Morgen kan alles anders zijn, inclusief jijzelf
Er was eens een heel klein Koitje, dat samen met tienduizenden broertjes en zusjes lustig het leven vierde in een grote vijver ergens in de bergen van Japan. Terwijl het zich tegoed deed aan het voedselrijke aanbod zoefde het door de waterlagen van de diepe vijver, wroette in de bodem en speelde tikkertje met zijn bloedverwanten. Zo groeide het Koitje op tot een mooie witte Koi met rode vlekken zoals ook al zijn huisgenoten.
maar gelukkig waren er genoeg wel net zoals hij
Enkele waren anders, die hadden ook zwarte vlekken of kregen helemaal geen rood. Koitje vond ze maar gek, een beetje anders, maar gelukkig waren er genoeg wel net zoals hij zodat hij er niet mee hoefde spelen, dat zou ongemakkelijk zijn. Wanneer het Koitje maanden later geen Koitje meer is, maar een ferme vis, worden ze gevangen. Na enkele weken in een veel kleinere betonnen vijver, wordt onze Koi geschept en in een nog veel kleinere ronde blauwe vijver bekeken en uiteindelijk in een plastic zak gestopt…
Als Koitje weer tot zijn positieven komt, vind hij nog 5 broertjes en zusjes terug in de vijver van twee bij twee meter waar hij in wordt uitgezet. Af en toe worden ze gevangen en verblijven kort in zo’n kleine blauwe vijver die aan het oppervlak drijft. Koitje denkt terug aan zijn tijd in die grote vijver, waar hij wellustig speelde en zelfs verstoppertje kon spelen. Zijn broers en zussen bedachten hier nieuwe spelletjes en willen ook nu met hem spelen, maar Koitje denkt alleen maar aan toen en heeft geen zin. Hij laat zijn broers en zussen links liggen. Op een dag mag hij weer even in het blauwe vijvertje, waarop hij meteen in een plastic zak wordt gedaan. Dit kent Koitje nog en hij is verheugd. Zal ik nu weer terug gaan naar toen, naar vroeger…
Als Koitje enthousiast het water inschiet waar hij in wordt uitgezet is hij eerst blij, hij merkt namelijk dat deze vijver groter is, maar dan, wanneer hij om zich heen kijkt merkt hij op dat er geen van zijn broertjes en zusjes te bekennen zijn. In deze vijver zwemmen wel andere Koi. Koitje die dacht dat hij inmiddels een Koi was, is plots weer de kleinste in een vijver vol met Koi, maar niemand is als hem, niemand is wit met rode vlekken. Velen hebben slechts een enkele kleur en zijn wel tweeeneenhalf keer zo groot als hijzelf, een ander glanst alsof van goud en eentje is wit met alleen zwart. Koitje voelt zich geïntimideerd, anders. Opeens is ons Koitje de vreemde eend in de bijt, maar gelukkig hoeft hij niet met ze te spelen, ook niet als zij dat wel willen, ze zijn immers anders?
Op een dag komt er nog een klein Koitje in de vijver bij
Onzeker zoekt hij een hoekje van de vijver op. Koitje weent, opeens voelde hij zich zoals hij altijd zelf hen die in zijn ogen net even anders waren, had behandeld. Hij mist de kleinere vijver waar ook 5 van zijn broers en zussen met hem wilden spelen. Oh, wat zou hij er veel voor over hebben om die tijd terug te halen en dan zou hij ze zeker niet links laten liggen. Er gaat een tijd voorbij en Koitje wordt groter. Op een dag komt er nog een klein Koitje in de vijver bij. Het visje is duidelijk onzeker en Koitje, getergd door zijn verdriet, maar die nog steeds geen vrienden heeft gemaakt met de Koi die anders zijn, zwemt naar de witte nieuweling met rode vlekken toe en stelt zich voor. Dan vraagt hij hem of ie een rondleiding wil door zijn nieuwe onderkomen, maar de nieuweling vind hem eng, groot en dus anders en weigert zijn aanbod. Koitje herkent zichzelf en beseft dan wat hij al die tijd verkeert heeft gedaan. Dat hij steeds degene heeft buitengesloten die hij als anders beschouwde en dat hij steeds verlangde naar toen in plaats van er nu het beste van te maken, waardoor de cirkel zich steeds herhaald en hij nooit ergens echt gelukkig zou kunnen zijn…
We kunnen niet terug in de tijd en zelfs wanneer we terug zouden keren naar dezelfde plaats of dezelfde mensen, zal er een nieuw water stromen. Houdt niet vast aan het oude, koester de waardevolle herinneringen die je hebt, maar kijk vooral vooruit, samen met hen die je nu om je heen hebt en omarm hun vriendschap alsof ze familie zijn ook al lijken zij anders. Wie of wat je nu als anders beschouwt, kan morgen jouw lot zijn. Wanneer je verschillen in elkaar zoekt, zul je precies dat creëren. Het omgekeerde is ook waar en wanneer je op zoek gaat naar overeenkomsten en gelijkwaardigheid in elkaar zul je het vinden. Wat we hebben gedaan en met wie maakt ons tot wie we zijn, maar hoe we ons vandaag openbaren aan de wereld bepaald wie we morgen zijn.
Hij zag zijn broers en zussen nooit terug, maar koestert hun herinnering
Met Koitje kwam het goed, uiteindelijk. Hij zag zijn broers en zussen nooit terug, maar koestert hun herinnering en deelde deze met zijn medebewoners, die nu begrip voor hem hebben en los van kleur of grootte, speelt hij met hen allemaal. Niets is voor altijd, maar het is jouw keuze van vandaag of de traan van morgen; er eentje zal zijn van ongeluk of van dankbaarheid en geluk.
Vrolijk kerstfeest Koitjes over de hele wereld!
