Tot voor enkele maanden terug wist ik niet dat Indonesie zo een koi minnend land was. Het is tenslotte een eilandengroep dus waarom zouden ze zo geïnteresseerd zijn in juist deze zoetwatervis? Waarschijnlijk om de simpele reden dat de schoonheid van de gekleurde zoetwatervarkens ook hen evenveel betoverd als ons. Zo kent KoiQuest enkele honderden vrienden uit Indonesie op onze facebook pagina. Fanatiekelingen dus, geen wonder dat hun shows ook zulke mooie koi tonen en hieronder vind je de major awards die onlangs werden uitgereikt in Jakarta;
Na de Grand Champion Sanke met haar verbluffende schoonheid zijn er natuurlijk vele andere Koi die de lens van de fotocamera zeer goed verdragen. Zoals eerder gesteld won de GC het van een 11 cm langere Showa die er dan ook met de Reserve Grand Champion aan de haal ging. Een formidabele lengte met ook een erg mooi patroon. Vwb de bouw kon ze echter niet tippen aan de Sanke, maar ook de huidkwaliteit van de GC was beter. Dat dit een Koi is die in geen vijver zou misstaan, blijft echter als een paal boven water staan;
Achter de titels die zij behaalden zie je telkens een ‘A’ of een ‘B’ staan. Hierbij geldt dat de A aangeeft dat het gaat om de kampioen in die klasse van de Go-Sanke, zijn nde Kohaku, Sanke en Showa. De ‘B’ geeft aan dat het gaat om de kampioen in de klasse non Go-sanke. Zo is de Koi hieronder een werkelijk fabuleus dier met een lengte van maar liefst 110 cm, stel je voor! Een prachtige karashigoi, zoals de varieteiten-benaming  luidt van dit edele dier.
Het was wachten op de eerste Kohaku in deze kampioenslijst, maar hier is ie dan. Met 80 cm, goed voor de Super Champion A. Zoals ook de Gc van deze wedstrijd draagt deze Kohaku een maruten spot. Wanneer deze Kohaku verder geen rood op het lichaam zou dragen, zou zij de naam Tancho Kohaku‘ dragen.
Een varieteit die de laatste jaren steeds meer populariteit wint is de Kujaku. Deze metallic variant beschikt wel over een erg machtige body, een geweldig patroon en het matsuba effect, dat slaat op het ‘dennenappel patroon’ is ook ongekend. Het hoofdpatroon maakt de Koi helemaal af. Het liefst zie ik ze met helemaal schone vinnen, maar zo zie je ze zelden.
Wanneer we over kleur praten dan komen we toch echt wel uit bij deze show. Met 68 cm mag je stellen dat het wit wit is, het rood is rood en het zwart is pikzwart! Toch is deze vis nog niet uitontwikkelt zo verklapt het onderliggend sumi en het zwart in de borstvinnen.
Een ware parel op de show vind ik toch wel deze doitsu Kujaku. Werkelijk formidabel, ik kan niet anders stellen. Dit is de schubloze variant van de Kujaku die je eerder hierboven zag. Het mastuba (lees:dennenappel) patroon verklapt zich nog langs de rug lijn en is donker ingekleurd. De tekening is als abstracte kunst. ‘ Ik houdt er zo van”, zou Gerard Joling zeggen.
Iets kleiner, maar persoonlijk nog veel meer aansprekend dan de vorige showa is deze, die goed voor was de Adult Champion. Over de kleuren valt weer niet te twisten, doch de body zou iets krachtiger hebben gekund. Het meest in het oog springt het witte patroon in het schoudergebied. Deze Koi is erg in balans, dat voel je aan.
De laatste in deze rij is een kinginrin Goshiki. Goshiki betekent vijf kleuren en doelt op de kleuren rood, lichtblauw, donkerblauw, zwart en wit. Het kinginrin uit zich in de glinsteringen op diens lijf waarbij dit effect op het rood kinrin (gouden reflectie) en op het wit/blauw ginrin (zilveren reflectie) wordt genoemd…
De kleinste kampioenen houdt je nog eventjes van ons tegoed, maar onder de indruk ben ik wel.
