Lennard Bethlehem; geveld door MS, gevonden door Koi

Een van de allermooiste bijkomstigheden van onze hobby en voor mij ook zeker hobby an sich; is het ontmoeten van anderen. Zo nu en dan zitten daar ook mensen tussen met een wel erg bijzonder verhaal. Lennard Bethlehem is er zo eentje wier verhaal grote indruk op mij wist te maken en aanspraak maakt op een ieders compassie. Een interview met deze enthousiaste hobbyist die lijdend moet leren leven aan Multiple Sclerose, maar zijn leven liever laat leiden door zijn liefde voor Nishikigoi.

Tiebo: Hoe ben je in aanraking gekomen met de hobby? Waarom ben je het vijveren gaan overwegen?
Lennard: Ik was al jaren gek van vissen. Bij elk sloot, kanaal of meer moest ik altijd even kijken wat er rondzwom en of er ook iets te zien viel. Later kwam ik tijdens mijn studie in Zwolle een Koi-zaak genaamd Nordchakoi tegen. Na hier te hebben rondgekeken dacht ik: ”Ja, dit wil ik ook.”
Al die kleurenpracht en ook de rust die de Koi uitstralen; ik vond het ontzettend mooi en  was zo onder de indruk dat ik toen alles uit ben gaan zoeken via internet en mij goed in heb gelezen. Koi houden is niet zomaar iets kwam ik al heel snel achter…

“Mijn toekomstplannen spatten uiteen en dat is nog steeds zo…”

Tiebo: Jouw overkwam een een misdadig lot op een ongehoord jonge leeftijd. Kun je iets vertellen van deze heftige periode waarin je dit overkwam en je toekomstplannen deels in duigen vielen?

Lennard: Ik was 22 jaar en studeerde Sport & Bewegen in Zwolle. Sportconsulent was de richting waarop ik me toelegde en ik was dus volop met sport en evenementen bezig. Het laatste jaar was ik erg moe en soms niet vooruit de branden. Ik dacht zelf altijd: “Zou ik geen pfeiffer hebben?”
Na de studie kwam ik vaak bij mijn schoonvader helpen op zijn veehouders bedrijf. Tijdens deze arbeid sloeg het noodlot toe.

Voor de Koi had Lennard vooral van doen met Vee als de Koe

Ik werd overvallen door een heftige epileptische aanval en ging neer. Een paar dikke minuten ben ik sowieso van de wereld geweest en toen ik bijkwam was de ambulance al gearriveerd. Eenmaal in het ziekenhuis bleek na een aantal testen dat ik te maken heb met de chronische ziekte Multiple Sclerose. Daar sta je dan met je 22 jaar… De epileptische aanval was een gevolg van de MS, dat in het kort het centrale zenuwstelsel aantast. Je weet nooit hoe en in welke mate de ziekte je zenuwvezels belaagd. Het jaar erop heb ik dan ook in een soort roes beleefd omdat de schade door de MS alsmaar door bleef gaan. Mijn toekomstplannen spatten uiteen en dat is nog steeds zo… Rust en regelmaat is het advies van de neuroloog en ik mag en kan niet werken. Het moet eerst enige tijd stabiel zijn en ik moet de kracht weer zien te vinden.

“Op een ochtend stond daar pardoes een vijver in de tuin”

Tiebo: Je had toen nog geen vijver heb ik begrepen, hoe is het dan zo gekomen dat je toch daadwerkelijk koi hobbyist bent geworden?
Lennard: Wetende dat ik graag een Koi vijver wilde, heeft mijn schoonvader mijn zwagers bijeen geroepen en een plan voorgeschoteld. Het was de bedoeling om een 8 kuubs Koi-vijver te maken van 2 bij 2 en ook 2 meter diep. Zo gezegd, zo gedaan. Op een zekere ochtend in juni van hetzelfde jaar dat alles in duigen was gevallen, kwam ik beneden en stond er pardoes een vijver in de tuin. 8 Kuub pomp-gevoed met een vortex en een  3-kamer filter met  55 watt uv lamp. Ik werd er echt stil van en stond enige tijd verbijsterd rond te kijken door de tuin. Ik stond met mijn mond vol tanden. WAUW!

Tiebo: Wat betekent de Koi hobby meer voor jou in de bijzondere situatie waarin je verkeert?
Lennard: De hobby geeft mij mijn dagelijkse ontspanning. Ik kan uren bij de vijver zitten turen naar al dat moois dat rondzwemt. Het gaf mij vanaf de eerste dag direct meer energie ik had weer een doel om mijn dagen nuttig in te vullen. Door de Koi hobby ben je dagelijks bezig en het leid je af van de schades waar ik op dat moment zoveel hinder van ondervind.

MS is onberekenbaar en je weet niet of en wanneer je in een rolstoel zal belanden. Een onzekerheid die je mee moet torsen.

Tiebo: Op welke manier beperkt je ziekte jou in het dagelijks functioneren?
Lennard: Door de vele schade van afgelopen jaren en de vermoeidheid – die bij mij altijd en soms extreem aanwezig is – moet ik mijn dagen goed inplannen. Je bent dus wel beperkt in je dagelijks gang en je kan niet altijd alles doen wat je die dag zou willen doen. Ik heb het uiteindelijk geaccepteerd en moet ook verder met de situatie zoals het is. Ook met de Koi hobby heb je dagen dat je lichaam tegenwerkt, dan probeer ik het onderhoud mits het kan een dag later te doen.

“…vrienden en familie; ze staan allemaal klaar”

Tiebo: Als je niet mag autorijden hoe geraak je dan bij al die Koidealers en koishows?
Lennard: Als ik ergens heen wil plan ik dat van te voren in. Meestal vraag ik mijn schoonvader mee. Door mijn enthousiasme heb ik mijn schoonvader ook enthousiast gemaakt waardoor ook hij erg nieuwsgierig is geworden naar alles. We hebben wat dat betreft een vrij bijzondere hobby wat lang niet iedereen zal bekoren. Tenminste zo zie ik dat. Maar eenmaal bij de vijver blijft toch iedereen weer even een tijdje kijken. Verder hoef ik mijn vriendin maar te vragen en we gaan op pad. De kleine meid mee, heerlijk zo’n dagje weg. Maar ook vrienden en familie; ze staan allemaal klaar.

Binnenkort lees je het tweede deel van dit aangrijpende interview met Lennard.

bron foto Koeien: http://www.de-midweek.nl/