de parkeerplaats tegenkomen Filip Poppe en Els de Decker. Dit hobbyistenpaar uit België is erg opgelaten. Geen wonder, want zij kwamen met een gehuurde bus met daarin een vat met net iets teveel water, hetgeen bij het optrekken en remmen zorgde dat zij als ervaren hobbyisten nu nog steeds nat achter de oren zijn.
Een nieuweling was er ook; een mooi stappenpatroon en ferme body vallen in het oog
Nu hun vissen veilig in het wedstrijddag zwemmen, weten er ook wat ze bij zich hebben. En wat ze niet bij zich hebben. Zo ontbreekt Miss Rose, hun meest prominente jumbo Kohaku uit de bloedlijn Rose Symbol (en niet Shining Rose zoals vermeld in een vorige artikel), maar vele anderen brengen zij wel mee. Een nieuweling was er ook en alhoewel nog niet erg goed waargenomen om redenen als bovenstaand, vallen een mooi stappenpatroon en ferme body in het oog. Deze gaan we zeker even van dichtbij bekijken morgen.
Van vat 2 gaan weer even naar 5 waar we naartoe worden gesleurd door Floor van Dommelen en Richard Lina. Enthousiast bekijken we de ontwikkelingen van zijn Miyatora Sanke en Ikarashi Kohaku, maar ook een kleinere Doitsu Kohaku mag er zijn. Het Sumi op zijn kampioens-sanke lijkt verder te zijn samengetrokken. De Ikarashi Kohaku hebben vooral gewerkt aan hun body. Een stapje terug in vat 4 vinden we het rood-witte geweld uit Hattemerbroek. De gebroeders met hun Kohaku van respectievelijk Dainichi en Torazo als ook met een Tancho Kohaku van deze laatstgenoemde. En een driestaps Kohaku van Miyashi sluit de hekken in het vat. Door het net zien we niet de huidige schoonheid, maar zo houden ze het wel spannend…
Jeroen van Keulen heeft verstek laten gaan en de Junior Koi Show in Japan, die ditzelfde weekend plaatsvind, met 13 inschrijvingen geprefereerd boven een wederkerend optreden op de Interkoi. Elnakoi heeft ook laten passeren en zij jumbovat is naar Peter gegaan van Koivriend Coevorden die we al bij tankstation tegen kwamen op een half uurtje van de show. Weet je nog dat er een rechtszaak speelde rondom Yashade Koi en Jeroen’s omtrent certificaten? We spraken laatstgenoemde al even die ons wist mede te delen dat er reeds in zijn voordeel is beslist door de rechter. De certificaten zijn beslist niet vervalst, maar wel slordig ingevuld. Dat is ongelukkig en vervelend, maar niet strafbaar. De tussenliggende agency kon de legitieme afkomst van de blanco uitgegeven certificaten verifiëren zoals ook bleek uit een schrijven die wij onder ogen kregen. Een hard gelag voor de dealer uit Losser, voor wie de hemel naar aanleiding van voorgaande berichtgeving naar beneden leek te komen. De indruk die de certificaten zouden kunnen geven was terecht, doch de gang naar de rechter lijkt te snel te zijn gemaakt. We zullen proberen het juiste verloop van de zaken in deze situatie op een later moment nog eens goed weer te geven. Jeroen’s heeft ook vissen in de wedstrijd.
Voor wat betreft de standhouders lijkt het erop dat het drukker is dan voorgaande jaren en dat is natuurlijk goed voor de leefbaarheid van de show. Veel groen in termen van bonsai, planten en zelfs bomen, maar ook veel voer en natuurlijk techniek. Ook een heuse snoepstand is er bij en zo is iedereen dit weekend weer zoet te houden tijdens de wedstrijd, die keurig wordt gedirigeerd door Jan van der Kroon, ‘zijn luitenanten’ en een hele nieuwe groep vrijwilligers die hun werk uiterst serieus nemen en dat zal de eigenaren van deze levende have gerust stellen. Er is door al deze bedrijvigheid voor de verenigingen helaas wel iets minder ruimte, maar dat hebben we gelukkig samen goed op kunnen lossen. Het is wel mooi dat we nu langs de showvaten staan want dat is plek waar KoiQuestion hoort!
We komen Jos Aben tegen van Yoshikigoi. Hij zet zelf geen vissen in, klanten van de farm wel. John Leppink is ook vanuit het Friese gekomen om mee te spelen onder zijn eigen naam en die van zijn partner in crime en Koi Ilse, die vanwege gezondheidsproblemen helaas thuis moest blijven. En de mannen van Frieslandkoi zijn er ook, die een heuse stand voert. Het is al vroeg in de avond wanneer er nog steeds geen meerderheid van de Koi in de wedstrijd is gebracht en verder kijken heeft dus niet echt veel zin op dit moment. We zullen morgen echt terug moeten komen.. Waar nog geen aandacht aan is geschonken is de opmerking dat er niet tussen ieder showvat een spatscherm is geplaatst, maar wel tussen iedere deelnemer. Dus heb je drie vats, dan zit pas na het derde vat en spatscherm. Los van het feit dat van dezelfde eigenaar nog niet wil zeggen dat de Koi uit hetzelfde biotoop komen, bestaat de kans dat juryleden worden beïnvloed. Herken je immers één vis, dan weet je de rest ook. Waar op de InterKoi nooit de juryleden van tevoren worden bekendgemaakt, zou ook dit een redelijke voorzorgsmaatregel zijn en bovendien een manier die mogelijkheid biedt tot extra sponsoring op deze spatschermen.
We spreken nog kort even met Ngan Hoang, de beeldkunstenaar uit Vietnam en ook met de heren van Koi-Idols en de BKS wisselen we nog een vriendelijk woordje. We feliciteren nog even Mark Kleijkers met zijn benoeming tot voorzitter van de NVN, Jos Derks vertelt nog even een mop en ook Rob Heymans wordt de hand geschud. Zelfs hier kunnen we een Groningse ‘Moi’ wisselen met Peter van Groningenkoi uit Alteveer. De dag is te kort om alle vissen te zien en om iedereen te spreken, maar gelukkig hebben we nog een heel weekend. De sfeer is heerlijk en we gaan ervan genieten. En wie uiteindelijk de prijzen pakken; dat lees je hier op KoiQuestion