Grand Champion Niigata Shinkokai 2021
Maruyama heeft het geflikt. Voor de tweede keer in de geschiedenis behaalt de kweker het hoogste podium. Een hele prestatie. De 102 centimeter lange Kohaku is niet minder dan een brute verschijning, maar dat was niet altijd zo. Toch wist de onwaarschijnlijke kampioen de Grand Champion titel binnen te halen op de Shinkokai Koi Show in de Niigata dit weekend. Van hoever is zij gekomen?
Yamatoya Showa
Weet je nog, die Showa van Yamatoya die Grand Champion werd op de All Japan Koi Show? Niet? Ok, dan fris ik even je geheugen op. Kimiho Shiraish is de naam van een voormalig kweker die inmiddels gepensioneerd is. In 2009 deed hij het onvoorstelbare. Met een Showa, Yamatoya was eigenlijk een Kohaku kweker (Vraag maar aan Tjaard van Balen), wist hij het allerhoogste podium te betreden en Grand Champion te spelen.
Een ongekende prestatie, te meer toen er foto’s uitlekten van hoe de vis er in de voorbije jaren uitzag. Ook al was de Showa bij velen op een presenteerblaadje aangereikt, dan nog hadden het merendeel de Koi niet verkozen tot metgezel in hun vijver. Zeg nu zelf…
Koi Zanmai en hun glimp van de toekomst
We hadden het geluk dat KoiZanmai nog wel eens ergens komt, foto’s maakt van alles dat los en vast zit en nog veel meer dat ze hun archieven ook nog eens bewaren. Toen Johan Leurs namelijk hoorde van de GC en even zijn fotorolletje doorkeek, vond hij een foto van de nieuwe GC van Maruyama toen deze in het vierde levensjaar was; yonsai zoals ze dat noemen. Dat is te vergelijken met de middelste foto van de Showa hierboven:
Wat opvalt is – door de golvende bewegingen van het water heenkijkend – dat de vis echt niet zo super beloftevol leek. Johan Leurs haalt uit zijn eigen herinnering dat de vis toen niet eens tot de top 10 van zijn stal behoorde; wellicht niet eens tot de top 50. Wie toen de vis had willen kopen, zou daarvoor een schappelijke prijs hebben gegeven zo verwacht ik. Het kiwa, het einde van het rode patroon aan de achterkant, oogt niet heel beloftevol, kwetsbaar misschien zelfs wel. Het patroon op het hoofd is kartelig.
Bijgewerkt
Een simpele blik op de Koi verklapt al snel dat er wel enige cosmetische correcties zijn toegepast. Alhoewel het rood ook van zichzelf weg kan trekken op bijvoorbeeld het hoofd. We zien wel vaker bij bijvoorbeeld Tancho Kohaku dat de stip op het hoofd kleiner wordt of verdwijnt. Wie de foto van Johan hierboven goed bekijkt ziet ook het rode stipje naast het oog niet meer terug op de GC staatsie portret.
Alles moet kloppen anders wordt een Kohaku geen 102cm
Maar dat zijn, in de tegenwoordige tijd kleine ingrepen die overal gebeuren. In de basis moet de vis natuurlijk wel kloppen, de huidkwaliteit en groei die deze tweekleur heeft meegemaakt zijn indrukwekkend en onverwacht. Een verstoteling is het nooit geweest, maar de Kohaku van Maruyama is wel geworden tot lieveling van de kweker.
De Mauyama Kohaku ging via de dealer Narita naar diens klant Pan Zhicheng. Er waren dus uiteindelijk wel drie mensen die in de Koi geloofden. De Koi had er echter voor gekozen om dat niet al te vroeg tot uiting te laten komen. Maruyama won één keer eerder in 2005 met een Showa en heeft dus zestien jaar geduld moeten hebben om zich gekroond te zien worden. Je kunt je indenken welke eer dit dan ook betekent voor Maruyama. Voor mij betekent dit;
HET KAN DUS WEL! Je kunt een Koi tegengekomen die je kan verbazen als de basis klopt en de omstandigheden waarin de vis opgroeit niet minder dan uitstekend zijn en je je niet teveel laat afleiden door het patroon. Moet je geluk hebben; misschien wel, maar het is niet verdacht dat juist Narita, die al zoveel kampioenen heeft gekocht en grootgebracht, ook deze Koi wist aan te kopen voordat deze anderen wist te bekoren.
